Author: Danielle

Als een litteken

Published by Danielle

Dit blog gaat over suïcidaliteit, als je dat een moeilijk onderwerp vindt sla je deze wellicht beter over. In de film lijkt het allemaal zo makkelijk: je loopt naar iemand die op het randje staat toe, praat een beetje op hem in, bied een sigaretje aan en kletst hem nonchalant van het randje af. De werkelijkheid was voor mij vandaag anders: ik bevroor en raakte geëmotioneerd. Na een check-up vanmorgen in het VUmc en een lunch in het park liep ik door Amsterdam. Bij de Torontobrug zag ik iemand over de reling uitkijken, zijn rugzak naast zijn voeten en iemand naast hem. Een voet ging er omhoog, op de eerste stang van de reling, een tweede werd erbij gezet. Ik hield mijn pas in, kijkend naar wat er voor me afspeelde. Die eerste voet ging nog een stang omhoog. De intentie van de klimmer was duidelijk, die stond daar niet voor het uitzicht over de Amstel. Ik bevroor. Ik kon niet wegkijken, ik kon niet doorlopen en ik kon niet helpen. Een eerste voorbijganger sprong van …

Kaal, alsnog

Published by Danielle

De vermoedens waren er alweer een poosje. Met het loshalen van een elastiekje trok ik al een noemenswaardige pluk mee. Mijn borstel zag er vanmorgen na één beurtje borstelen zo uit: Mijn haar valt weer meer uit dan toe te schrijven is aan een voorjaars-rui die ik nog vermoedde. Ik heb net de waarheid, en de spiegel, onder ogen gezien en mijn inhammen zijn duidelijk groter en meer aanwezig dan een paar maanden terug. Mijn haar verliezen hoort tot mijn grote angsten, ik haal een groot deel van mijn zelfbeeld uit mijn haar. Het lijkt voor jullie misschien wat triviaal, voor mij is het echt een groot ding. Het idee kaal te worden is een bron van wanhoop en onzekerheid. Mijn lange haar is een van de factoren die ik in de hand dacht te hebben voor mijn passabiliteit als vrouw. Over twee weken zit ik bij de endocrinoloog, dan vraag ik wel om advies. Ik vermoed dat het met mijn migrainemedicatie te maken heeft. Haaruitval staat met een frequentie van 1:1000 tot 1:10.000 bij de …

Seksueel geweld, de Godwin onder de ad hominems

Published by Danielle

Het was een bewogen weekje in medialandschap: NRC en Volkskrant stonden op tegen het seksisme en de verkrachtingsverheerlijking van GeenStijl. Ondertussen gebruikte het Parool verkrachting als omschrijving voor Elzasser pizza’s die ze niet zo lekker vonden, om nog maar even te laten zien hoe gemakkelijk er over seksueel geweld wordt gedacht.  GeenStijl Het begon met een column in het NRC en mondde uit in dit pamflet dat Volkskrant en NRC publiceerden ondertekend door ruim honderd vrouwelijke journalisten, columnisten en andere opiniemakers. Onder de titel ‘Beste adverteerders op GeenStijl en Dumpert, u betaalt mee aan vrouwenvernedering’ vragen opstellers Loes Reijmer, Esma Linnemann en Rosanne Hertzberger aan adverteerders of ze beseffen dat ze met hun marketingbudgetten geïnstitutionaliseerde vrouwenhaat financieren. Of brands als de Belastingdienst, De Efteling, Defensie en Grolsch dat wel in hun imago vinden passen. Een aantal adverteerders hebben hun advertenties op GeenStijl en Dumpert inmiddels ingetrokken. De redactie en reaguurders van GeenStijl stonden natuurlijk op hun achterste benen door deze vorm van dwangcensuur. Oproepen tot een boycot. Bedreiging van het vrije woord. Inperking van hun vrijheid van meningsuiting. Het is …

Catcalling

Published by Danielle

Het is één van de privileges die ik heb ingeleverd toen ik in transitie ging: verschoond blijven van catcalling. Het nageroepen worden op straat om hoe je eruit ziet. Vanmorgen gebeurde het me op weg naar werk. Toen ik nog als jongen leefde kon ik zo ongeveer alles aantrekken wat ik wilde zonder dat ik er opmerkingen over zou horen op straat. Slecht zittend pak, te strakke of te wijde spijkerbroek, verwassen t-shirts. Zolang het geen Borat-style mankini is kom je als man eigenlijk met alles wel weg. Sinds ik mezelf als vrouw ben gaan presenteren is dat anders. Men verwacht dat ik me vrouwelijk kleed en dat ik make-up gebruik. Dingen die ook wel doe, steeds vaker zelfs, maar alleen als ik daar zin in heb. Want zo ben ik, en zou had ik me ook gedragen als ik gewoon met een beter passend lijf geboren zou zijn. Dan zou ik me ook richting de tomboy kant van het spectrum hebben gepresenteerd. Niet vandaag, vandaag droeg ik één van mijn favoriete jurken. Niet zo figure hugging …

Hand in Hand

Published by Danielle

Het land is nationaal geschokt door het nieuws van twee mannen die in elkaar geslagen zijn door een groep jongeren omdat ze hand in hand liepen. Als ludieke protestactie staan social media vandaag vol met foto’s van mannen die hand in hand poseren, in navolging van Barbara Barend en haar hashtag #allemannenhandinhand Van voetbalteams en radio-dj’s tot politieagenten en lijstrekkers op weg naar formatieonderhandelingen. Aan de ene kant juich ik deze actie van harte toe en vind ik het een positief signaal. Maar het steekt me ook wel, bang dat het bij een eenmalige actie blijft. Even hand in hand poseren voor de foto is leuk en aardig. Maar zo’n actie is over een paar weken weer vergeten. Of weet jij nog wie er allemaal een fransvlaggetje in hun facebookprofiel had na de aanslagen in Parijs, of een regenboogvlag na Orlando. We leven 48 jaar na de Stonewall rellen, waarmee de homorechtenbeweging begon, en we zijn ver gekomen in dit land. Maar geweld tegen homo’s en discriminatie van transgenders is helaas nog altijd aan de …

Gezocht: ervaringen met borstvergroting

Published by Danielle

I think I’ve misplaced my boobs. […] Oh, the scales know where they went; vanished into thin air. Dat komt uit recent app-gesprek. Ik had het niet voor mogelijk gehouden, want het stelde al nauwelijks iets voor. Sinds ik ben gestopt met de androcur, ben ik al volume kwijtgeraakt. Maar nu ik een paar kilo ben afgevallen, ben ik haast net zo plat als voor mijn transitie. Zo goed als ik me het afgelopen najaar er nog over voelde, nu is dat helemaal weg. Ik vraag me zelfs af of ik niet gewoon onder de Schippers-norm van maximaal 1 cm klierweefsel val. Als er ook nog een spier onder moet zitten kan er nooit veel overblijven. Het idee van een borstvergroting speelt dus weer in mijn hoofd. Nu zo sterk dat ik op zoek ben naar ervaringen. Omdat ik nog steeds geen goed idee heb hoe het voelt. Want dat is voor mij heel belangrijk, continue gewaar zijn van twee implantaten durf ik zelfs een dealbreaker te noemen. Dan zoek ik liever mijn heil in …

Van de hak op de tak: Daily Oaks

Published by Danielle

“I am Daniëlle, first of her name, writer of blogs and mother of Oaks.” Ik zou een heraut moeten hebben om mezelf aan te kondigen. Zo af en toe heb ik inspiratie om iets compleet ongerelateerds te schrijven. Iets dat niets van doen heeft met de gebruikelijke gender, seksualiteit, maatschappelijke onderwerpen. Daarvoor heb ik ‘van de hak op de tak’ als categorie in het leven geroepen. Het is tenslotte mijn eigen blog en ik mag doen wat ik wil. “It is known!” Als je me persoonlijk kent weet je het waarschijnlijk al, ik praat er nogal veel over: ik heb al twee jaar een eik als huisdier. Een kat of een hond vind ik teveel gedoe, vogels maken me teveel herrie en goudvissen doen me ook weinig. Dus ik heb Ezri Oak, opgekweekt uit een eikel gevonden in de tuin van mijn ouders. En ja, mijn eik heeft een naam in mijn verzorging ervan ga ik zover dat ze tijdens mijn laatste vakantie een weekje bij mijn ouders heeft gelogeerd. De bedoeling is om Ezri als een …

Verkiezingen 2017 – kleur bekennen

Published by Danielle

Op het moment dat ik dit blog schrijf is het grote slotdebat op de NOS nog gaande. Zelf heb ik er niets van gezien omdat ik de twee maandelijkse Gendertalk discussieavond leidde. Ook daar waren de verkiezingen een belangrijk thema: welke partijen zijn een veilige keuze als je LGBTQIA+ (ik zal verder LGBT+ als korte versie gebruiken) een belangrijk thema vindt. Daarin was toch wel een duidelijke trend gaande, ook omdat alle aanwezigen Gayvote de stemwijzer van COC hadden doorgenomen. Aan het begin van de campagneperiode had ik het plan om mijn eigen stemwijzer te maken met de belangrijkste LGBT+ standpunten van de verschillende partijen. Maar toen zag ik dus Gayvote, dat maakte het leven mij een stuk makkelijker. De belangrijkste boodschap die ik met dit blog wil geven: Ga stemmen! en doe dat op een partij met inhoud. Stem alsjeblieft niet op een poppulist om ‘een signaal af te geven’. Een signaal afgeven doe je met een doordachte stem op een partij die een fatsoenlijk programma in elkaar heeft gezet. Ik mag het dan …

Grey Rainbow: sex positive & slut shaming

Published by Danielle

Dus, blijkbaar is er een filmpje het internet op gelekt waarin te zien is dat Patricia Paay seks heeft, met het licht aan. Dat is voor zover ik het heb meegekregen, ik houd me niet erg bezig met glamournieuws. Maar mijn twitter timeline had het er druk mee, vooral met bepaalde gedragingen van nieuwsmedia als NPO Radio 1, andere bekende Nederlanders die er vooral een afkeurend oordeel over hebben en radio DJ’s die het aangrijpen voor een lekker potje slut shaming ter meerde eer en glorie van henzelf. Om te beginnen is het gewoon een rotstreek om iemands home video’s of foto’s ongevraagd te verspreiden. Ongeacht of daar seks op te zien is of iemands eerste pogingen tot jongleren. In dit geval ging het blijkbaar om seks, seks bedreven door een vrouw die ouder is dan 25 (en daarom als ‘over datum’ wordt beschouwd), en vooral seks bedreven voor een vrouw. Want vrouwen mogen niet seksueel actief zijn: dan worden ze beschouwd als losbandig, hoer, slet, afgelebberde boterham en nog meer van die nare termen …

Battle of the brain

Published by Danielle

Geen gevecht met Scumbag Brain dit keer, daarmee heb ik vrede gesloten en leef ik op voet van vriendelijke vijandigheid. Hij valt mij niet lastig en ik hem niet. Mijn strijdtoneel ligt momenteel op het fysieke vlak. Al zeker 20 jaar kamp ik met hoofdpijnklachten. De intensiteit en regelmaat variëren. Soms heb ik er lange tijd niet of nauwelijks last van en soms heb ik perioden waar het vaker voorkomt. Het afgelopen jaar begon het mijn levenskwaliteit zodanig te beïnvloeden dat ik vorig jaar naar de huisarts ben gestapt. Die gaf een vermoeden van een mix tussen spierspanningshoofdpijn en migraine. Het gevreesde M-woord was gevallen. Ik had tot die dag voor mezelf altijd ontkent dat ik migraineklachten had. Ik heb geen aura’s, ben zelden echt misselijk en kan doorgaans nog enigszins functioneren. Over het algemeen voel ik me zelfs het beste als ik nog een beetje bezig blijf in plaats van stilzitten. Alleen bij zware aanvallen ben ik echt uitgeschakeld, meestal ga ik op halve kracht verder. Ondersteund door de nodige pijnstillers om het scherpe …