All posts filed under: Medisch

Kaal, alsnog

De vermoedens waren er alweer een poosje. Met het loshalen van een elastiekje trok ik al een noemenswaardige pluk mee. Mijn borstel zag er vanmorgen na één beurtje borstelen zo uit: Mijn haar valt weer meer uit dan toe te schrijven is aan een voorjaars-rui die ik nog vermoedde. Ik heb net de waarheid, en de spiegel, onder ogen gezien en mijn inhammen zijn duidelijk groter en meer aanwezig dan een paar maanden terug. Mijn haar verliezen hoort tot mijn grote angsten, ik haal een groot deel van mijn zelfbeeld uit mijn haar. Het lijkt voor jullie misschien wat triviaal, voor mij is het echt een groot ding. Het idee kaal te worden is een bron van wanhoop en onzekerheid. Mijn lange haar is een van de factoren die ik in de hand dacht te hebben voor mijn passabiliteit als vrouw. Over twee weken zit ik bij de endocrinoloog, dan vraag ik wel om advies. Ik vermoed dat het met mijn migrainemedicatie te maken heeft. Haaruitval staat met een frequentie van 1:1000 tot 1:10.000 bij de …

Plastische twijfels

Er pruttelt al een paar weken iets in mijn hoofd: gedachten over plastische chirurgie en de twijfels die ik daarover heb. Door dingen die zijn gebeurd en ook de ervaringen die lotgenoten met me deelden ben ik toch wat verder gaan denken dan mijn neus lang is. Behalve de borstvergroting waar ik al vaker over heb geschreven. denk ik ook over gezichtschirurgie. Ondanks alles wordt ik nog regelmatig met meneer aangesproken, bijvoorbeeld op mijn werk. Ook als ik daar in een jurk op de werkvloer sta, met make-up en mijn haar in een nette krul. Ik dacht altijd dat Facial Feminisation Surgery (FFS) voor mij onbereikbaar was. Want duur! Maar onlangs zag ik van een andere transvrouw de resultaten van een kleine neuscorrectie die al een behoorlijk verschil maakte in de vrouwelijkheid van haar gezicht. Ondanks dat het de verandering heel subtiel waren. Want dat is waar ik bang voor ben, dat ik niet meer op mezelf lijk na zo’n ingreep. Wat me nog meer verbaasde: ze kreeg het vergoed door haar zorgverzekeraar, die was het …

De wetenschap van laserontharing

Youtubekanaal Veritasium legt de wetenschap van laserontharing uit. Inclusief slowmotion en close-up beelden. Weet je gelijk waarom ik na zo’n sessie altijd troostaart ga eten.

Small boob sexyness?

Acceptatie van je eigen lichaam is een raar iets. Op het ene moment ben ik helemaal tevreden en kan ik door de dingen waar ik niet helemaal blij mee ben heen kijken. Op het andere moment zijn het enorme obstakels voor mijn zelfbeeld. Een berichtje van een vriendin met de tip naar de Hunkemöller te gaan gaf me te denken. Mijn plannen richting een borstvergroting zijn toch minder ver gevorderd dan ik dacht. Normaal gesproken komt de nationale lingerieleverancier niet op mijn radar voor, ze hebben er toch mijn maat niet. Leuk al die push-up’s, maar dan moet er wel iets zijn om up te pushen en zoals ik al vaker heb geschreven heb ik daar niet zoveel van. Gisteren werd ik gewezen op het bestaan van bralettes. Veel meer dan wat kant is het niet, maar het is iets. Het is vieren van wat je hebt, het is small boob sexyness. Dit gaat een lakmoesproef worden, erachter komen waar de zere plek nu precies ligt. Ben ik écht ontevreden over mijn lichaam en ondermijnt de grootte …

Inflate the deflatedness?

Bladerend door mijn foto’s op zoek naar een bepaalde foto om te zien hoelang dat ook weer geleden was, stuitte ik in datzelfde rijtje ook op een toplessfoto van mezelf. Bij het zien daarvan drong het tot me door hoeveel mijn borsten zijn geslonken sinds ik in september ben gestopt met de cyproteronacetaat. Leeggelopen als een fietsband waarvan het ventiel stuk is. Ik mis de bouncyness die ik ooit voelde bij hardlopen, de zachtheid bij het aanraken, de rondingen in het silhouet in de weerspiegeling op een natte douchevloer. Precies de reden waarom ik na mijn operatie op eigen houtje weer die testosteronblokker ben gaan slikken, terwijl het medisch gezien gewoon niet nodig was. De testosteronfabriekjes zijn er immers niet meer. De leegheid van mijn blouse en de volheid van mijn huid met vettigheid en acne. Dát was wat me dreef om die pilletjes in vieren te gaan snijden en er dagelijks een puntje van te nemen. Lang leve de progestagene bijwerkingen van die tabletjes. Ik moet bekennen: dat weer opnieuw gaan doen, ik heb nog …

Nog een briefje van de dokter

Al een tijd geleden kreeg ik van mijn zorgverzekering een brief over de vergoedingen voor de laserontharing van mijn gezicht. Ik had niet enkel mijn 10 toegestane behandelingen gehad, ik had er meer gekregen. Zelf heb ik de tel niet nauwkeurig bijgehouden. Ik diende de rekening in en kreeg mijn declaratie uitbetaald, of ik kreeg een brief dat ze het bedrag dat ik had voorgeschoten werd verrekend met mijn eigen risico. Vaak dat laatste, die laserbehandelingen waren meestal in het vroege voorjaar. Maar na de 13e declaratie kwam er commentaar uit verzekeringsland. De 13e zou uit coulance worden vergoed. (Lees: van mijn eigen risico afgetrokken.) maar voor meer vergoedingen moest er toch echt een nieuwe beoordeling van een medisch specialist komen. Al kan ik van het tarief voor een consult bij de endocrinoloog een of twee behandelingen bij de huidtherapeut financieren. Dat is verzekeringswiskunde, ze willen nóg een briefje van de dokter. Ik dook nu dus weer het medische en bureaucratische circus in. Als je hier al wat langer meeleest weet je vast dat een afspraak …

Als kammen een nachtmerrie wordt

Plukken in het douche putje, mijn borstel iedere ochtend twee keer schoon moeten maken. Mijn grootste angst, eenzaamheid, kan ik steeds beter een plek geven in mijn leven op een manier en plaats waar deze geen onnodig pijn meer doet. Dat heeft de nodige moeite en hulp gekost. Maar het voelt nu alsof ik nummer twee op het lijstje met mijn grootste angsten onder ogen moet gaan zien: mijn haar verliezen. Mijn haar is een bepalende factor in mijn zelfbeeld, het weegt  zwaar mee in mijn passabiliteit. Is het niet naar de buitenwereld toe dan is het wel naar mijzelf. Het heeft jaren geduurd voor ik mijn haar in een staart durfde te dragen. Omdat ik bang was dat mijn aangezicht te mannelijk zou worden als er niet die enorme bos krullen langs mijn hoofd hing. Pas sinds deze zomer doe ik het regelmatig en dan eigenlijk altijd nog met een gekleurd lint erin om maar de aandacht van de haarlijn op mijn voorhoofd af te leiden. Al een flinke periode, maanden, heb ik het idee dat …

Een week verder

Een week geleden lag ik zwaar gedrogeerd net terug op zaal. In het bijzijn van mijn ouders en dierbare vrienden. Helder was ik niet, maar ik was wel heel blij bekende gezichten te zien. De uitslaapkamer waar ik daarvoor verbleef vond ik maar een vervelende omgeving. Dat de operatie al een week geleden is kan ik nauwelijks bevatten, de tijd gaat heel snel. Afgelopen donderdag mocht ik het ziekenhuis verlaten. Na een behoorlijk heftige ochtend. De avond ervoor bood de verpleging al wat extra’s aan om goed te slapen en voor de volgende ochtend iets om te ontspannen tijdens de medische handelingen. Ik heb daar gebruik van gemaakt, want ik was best nerveus, zeg maar gerust enorm. Behalve de standaard pijnstillers vond ik die avond en ochtend ook de nodige pammetjes in het bekertje met pillen dat naast mijn bed werd gezet. De donderdagochtend begon vroeg. Gelijk na het ontbijt begon de verpleging met het klaarzetten van alle benodigdheden en al snel meldden de nodige witte jassen zich op de zaal. Mijn eigen chirurge en …

Nauwelijks blauw

Het is nu de derde dag na de operatie en ik voel me een stuk beter dan die zondagochtend van mijn vorige blog. Ook een heel stuk helderder, ik heb wat commentaar gekregen dat het leest alsof ik nogal gedrogeerd was toen ik het schreef. Klopt ook wel, narcose nog niet uit mijn lijf, een dag niet gegeten en ook het nodige aan extra pijnstillers gehad. Gisteren ben ik voor het eerst weer uit bed geweest, rondje ijsberen op de kamer en lopen naar het toilet. Daar is het wel bij gebleven ook. Na een een paar dagen in bed liggen was ik behoorlijk stijf en wankel. Vanmorgen voelde ik al een stuk fitter en mocht ik douchen. Dat zo’n klein comfort zo’n enorme weldaad kan zijn. Niet dat de verpleging niet hun best doet, maar een nat washandje over je rug terwijl je moeizaam voorover hangt is toch minder fijn dan een fatsoenlijke douche. Behalve de zaalarts heb ik vanmorgen ook mijn eigen chirurge gesproken. Die merkte ook al op dat ik zaterdagavond op …

Opnamedag

Dan is het eindelijk zover, dat wat vierenhalf jaar geleden echt begon met een telefoontje naar het Genderteam om me aan te melden. Later vandaag zal ik me melden op de afdeling plastische chirurgie van het VUmc voor opname. Morgen is dan echt de grote dag dat die operatie gaat plaatsvinden. Dat het zolang heeft geduurd maakt toch wel duidelijk dat de daadwerkelijke geslachtsveranderende operatie toch echt slechts een klein deel is van mijn hele transitie. Want ook aan dat telefoontje waar mijn traject bij het Genderteam mee begon is het nodige vooraf gegaan. Inmiddels moet ik wel toegeven dat die operatie veel meer voor me betekent dat ik aanvankelijk dacht. Het is niet zomaar de kers op de slagroom, zoals ik me lang heb voorgehouden.De zenuwen van de afgelopen weken hebben me dat wel duidelijk laten merken Niet alleen was ik nerveus voor de ingreep zelf. Ik was ook gewoon nerveus en blij dat dit nu eindelijk ging gebeuren. Hoe dichterbij de datum was, des te nerveuzer ik werd. Ik vind het nog steeds …