Author: Danielle

Datingsites

Internetdating is uit de taboesfeer, datingsites zijn hot en getuige de vele reclame op radio en TV van de vele betaalsites is het goede business. Voor ieder lijkt er wat wils te zijn: jongeren, hoogopgeleiden, mensen die al een relatie hebben. – Over die laatste zijn er zelfs kamervragen gesteld. – Maar alle sites die ik heb gezien zijn binair ingesteld en ik voel me er niet thuis of door aangesproken. Het is inmiddels precies (ik kan er een weekje naast zitten) twee jaar geleden dat mijn laatste relatie ten einde liep. Ik was destijds een paar maanden onderweg met de diagnose bij het Genderteam en ben mij daarop gaan richten. Lange tijd ben de optie om een nieuwe relatie te beginnen überhaupt uit de weg gegaan. Eerst maar eens de break-up verwerken. Daarna heb ik alle energie in mijzelf gestoken, begonnen met mijn transitie en ben ik  verhuisd. Maar de eenzaamheid begint me zo af en toe wel parten te spelen. “Dan ga je toch gewoon naar de kroeg? Leer je vanzelf mensen kennen.” …

Voorlopig Verslag Transgenderwet van de Eerste Kamer

Edit: Mocht je zoeken naar de hoogtepunten van het plenaire debat over de transgenderwet in de Eerste Kamer en de stemmingsuitslag, lees dan mijn recente blog: Transgenderwet Aangenomen! Na het debat in de Tweede Kamer over de Transgenderwet was ik optimistisch gestemd. Een meerderheid van de partijen was voor. De argumenten tégen de wet waren voorspelbaar, maar vooral niet sterk genoeg om de boel tegen te houden. De nieuwsberichten dat het voor transgenders voortaan makkelijker was om hun juridische geslacht te wijzigen verspreidden zich rap over de nieuwssites. De Eerste Kamer zag ik niet als een groot obstakel, immers de partijen die in de Tweede Kamer vóór waren hebben in de Eerste kamer ook een meerderheid. Tot ik gisteren het voorlopig verslag van de Comissie voor Veiligheid en Justitie van de Eerste Kamer zag. Toen zakte de moed mij in de schoenen. Ik heb nog nooit zóveel wereldvreemdheid en achterlijkheid gezien in een twaalf pagina’s tellend document. De liberalen zijn nog steeds voorstander van het wetsvoorstel. Groen Links gaat in de senaat op dezelfde toon …

Eén pil verschil

Aan één van de bijwerkingen van mijn medicatie heb ik nooit veel ruchtbaarheid: depressie. Maar als je de bijsluiter van cyproteron-acetaat leest staat neerslachtigheid en depressie in het rijtje bij de meest voorkomende bijwerkingen. Ik heb het ook bijna een jaar buiten de deur weten te houden. Maar vooral de laatste weken kostte het me steeds meer energie om mijn stemming op peil te houden en ik het toch al minder energie. Als ik zo terugkijk op de laatste posts die ik op dit blog deed is het ook wel tussen de regels te lezen dat ik mij niet bepaald goed voelde. Het was voor mij reden genoeg om aan te dringen op bloedonderzoek toen ik vorige week bij de endocrinoloog van het genderteam zat. Daar was het toch al tijd voor, de laatste keer dat ze bloed hebben geprikt is alweer een half jaar geleden. Ironisch genoeg is regelmatige controle van bloedwaarden een van de belangrijkste argumenten om niet zelf met medicijnen te prutsen. Dat ik tegen de arts zei dat ik futloos was …

Precies een jaar verschil

Bladerend door mijn blogs stuitte ik op een foto die ik vorig jaar van mijzelf maakte. Het bracht mij op het idee om precies een jaar later dezelfde foto opnieuw te maken voor een goed vergelijk om te laten zien hoeveel verschil een jaar kan maken. De datum, 31 mei heeft is dan ook al weken lang gemarkeerd in mijn agenda. Op minder dan een half uur na zijn deze foto’s exact een jaar na elkaar gemaakt. Poseren is niet mijn sterkste kant, helemaal niet met een paar kilo camera balancerend op een uitgestrekte arm. Ik heb geprobeerd het origneel zoveel mogelijk te benaderen: met hetzelfde T-shirt en hetzelfde vestje en gestijled haar. In mijn gedachten had ik een iets andere tweede foto en ik zou ‘m over kunnen doen. Maar in dit experiment gaat het mij juist om het exact een jaar later principe. Aangezien ik altijd roep dat een mislukt experiment ook geslaagd is heb ik niet gesjoemeld met nieuwe foto’s maken op een andere dag. Op de foto links zie je al …

Precies een jaar verschil

Bladerend door mijn blogs stuitte ik op een foto die ik vorig jaar van mijzelf maakte. Het bracht mij op het idee om precies een jaar later dezelfde foto opnieuw te maken voor een goed vergelijk om te laten zien hoeveel verschil een jaar kan maken. De datum, 31 mei heeft is dan ook al weken lang gemarkeerd in mijn agenda. Op minder dan een half uur na zijn deze foto’s exact een jaar na elkaar gemaakt. Poseren is niet mijn sterkste kant, helemaal niet met een paar kilo camera balancerend op een uitgestrekte arm. Ik heb geprobeerd het origneel zoveel mogelijk te benaderen: met hetzelfde T-shirt en hetzelfde vestje en gestijled haar. In mijn gedachten had ik een iets andere tweede foto en ik zou ‘m over kunnen doen. Maar in dit experiment gaat het mij juist om het exact een jaar later principe. Aangezien ik altijd roep dat een mislukt experiment ook geslaagd is heb ik niet gesjoemeld met nieuwe foto’s maken op een andere dag. Op de foto links zie je al …

Praten over het verleden

Ik vind het best moeilijk om te praten over mijn verleden. Vooral over mijzelf uit die verleden tijd praten is lastig. Ik merk dat ik ga struikelen over hoe ik mijzelf aanduid. “Toen ik nog als jongen leefde…” is politiek correcter dan “Toen ik nog man was.” Nu hoor ik gelijk het trans* (let op dat sterretje, dat moet ,dat is een wildcard om inclusive te doen) activisme boos worden: “Je bent nooit een man geweest! Je was van binnen altijd al wie je bent! Alleen de buitkant klopte nog niet!” Hoop politiek correct geblabla. ’t Beestje moet een naam hebben en zolang dat respectvol en niet kwetsend is vind ik het prima. Ik heb in mijn leven mijn stinkende best gedaan te leven als jongen. Dat ging mij behoorlijk goed af, zo goed zelfs dat ik het zelf geloofde en het best wel lastig is geweest omdat af te schudden. Zoals ik al eerder heb verteld: ik ambieer niet om volledig stealth te gaan en te breken met mijn verleden. Dus dat verleden is er …

Rode en Blauwe pillen

In The Matrix wordt Neo een keus geboden door Morpheus. Een keus tussen een blauwe en een rode pil. De blauwe is terug naar de illusie en droom van de matrix en verder leven in onwetendheid. Rood is die van de harde waarheid onder ogen zien maar ook te vechten voor de vrijheid. “You take the red pill – you stay in Wonderland and I show you how deep the rabbit-hole goes.”  Ik heb de rode pil genomen en ben daar nog steeds blij mee. Maar soms heb ik gedachtes, dat ik de blauwe had moeten nemen. Vooral op momenten dat mijn energieniveau’s op een behoorlijk laag niveau zijn en ik een Verstandig™ moet doen. Een Verstandig™ betekent dat thuis op de met een boek op de bank en vroeg naar bed, wetende dat er elders iets leuks en sociaals is wat je mist. Het zal je misschien verbazen, een transitie vreet energie. Niet alleen vanwege de medicatie, daar heb ik vooral de eerste maanden last van gehad qua vermoeidheid. Het is vooral dat bij …

Bonsai Boobies

Kennen jullie Bonsai Kitten nog? Jaren geleden, volgens mij nog vóór Google is er een enorme rel over geweest: Een website waar je katten kon kopen die als kitten in een glazen waren gestopt om ze in rare vormen te laten groeien. Men was er zó verbolgen over, er werd niet eens opgemerkt dat de site verstoken was van iedere vorm van contactinformatie. Geen adres, geen telefoon zelfs geen e-mailadres. Het was een grote hoax. Laatst moest ik er zittend op de rand van mijn bed weer aan terug denken toen ik naar beneden keek: ik heb bonsai boobies. Een paar weken geleden ben ik terug gekomen op mijn kweken of vullen besluit dat ik ongeveer een jaar geleden nam. Ik heb mij destijds voorgenomen om mijn borsten te laten groeien onder invloed van medicatie: de ‘kweken’ optie. Opvullen van bh’s met protheses, kipfilets of andere zaken heb ik destijds links laten liggen. Het groeien ging me te gestaag en pokon helpt helaas niet. Naar mijn idee werd ik vaker gemeneerd dan ik prettig vind …

Passabiliteit

Het is een woord, een concept, waar ik voordat ik aan mijn transitie begon veel over nadacht en me zorgen om maakte: passabiliteit Eigenlijk heb ik er sinds ik aan de medicatie zit er niet meer bewust over nagedacht. Maar onbewust beïnvloed het bijna alles wat ik doe. Het lijkt soms een doel op zich te worden, dat passabel zijn, in plaats van een middel om mijn doel, mijzelf uiten als wie ik ben, te bereiken. Het is weer zo’n stukje trans-jargon wat ik even zal uitleggen. Passabiliteit komt vanuit het engels, het betekent in dit opzicht zoveel als: voldoende of doorgaan als. Met passabel zijn wordt er bedoeld dat men je aanziet voor het gender dat je bent. Dat de lichamelijke kenmerken zover zijn veranderd dat het geboortegeslacht niet meer opvalt en men je leest als hoe je je voelt. Daar sluit de term ‘stealth’ bij aan. Stealth gaat nog een stapje verder dan passabel. Bij stealth ziet men je geboortegeslacht en alle bijkomende kenmerken niet meer en houdt je ook je trans-zijn verborgen. Sommigen gaan daar ver …

Spijt

Ik heb spijt van wat ik heb gedaan. Niet van mijn transitie, daar ben ik juist heel erg blij mee en heb ik absoluut geen spijt van. Ik heb spijt van dingen die érvoor zijn gebeurd en de keuzes die ik destijds heb gemaakt en de nalatenschap daarvan waar ik nu mee leef. Ik vind het bijvoorbeeld jammer dat ik niet veel eerder de signalen heb begrepen en mij ook eerder had gemeld bij het genderteam. Dat zijn gedane zaken, ik kan niet terug om dat te veranderen en leef met de gevolgen. Afgelopen week liep ik tegen zo’n spijt-issue aan. Ik moest naar de tandarts. Vorig weekeinde ben ik een vulling verloren en die tand moest dus weer opgelapt. Ik had aanvankelijk verwacht dat de tandarts zo klaar zou zijn: beetje schoonmaken, dichtplamuren en klaar. Maar helaas, ik heb weer een vol half uur in die stoel gelegen en had nadien kramp in mijn kaakspieren. Het vooruitzicht is dat ik er de rest van het jaar nog wel wat uurtjes in de tandarts praktijk …