Weer een blogje met gedachten over de operatie, en factoren die meewegen in de hele afweging die eromheen hangt. Dit keer een thema dat ook raakt aan seksualiteit. Ik vind dat een gewoon deel van het leven en iets wat vaak onderbelicht blijft in transities. Maar mocht je het te veel informatie vinden, sla deze dan gerust over.  In mijn lade met unmentionables vind je alleen maar Tupperware. Alles is vooral functioneel en praktisch. En ook alleen maar dat. Het is als met de plastic opbergdoosjes: ze zijn werkelijk superhandig, maar al het mooie is opgeofferd aan functionaliteit. Mijn ondergoedlade is dus net zo: vol met functioneel, leeg van mooi. In mooie BH’s heb ik nog steeds niet niet geïnvesteerd. Mijn borsten zijn na ruim een jaar hormonen net aan een cup AA. Veel moois is daar niet voor en omdat ze nog  volop in ontwikkeling zijn heb ik er nog niet te veel geld aan uit willen geven. Mijn dagelijkse bh’s is een sportbh’s. Zonder beugels en sluiting, wel comfortabel, praktisch, berekend op groei en met wat …

Een jaar geleden was ik druk met het verzamelen van adressenlijstjes, nerveus twitteren met een drukkerij, klagen over ondersteboven gedrukte teksten. Nog nerveuzer worden van een DHL die pakketjes met een adreswijziging als ‘Correct bezorgd en aangenomen’ in hun track & trace systeem zet. Maar alles is op tijd goed gekomen, inclusief een herdruk én op tijd bezorgen. Mijn hergeboortekaartjes heb ik op tijd kunnen versturen. Op tijd was 10 november ’12 . Achter die datum zit een logica die ik al eerder uit de doeken heb gedaan. Dat dat alles al een jaar geleden was betekent ook dat vandaag de eerste verjaring van mijn onjaardag is. Ik noem het bewust niet mijn verjaardag, mijn gewone verjaardag valt in het voorjaar en daar heb ik gemengde gevoelens bij. Het is natuurlijk het vieren van mijn geboortedag, maar het staat ook voor mijn verloren jaren. Niet dat ik een slechte jeugd of leven heb gehad, integendeel zelfs, maar achteraf gezien had ik dingen graag anders en vooral eerder gedaan. Achteraf gezien… Captain Hindsight is de meest waardeloze …

Afgelopen week was ik ziek. Gewoon eenvoudig koorts en hoesten en de hele rataplan, zal griep zijn geweest. Voor je het afvraagt: dat voelt net zo beroerd en niet anders dan zonder transitie. Al is het lang geleden dat ik het zó erg te pakken heb gehad. Gaandeweg de week knapte ik langzaam wat op en deed een merkwaardige ontdekking. Mijn baardgroei is raarrrrr. Normaal scheer ik mij nog steeds dagelijks, met als enige uitzondering de dagen dat ik een afspraak met mijn huidtherapeute heb voor een laserbehandeling en dan deed ik het vaak ’s middags alsnog. Maar nu heb ik mijzelf al een paar dagen niet geschoren. Als je met ruim 39 graden koorts in bed ligt te zweten en te rillen, spierpijn in je ribben hebt van het hoesten en een hoofdpijn hebt die zijn weerga niet kent, dan liggen je prioriteiten toch ergens anders dan bij je uiterlijk en voorkomen. Ik betwijfel of ik überhaupt voldoende gevoel voor evenwicht had om lang genoeg te kunnen blijven staan. Dus het scheermes heb ik …

Ik schrijf dit blog hoofdzakelijk voor mijzelf. Schrijven is voor mij een fijne manier om mijn gedachten te ordenen. Iets neerschrijven op een manier zodat anderen het kunnen begrijpen, helpt mij mijzelf beter te begrijpen. Maar ik ben dan wel zo narcistisch dat ik dagelijks mijn WordPress statistieken bekijk. Veel lezers, en vooral re-tweets, likes en reacties zijn natuurlijk fijne egostrelerij. Dit weekende heeft mijn blog haar vijfduizendste pageview geserveerd. Ik vind dat best wat, dat er vijfduizend keer naar een van mijn schrijfsels is gekeken in ongeveer een half jaar tijd. Ik ben daar best trots op. Morgen weer een gewone blog.