All posts filed under: Overpeinzingen

Datingsites

Published by Danielle

Internetdating is uit de taboesfeer, datingsites zijn hot en getuige de vele reclame op radio en TV van de vele betaalsites is het goede business. Voor ieder lijkt er wat wils te zijn: jongeren, hoogopgeleiden, mensen die al een relatie hebben. – Over die laatste zijn er zelfs kamervragen gesteld. – Maar alle sites die ik heb gezien zijn binair ingesteld en ik voel me er niet thuis of door aangesproken. Het is inmiddels precies (ik kan er een weekje naast zitten) twee jaar geleden dat mijn laatste relatie ten einde liep. Ik was destijds een paar maanden onderweg met de diagnose bij het Genderteam en ben mij daarop gaan richten. Lange tijd ben de optie om een nieuwe relatie te beginnen überhaupt uit de weg gegaan. Eerst maar eens de break-up verwerken. Daarna heb ik alle energie in mijzelf gestoken, begonnen met mijn transitie en ben ik  verhuisd. Maar de eenzaamheid begint me zo af en toe wel parten te spelen. “Dan ga je toch gewoon naar de kroeg? Leer je vanzelf mensen kennen.” …

Praten over het verleden

Published by Danielle

Ik vind het best moeilijk om te praten over mijn verleden. Vooral over mijzelf uit die verleden tijd praten is lastig. Ik merk dat ik ga struikelen over hoe ik mijzelf aanduid. “Toen ik nog als jongen leefde…” is politiek correcter dan “Toen ik nog man was.” Nu hoor ik gelijk het trans* (let op dat sterretje, dat moet ,dat is een wildcard om inclusive te doen) activisme boos worden: “Je bent nooit een man geweest! Je was van binnen altijd al wie je bent! Alleen de buitkant klopte nog niet!” Hoop politiek correct geblabla. ’t Beestje moet een naam hebben en zolang dat respectvol en niet kwetsend is vind ik het prima. Ik heb in mijn leven mijn stinkende best gedaan te leven als jongen. Dat ging mij behoorlijk goed af, zo goed zelfs dat ik het zelf geloofde en het best wel lastig is geweest omdat af te schudden. Zoals ik al eerder heb verteld: ik ambieer niet om volledig stealth te gaan en te breken met mijn verleden. Dus dat verleden is er …

Rode en Blauwe pillen

Published by Danielle

In The Matrix wordt Neo een keus geboden door Morpheus. Een keus tussen een blauwe en een rode pil. De blauwe is terug naar de illusie en droom van de matrix en verder leven in onwetendheid. Rood is die van de harde waarheid onder ogen zien maar ook te vechten voor de vrijheid. “You take the red pill – you stay in Wonderland and I show you how deep the rabbit-hole goes.”  Ik heb de rode pil genomen en ben daar nog steeds blij mee. Maar soms heb ik gedachtes, dat ik de blauwe had moeten nemen. Vooral op momenten dat mijn energieniveau’s op een behoorlijk laag niveau zijn en ik een Verstandig™ moet doen. Een Verstandig™ betekent dat thuis op de met een boek op de bank en vroeg naar bed, wetende dat er elders iets leuks en sociaals is wat je mist. Het zal je misschien verbazen, een transitie vreet energie. Niet alleen vanwege de medicatie, daar heb ik vooral de eerste maanden last van gehad qua vermoeidheid. Het is vooral dat bij …

Bonsai Boobies

Published by Danielle

Kennen jullie Bonsai Kitten nog? Jaren geleden, volgens mij nog vóór Google is er een enorme rel over geweest: Een website waar je katten kon kopen die als kitten in een glazen waren gestopt om ze in rare vormen te laten groeien. Men was er zó verbolgen over, er werd niet eens opgemerkt dat de site verstoken was van iedere vorm van contactinformatie. Geen adres, geen telefoon zelfs geen e-mailadres. Het was een grote hoax. Laatst moest ik er zittend op de rand van mijn bed weer aan terug denken toen ik naar beneden keek: ik heb bonsai boobies. Een paar weken geleden ben ik terug gekomen op mijn kweken of vullen besluit dat ik ongeveer een jaar geleden nam. Ik heb mij destijds voorgenomen om mijn borsten te laten groeien onder invloed van medicatie: de ‘kweken’ optie. Opvullen van bh’s met protheses, kipfilets of andere zaken heb ik destijds links laten liggen. Het groeien ging me te gestaag en pokon helpt helaas niet. Naar mijn idee werd ik vaker gemeneerd dan ik prettig vind …

Passabiliteit

Published by Danielle

Het is een woord, een concept, waar ik voordat ik aan mijn transitie begon veel over nadacht en me zorgen om maakte: passabiliteit Eigenlijk heb ik er sinds ik aan de medicatie zit er niet meer bewust over nagedacht. Maar onbewust beïnvloed het bijna alles wat ik doe. Het lijkt soms een doel op zich te worden, dat passabel zijn, in plaats van een middel om mijn doel, mijzelf uiten als wie ik ben, te bereiken. Het is weer zo’n stukje trans-jargon wat ik even zal uitleggen. Passabiliteit komt vanuit het engels, het betekent in dit opzicht zoveel als: voldoende of doorgaan als. Met passabel zijn wordt er bedoeld dat men je aanziet voor het gender dat je bent. Dat de lichamelijke kenmerken zover zijn veranderd dat het geboortegeslacht niet meer opvalt en men je leest als hoe je je voelt. Daar sluit de term ‘stealth’ bij aan. Stealth gaat nog een stapje verder dan passabel. Bij stealth ziet men je geboortegeslacht en alle bijkomende kenmerken niet meer en houdt je ook je trans-zijn verborgen. Sommigen gaan daar ver …

Spijt

Published by Danielle

Ik heb spijt van wat ik heb gedaan. Niet van mijn transitie, daar ben ik juist heel erg blij mee en heb ik absoluut geen spijt van. Ik heb spijt van dingen die érvoor zijn gebeurd en de keuzes die ik destijds heb gemaakt en de nalatenschap daarvan waar ik nu mee leef. Ik vind het bijvoorbeeld jammer dat ik niet veel eerder de signalen heb begrepen en mij ook eerder had gemeld bij het genderteam. Dat zijn gedane zaken, ik kan niet terug om dat te veranderen en leef met de gevolgen. Afgelopen week liep ik tegen zo’n spijt-issue aan. Ik moest naar de tandarts. Vorig weekeinde ben ik een vulling verloren en die tand moest dus weer opgelapt. Ik had aanvankelijk verwacht dat de tandarts zo klaar zou zijn: beetje schoonmaken, dichtplamuren en klaar. Maar helaas, ik heb weer een vol half uur in die stoel gelegen en had nadien kramp in mijn kaakspieren. Het vooruitzicht is dat ik er de rest van het jaar nog wel wat uurtjes in de tandarts praktijk …

Drie decennia

Published by Danielle

Nog deze maand vier ik mijn 30e verjaardag, dan heb ik er reeds drie decennia op deze aarde opzitten. Ik heb er gemengde gevoelens bij. Aan de ene kant is het een mijlpaal, aan de andere kant wordt ik er ook door met mijn neus op de feiten gedrukt. Ik herinner nog goed mijn 20e verjaardag, toen kreeg ik een kaart met de boodschap dat ik over 10 jaar 30 zou worden. Wat ik verder deed die verjaardag weet ik niet meer, gezien ik destijds in Engeland woonde vast een pint of twee gedronken in de pub, in elk geval: de boodschap op die kaart staat me nog helder bij. Als ik dan zie hoe ver ik inmiddels gekomen ben met mijn transitie, dan betreur ik dat ik niet er niet véél eerder mee begonnen ben. Dan vind ik het jammer dat ik de signalen niet veel eerder heb opgepikt en begrepen. Het is niet iets wat erg netjes is om te zeggen: maar vroeger beginnen met hormonen geeft gewoon een veel beter resultaat, het …

De Diagnose voor de Diagnose

Published by Danielle

Het begon allemaal als een soort uitdaging: “Dan ga je toch als meisje verkleed!” werd er gegrapt in de voorpret naar een feestje toe. Ik laat me met dat soort uitdagingen niet kennen en ben daarop ingegaan. Nog steeds maak ik er graag een grapje van als iemand me een raar voorstel doet: “Is dat een uitdaging? Pas op hè, je weet wat er de vorige keer van gekomen is!” Ik kan de precieze datum niet achterhalen, maar de bewijzen die ik terug kan vinden in mijn e-mail wijzen erop dat het in de zomer of najaar van 2005 geweest moet zijn. Het was de eerste keer dat ik een rok en kousen aantrok en een pruik opzette. Ervan uitgaande dat er een hoop lol zou gaan volgen die avond, maar de uitwerking was wat anders dan verwacht. Het verkleden voelde namelijk helemaal niet grappig of spannend. Het voelde gewoon goed. Toen is het kwartje bij mij gevallen, al is er nog een lange periode voorbij gegaan voordat ik me aanmeldde bij het genderteam. Dat ik de …

Kopie van het briefje van de dokter

Published by Danielle

Tijdens de diagnostische fase heb ik veel na moeten denken over de sociale en persoonlijk gevolgen van de stappen die ik zou gaan zetten. Ik kreeg denk-huiswerk op van mijn psychologe en dacht ook zelf heel veel na. In die tijd zijn er in mijn denkbeelden over mijzelf best wel wat dingen veranderd. De hoofdlijn is gebleven: ik wil die transitie door, maar subtielere details zijn nu niet meer het zelfde als ze waren. Mijn denken heeft een behoorlijke ontwikkeling doorgemaakt. Nu zijn mijn gedachten opnieuw als een sneeuwbol door elkaar geschud en dwarrelen er flinters aan ideeën, denkbeelden en gedachten chaotisch door elkaar heen. Er is een heel nieuw denkproces gaande met een nieuw groot thema. Vorige week heb ik voor het eerst in enigszins concrete woorden gesproken over een operatie. Tot dan toe leek mij dat nog een heel erg ver van mijn bed show. Dat was iets voor in de toekomst. Een punt van onzekerheid ook. Ik was en ben er nog steeds van overtuigd dat ik het goede pad bewandel, maar aan …

Tattoo

Published by Danielle

Het is iets wat ik al heel erg mooi vind: tatoeages. Al jaren wil ik er ook eentje en hebben al diverse ideeën mijn aandacht gepasseerd. Met nadruk op gepasseerd, want van sommige ben ik blij dat ik ze niet heb. Van andere vind ik het wel een beetje jammer dat ik ze niet heb. Ik heb wat vrienden met awesome tattoos, dan ben ik wel een beetje jaloers en vraag ik me af waarom ik zelf nog geen inkt heb. Voor mezelf heb ik de regel: als ik het niet zeker weet, dan niet doen. Tot nu toe ben ik nog nooit zo zeker geweest van een idee dat ik stappen heb gezet om het tot uitvoering te laten brengen. Voor mij duidelijk, de stap om in transitie te gaan en levenslang aan medicatie vast te zitten (die ook nog eens nare bijwerkingen had kunnen hebben) was voor mij helemaal niet zo moeilijk. Inmiddels heb ik een aardig idee wat ik zou willen en de twee voornaamste dingen die me tegen houden zijn: de …