De vermoedens waren er alweer een poosje. Met het loshalen van een elastiekje trok ik al een noemenswaardige pluk mee. Mijn borstel zag er vanmorgen na één beurtje borstelen zo uit:
Mijn haar valt weer meer uit dan toe te schrijven is aan een voorjaars-rui die ik nog vermoedde. Ik heb net de waarheid, en de spiegel, onder ogen gezien en mijn inhammen zijn duidelijk groter en meer aanwezig dan een paar maanden terug.
Mijn haar verliezen hoort tot mijn grote angsten, ik haal een groot deel van mijn zelfbeeld uit mijn haar. Het lijkt voor jullie misschien wat triviaal, voor mij is het echt een groot ding. Het idee kaal te worden is een bron van wanhoop en onzekerheid. Mijn lange haar is een van de factoren die ik in de hand dacht te hebben voor mijn passabiliteit als vrouw.
Over twee weken zit ik bij de endocrinoloog, dan vraag ik wel om advies. Ik vermoed dat het met mijn migrainemedicatie te maken heeft. Haaruitval staat met een frequentie van 1:1000 tot 1:10.000 bij de zelden voorkomende bijwerkingen, zoveel geluk heb ik nou nooit in de staatsloterij. Dat zal wel schipperen gaan worden tussen endocrinoloog en neuroloog om hier wat aan te doen.
Ondertussen kan ik gaan bedenken hoe ik een haar transplantatie kan financieren. Dat staat nu hoog op mijn prioriteitenlijstje. Zelfs nog boven de boob-issues.
Ik ken de angst én het effect van een transplantatie. Start een crowdfundingactie; de eerste bijdrage krijg je van mij!
Ik heb een transplantatie gehad bij Transhair in Vlijmen zo’n half jaar geleden. Ik kan ze aanraden. Mede door hun open houding naar transgenders en hoe ze meedenken. Het ziet er dusver natuurlijk uit. Ik kwam er ook voor de inhammen 🙂 Hopelijk kun je met de endo meer bereiken!