Author: Danielle

Lente in een potje

In iets meer dan een week tijd heb ik weer een volledig rondje langs de medici en paramedici die ik bezoek in verband met mijn transitie. Het begon bij de endocrinoloog van  het genderteam, de huidtherapeute voor het verwijderen van mijn baardhaar, logopediste en om het af te maken een voortgangsgesprek met de psycholoog bij het VU. Met recht een rondje te noemen dus. Bij de endocrinoloog was er nieuws, maar dat had ik al verwacht te gaan krijgen. Een goed half jaar geleden is mijn botdichtheid gemeten, die bleek erg laag te zijn. Zodanig laag dat de arts het nodig vond om het vitamine D niveau te meten in mijn bloed. Vitamine D is nodig om calcium op te nemen uit voedesel. Het zit veel in vis en het lichaam maakt het zelf ook aan onder invloed van UV-B straling, zonlicht dus. De uitslag van die bloedtesten  kreeg ik vorige week. Zoals al was te verwachten was de hoeveelheid vitamine D in mijn bloed veel te laag. Behalve herhaalrecepten voor de hormonen kreeg ik dit keer ook …

Transitie tijdlijn

Al een tijdje wil ik de belangrijkste data uit mijn transitie op een rijtje hebben, om zo inzicht te hebben in hoe lang mijn transitie nu helemaal duurt. Daarvoor heb ik even flink terug moeten zoeken naar de datums wanneer ik mij voor het eerst heb aangemeld bij het Genderteam en wanneer ik mijn intake gesprek heb gehad. Dat is nog van de tijd vóór dit blog en voordat ik mijn dagboek ging bijhouden. Maar met wat omwegen heb ik het toch weten te vinden. Ik heb vooral de data neergezet die van belang zijn voor de medische zaken. Maar ook een aantal datums die om persoonlijke datums memorabel zijn staan vermeld. Het is de bedoeling dat ik dit nog uitwerk in een mooie infographic. Maar daar moet ik nog wat onderzoek naar gaan doen hoe ik dat mooi kan maken. (Tips zijn welkom!) Vooralsnog een lijstje in omgekeerde chronologische volgorde. Edit: Ik heb inmiddels de tijdlijn verwerkt tot een infographic. Die vindt je op het  tablad ‘Tijdlijn’ bovenaan deze site. Tevens heb ik een …

Ziekelijke Baardgroei

Afgelopen week was ik ziek. Gewoon eenvoudig koorts en hoesten en de hele rataplan, zal griep zijn geweest. Voor je het afvraagt: dat voelt net zo beroerd en niet anders dan zonder transitie. Al is het lang geleden dat ik het zó erg te pakken heb gehad. Gaandeweg de week knapte ik langzaam wat op en deed een merkwaardige ontdekking. Mijn baardgroei is raarrrrr. Normaal scheer ik mij nog steeds dagelijks, met als enige uitzondering de dagen dat ik een afspraak met mijn huidtherapeute heb voor een laserbehandeling en dan deed ik het vaak ’s middags alsnog. Maar nu heb ik mijzelf al een paar dagen niet geschoren. Als je met ruim 39 graden koorts in bed ligt te zweten en te rillen, spierpijn in je ribben hebt van het hoesten en een hoofdpijn hebt die zijn weerga niet kent, dan liggen je prioriteiten toch ergens anders dan bij je uiterlijk en voorkomen. Ik betwijfel of ik überhaupt voldoende gevoel voor evenwicht had om lang genoeg te kunnen blijven staan. Dus het scheermes heb ik …

Voortgangsvergelijk

Een weekje geleden waarde een filmpje over het Nederlands deel van het internet. Een filmpje van een transgender die drie jaar lang dagelijks een foto maakte en zo haar transitie liet zien. Reken er maar op dat ik daar niet omheen kan, dat soort dingen krijg ik via fora, facebook, twitter en e-mail voor m’n neus.  Zelf heb ik mij aan het begin van mijn transitie voorgenomen om regelmatig foto’s te maken, dagelijks is niet gelukt. Maar de verschillen zijn duidelijk:   Het verschil sinds het begin. Half april begon ik met Androcur en begin augustus met Progynova. Dat betekent respectievelijk 9 en 5 maanden tot nu. Zoals iemand al opmerkte over deze compilatie: bij iedere foto staan je mondhoeken verder omhoog. Dat vind ik een mooi bewijs voor het feit dat een transitie zo onnoemelijk veel meer is dan alleen maar die operatie.

Tattoo

Het is iets wat ik al heel erg mooi vind: tatoeages. Al jaren wil ik er ook eentje en hebben al diverse ideeën mijn aandacht gepasseerd. Met nadruk op gepasseerd, want van sommige ben ik blij dat ik ze niet heb. Van andere vind ik het wel een beetje jammer dat ik ze niet heb. Ik heb wat vrienden met awesome tattoos, dan ben ik wel een beetje jaloers en vraag ik me af waarom ik zelf nog geen inkt heb. Voor mezelf heb ik de regel: als ik het niet zeker weet, dan niet doen. Tot nu toe ben ik nog nooit zo zeker geweest van een idee dat ik stappen heb gezet om het tot uitvoering te laten brengen. Voor mij duidelijk, de stap om in transitie te gaan en levenslang aan medicatie vast te zitten (die ook nog eens nare bijwerkingen had kunnen hebben) was voor mij helemaal niet zo moeilijk. Inmiddels heb ik een aardig idee wat ik zou willen en de twee voornaamste dingen die me tegen houden zijn: de …

Schilderij

Al sinds ik wist dat ik een eigen woning zou krijgen wist ik het al: ik wilde iets origineels aan de muur. Ook al woon ik in een Ikea Showroom, ’t is dat ze geen verf verkopen anders had ik dat ook van de Ikea, ik weiger hun posters te kopen. Die zijn me gewoon té gewoon. Dus toen ik deze zag hangen op de posterafdeling van Ikea Amsterdam moest ik wel lachen: Dat was dus exact het plan: iets creatiefs om mijn witte muren mee te kleuren. Iets origineels dat niemand anders heeft. Nou ja, niet op dit formaat dan, de afbeelding is in kleiner formaat, in de vorm van een mijn geboortekaartje, ruimschoots in omloop gebracht en te vinden van Groningen tot Maastricht en zelfs in Londen en Sendai is het te zien. Maar het origineel, geschilderd door Marije de Wit, hangt sinds vanmiddag in míjn woonkamer! ‘Well, perhaps you haven’t found it so yet,’ said Alice; ‘but when you have to turn into a chrysalis—you will some day, you know—and then after that …

Goede voornemens

Een nieuw jaar begint natuurlijk met goede voornemens. Ik heb erover nagedacht, maar kan geen zinnige goede voornemens bedenken. Afgelopen jaar is bizar te noemen, ik heb mijn leven behoorlijk op zijn kop gezet. Als dit jaar net zo turbulent wordt als vorig jaar, dan is er geen voornemen te bedenken. Teveel onvoorspelbare dingen die zijn gebeurt. Op dit moment verwacht ik niet heel erg veel rare dingen dit jaar te gebeuren. Met mijn transitie ben ik nu op weg, dat proces gaat natuurlijk gewoon door. Maar nu het eenmaal in gang is gezet verwacht ik gewoon niet dat er hele ingrijpende dingen gaan gebeuren. Ik moet wel na gaan denken over het wel of niet doen van dé operatie. Ik heb daar nog steeds twijfels over, ik zie er de voordelen van in, maar zo’n zware ingreep heeft ook zo zijn nadelen. Met logopedie ga ik gewoon rustig verder en ook mijn lichaam zal nog verder veranderen onder invloed van de hormonen die ik neem. Dit is ook het jaar dat ik mijn dertigste verjaardag …

Terugblik op het afgelopen jaar.

Het einde van het jaar is ook altijd weer het moment van de lijstjes, terugblikken en jaaroverzichten. Het afgelopen jaar is voor mij niet onfortuinlijk geweest, behalve op het gebied van fortuin dan, het saldo op mijn bankrekening is niet miraculeus omhooggeschoten. Terugdenkend aan het goede voornemen dat ik maakte bij de jaarwisseling 2010-2011 en dat ik tijdens de jaarwisseling ’11-’12 ook ten uitvoer bracht, is het moeilijk om te bevatten hoeveel vorderingen ik heb gemaakt. Eind januari, had ik mijn laatste echte pure diagnosegesprek bij het VUmc om daarna besproken te worden door het genderteam in het geheel. Op 9 februari kreeg ik dan ook dat verlossende telefoontje. Althans, ik moest er zelf achteraan bellen nadat ik niets hoorde in de week waarin mij dat oorspronkelijke telefoontje was beloofd. Gelukkig kreeg ik het antwoord waar ik op hoopte, daarmee viel er echt wel een last van mijn schouders. Ook al wist ik al een beetje wat de uitslag zou worden, mijn psychologe had al beloofd dat ze een positief advies zou geven aan het …

No pants saturday & not so high heel sunday

Sinds een paar weken weken heb ik voor mijzelf de no-pants-saturday ingesteld. Dat was een van mijn persoonlijke drempels waar ik nog tegen aanliep. Wat vrouwelijkere kleding is best. Maar om dan ineens die broek achterwege te laten, best een beetje eng en naakt en confronterend. Ik zal je zeggen dat ik het best spannend vond, geen idee wat de reacties zouden zijn van collega’s of klanten. Want eerlijk is eerlijk, ik wordt nog vaak genoeg met meneer aangesproken op de werkvloer. Ik heb geen wanklank gehoord. Niet van collega’s en niet van klanten. Ik kan me ook geen schuine blikken herinneren en heb niet gemerkt dat ik werd gemeden of mijn vakkennis voor minder werd genomen. Dat waren allemaal van die stress gedachten die vooraf door mijn hoofd gingen. Dat viel dus allemaal mee. Ik had aan het begin van de dag wel een WTF!-momentje: “Ik ben op mijn werk, en ik heb géén broek aan!” Besefte ik me op een gegeven moment. Blijkbaar was alles natuurlijk genoeg want minstens één collega is het …

No pants saturday & not so high heel sunday

Sinds een paar weken weken heb ik voor mijzelf de no-pants-saturday ingesteld. Dat was een van mijn persoonlijke drempels waar ik nog tegen aanliep. Wat vrouwelijkere kleding is best. Maar om dan ineens die broek achterwege te laten, best een beetje eng en naakt en confronterend. Ik zal je zeggen dat ik het best spannend vond, geen idee wat de reacties zouden zijn van collega’s of klanten. Want eerlijk is eerlijk, ik wordt nog vaak genoeg met meneer aangesproken op de werkvloer. Ik heb geen wanklank gehoord. Niet van collega’s en niet van klanten. Ik kan me ook geen schuine blikken herinneren en heb niet gemerkt dat ik werd gemeden of mijn vakkennis voor minder werd genomen. Dat waren allemaal van die stress gedachten die vooraf door mijn hoofd gingen. Dat viel dus allemaal mee. Ik had aan het begin van de dag wel een WTF!-momentje: “Ik ben op mijn werk, en ik heb géén broek aan!” Besefte ik me op een gegeven moment. Blijkbaar was alles natuurlijk genoeg want minstens één collega is het …