Medisch, Voortgang
comments 19

Opnamedag

Dan is het eindelijk zover, dat wat vierenhalf jaar geleden echt begon met een telefoontje naar het Genderteam om me aan te melden. Later vandaag zal ik me melden op de afdeling plastische chirurgie van het VUmc voor opname. Morgen is dan echt de grote dag dat die operatie gaat plaatsvinden. Dat het zolang heeft geduurd maakt toch wel duidelijk dat de daadwerkelijke geslachtsveranderende operatie toch echt slechts een klein deel is van mijn hele transitie. Want ook aan dat telefoontje waar mijn traject bij het Genderteam mee begon is het nodige vooraf gegaan.

Inmiddels moet ik wel toegeven dat die operatie veel meer voor me betekent dat ik aanvankelijk dacht. Het is niet zomaar de kers op de slagroom, zoals ik me lang heb voorgehouden.De zenuwen van de afgelopen weken hebben me dat wel duidelijk laten merken Niet alleen was ik nerveus voor de ingreep zelf. Ik was ook gewoon nerveus en blij dat dit nu eindelijk ging gebeuren. Hoe dichterbij de datum was, des te nerveuzer ik werd. Ik vind het nog steeds knap van mezelf dat ik nog een beetje rechtuit kon denken. Het was ook zo erg dat ik er slecht van sliep, terwijl slapen voor mij nooit een probleem is. Als ik slecht slaap, dan is er ook echt iets aan de hand. Voor de afgelopen dagen heb ik maar wat hulp gezocht van over-the-counter melatonine en valeriaan om beter te slapen en wat meer rust te hebben. Dat hielp redelijk, vooral de valeriaan wist het scherpe kantje er een beetje af te halen. Van de melatonine ben ik niet zo onder de indruk.

Gisteren had ik een vrije dag, mijn laatste reguliere. Ik had de dag vrij gemaakt om nog de nodige dingen te doen in huis. Dat het opgeruimd is als ik weer terug kom. Alle was weggewassen, nog een keertje gestofzuigd, de koelkast ontdaan van bederfelijke waar, en nog een paar boodschappen. Zorgen dat alles in orde is, vond ik erg belangrijk.

Opmerkelijk genoeg voelde ik mezelf opvallend kalm en rustig. De pilletjes heb ik links laten liggen en heb op mijn gemak gedaan wat ik moest doen. Het zal vast ook geholpen hebben dat niet iedere vijf minuten iemand aan me vroeg of ik al nerveus was. Mijn collega’s zijn echt geweldig en leven enorm mee. Maar soms had ik zo het idee dat zij nerveuzer waren dan ik. Nooit zag ik zoveel gekruiste benen bij elkaar. Ik heb in elk geval veel steun aan ze. De kaart die ik op mijn voorlopig laatste werkdag kreeg staat ook vol met lieve, mooie en originele gelukswensen. Ik heb het met mijn werkomgeving best wel getroffen.

De kaartjes beginnen trouwens al langzaam binnen te druppelen. Van vrienden, van mijn werk. Maar ook de collega’s van mijn moeder stuurden er eentje. -*Zwaait* Ik weet dat jullie meelezen.- Het is een fijn gevoel om te merken dat er mensen zo meeleven met alles wat me gebeurt. Dat maakt het echt een stuk dragelijker.

Ik ga zo maar eens richting Amsterdam, om in te checken en mijn balansdag (na de lunch moet ik nuchter blijven tot zaterdagochtend) te doen. Hoe het verder verloopt; ik laat het gewoon over me heen komen. Als het lukt doe ik verslag.

19 Comments

  1. monique buijs says

    heel veel suc6 en ik zal aan je denken
    ben dit jaar ook aan de beurt
    liefs Monique uit Hilversum

  2. monique buijs says

    heel veel suc6 en ik zal aan je denken
    ben dit jaar ook aan de beurt
    liefs Monique uit Hilversum

  3. Heel veel succes en sterkte; en als over een aantal dagen de pijn begint weg te trekken, geniet van het resultaat.

  4. Heel veel succes en sterkte; en als over een aantal dagen de pijn begint weg te trekken, geniet van het resultaat.

  5. Als je dit leest, ben je waarschijnlijk al wakker en zit het erop. Een belangrijke mijlpaal in je leven! Dikke proficiat! Laura x

  6. Als je dit leest, ben je waarschijnlijk al wakker en zit het erop. Een belangrijke mijlpaal in je leven! Dikke proficiat! Laura x

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.