All posts tagged: zelfverzekerdheid

Boobs, vrouwelijkheid en vergoedingen

Een paar weken terug schreef ik al over het conceptadvies voor het weer in de basisverzekering opnemen van borstvergrotingen. In het advies staat zo ongeveer dit: “Zonder boobs is je transitie mislukt en zinloos geweest, maar we gaan je niet helpen.” Dat heeft even op me moeten inwerken. Want er is zoveel fout met die stellingname dat ik gewoon niet wist waar te beginnen. Maar ook omdat mijn inwendige feminist in botsing kwam met mijn zelfbeeld, dat vormt best een dilemma. Mijn mening over die geparafraseerde conclusie is zelfs tegenstrijdig. Feminist Laat ik maar beginnen met de feministische kant aan het woord te laten. Zonder borsten ben je blijkbaar geen vrouw. In het conceptadvies van het Zorginstituut wordt dat zo omschreven: Als borstvorming bij een vrouw volledig ontbreekt en de borst daardoor uitgesproken mannelijk oogt, kun je spreken van een afwijking in het uiterlijk die zodanig verschilt van het normale, vrouwelijke beeld, dat deze als ‘ernstige misvorming’ – en daarmee als ‘verminking’ in de zin van het Besluit zorgverzekering – kan worden beschouwd. Om als vrouw te worden beschouwd …

Inflate the deflatedness?

Bladerend door mijn foto’s op zoek naar een bepaalde foto om te zien hoelang dat ook weer geleden was, stuitte ik in datzelfde rijtje ook op een toplessfoto van mezelf. Bij het zien daarvan drong het tot me door hoeveel mijn borsten zijn geslonken sinds ik in september ben gestopt met de cyproteronacetaat. Leeggelopen als een fietsband waarvan het ventiel stuk is. Ik mis de bouncyness die ik ooit voelde bij hardlopen, de zachtheid bij het aanraken, de rondingen in het silhouet in de weerspiegeling op een natte douchevloer. Precies de reden waarom ik na mijn operatie op eigen houtje weer die testosteronblokker ben gaan slikken, terwijl het medisch gezien gewoon niet nodig was. De testosteronfabriekjes zijn er immers niet meer. De leegheid van mijn blouse en de volheid van mijn huid met vettigheid en acne. Dát was wat me dreef om die pilletjes in vieren te gaan snijden en er dagelijks een puntje van te nemen. Lang leve de progestagene bijwerkingen van die tabletjes. Ik moet bekennen: dat weer opnieuw gaan doen, ik heb nog …

Zelfverzekerdheid en stem

Vanmorgen bij mijn wekelijkse logopedie sessie een kleine openbaring gehad. De afgelopen weken ben ik aan het oefenen om mijn strottenhoofd opnieuw te leren gebruiken, om in een hogere toonsoort te kunnen spreken. Om een idee te geven hoe moeilijk dat is: probeer maar eens te praten in een toonsoort die niet je eigen is en zonder het gebruik van je borstkas als klankkast, houdt dat de hele dag vol. Ik gaf dus aan dat ik het erg moeilijk vind en dat ik vooral op mijn werk steeds weer het laag in duik. Zelf dacht ik dat dat vooral kwam omdat ik naar meer volume zoek. Daarin werd mijn ongelijk bewezen. Mijn logopediste liet me een paar kleine oefeningetjes doen, om me te laten horen dat die lage toonsoort niet komt door het zoeken naar volume. Integendeel zelfs, als je harder praat gaat de toon automatisch omhoog. Dat lage komt voort uit onzekerheid, waardoor je ineen duikt en minder hard gaat praten. Ze liet me ervaren dat als ik enthousiast ben juist omhoog ga in …

Ups en downs

Ik heb zo mijn  ups en downs en die laten zich heel erg typisch kenmerken. Tijdens de ups voel ik mij goed, kan ik alles hebben en vind ik moeilijkheden slechts uitdagingen. De downs staan vooral in het teken van onzekerheid en extreme zelfbewustheid over mijn lichaam. Momenteel heb ik dus zo’n down. Ik weet ook wel hoe het komt hoor. Er zijn in mijn privéleven wat dingen gebeurd en gaande die ik mij nogal aantrek. Ik wordt daar sip van en dat heeft weer weerslag op mijn algehele stemming en gevoel. Wat ik vooral vervelend vind is de onzekerheid die met zo’n downer gepaard gaat. Ik voel me dan extreem bewust over álle kleine dingetjes aan mijn lichaam die me niet zinnen, ook dingen die niemand ziet en waar alleen ik weet van heb. Dan vliegt al mijn zelfverzekerdheid zo het raam uit. Soms is die onzekerheid zó erg dat ik zelfs begin te twijfelen of ik wel het goede pad ben ingeslagen. Gelukkig hoef ik dan maar heel even te denken aan het alternatief …

High Heel Tuesday

Mijn werkgever vroeg vandaag wanneer ik nu eens in zo’n hippe gekleurde broek op het werk zou verschijnen. “En dan iets met bloemetjes erbij.” Vooralsnog draag ik op mijn werk mijn oude kloffie, casual overhemden met korte mouwen en jeans. Dat is gemakszucht, dat is nog niet geschikte nieuwe werkkleding hebben, dat is angst. Die angst zit ‘m vooral in iets wat ik zie als een van mijn volgende grote drempels; mijn stem. Ik kamp niet alleen met genderdysforie, maar ook met genderdysfonie. Mijn stem is letterlijk ontstemt met mijn gender. Ik ben helaas niet gezegend met een lichte stem. Ik ken zelf ook totaal geen technieken om mijn stem goed te kunnen gebruiken. Ik heb vroeger wel logopedie gehad, zover ik me kan herinneren was dat vooral vanwege het nasale in mijn stem. Maar dat is ook al ruim 20 jaar geleden. Als ik weer naar het VUmc ga moet ik maar eens even zorgen dat ik de verwijzing naar de foniater krijg. Even tussendoor, dan heb je als medisch specialist toch wel het slechtst …