Author: Danielle

Zonder beugels

Published by Danielle

Ik dacht vandaag voor een half uurtje in het ziekenhuis te zijn. Babbeltje bij de plastisch chirurg, kans om wat vragen te stellen, even kijken en weer naar huis. Maar dat werd toch iets anders dan verwacht. Het half uurtje werd tweeënhalf uur met twee medisch specialismen en bezoekje aan het lab. Ik heb veel informatie over me heen gekregen en heb genoeg om over te denken. Als ik een fortress of solitude zou hebben, dan zou ik me daar terug trekken. Maar ik moet het doen met mijn huiskamer, aan mijn eettafel een fijn denkplekje ingericht: Het consult bij de afdeling bij plastische chirurgie was verhelderend. Overigens niet met de chirurg zelf, maar met de Physician Assistant en een gezellige co-assistente. Het gesprek begon met een anamnese en de gebruikelijke vragen naar medicatie, roken, alcohol, allergieën en gezondheid. Daarna het fysieke onderzoek: controle of mijn teelballen wel waren ingedaald (ik hoefde niet eens op mijn hand te blazen), het meten van de lengte en zien hoe het was gesteld met de haargroei. Ik had verwacht …

Mijn zegeningen tellen

Published by Danielle

Ik schrijf regelmatig over de impact die genderdysforie op mij heeft. In alle aspecten van mijn dagelijks leven zie ik de invloed terug. Sommige aspecten vergen veel energie en andere wat minder. Momenteel legt de afweging om wel of niet door te gaan met de operatie een behoorlijk beslag op mijn gedachtengang. Alsof er een proces is dat constant een deel van de processor bezighoud, of een app op de achtergrond die stiekem best snel je batterij leeg trekt. Maar door alle geweld in mijn hoofd; de gedachten, overwegingen en onzekerheid vergeet ik mijn zegeningen te tellen. Het is zo makkelijk om alleen te focussen op het negatieve dat ik de positieve dingen vergeet. Terwijl ik best een boel zegeningen te tellen heb, twee handen zijn niet genoeg. Ook niet als ik in een twaalftallig stelsel mijn vingerkootjes ga gebruiken. Allereerst mijn ouders. Voor hen is het ook niet makkelijk geweest. Maar ze houden van me, steunen me en staan achter mij. Welke keus ik ook maak. Ik heb een veilige haven en dat gevoel …

Zorgverzekeringen

Published by Danielle

Het is zover, de eerste spotjes die me proberen over te halen om over te stappen op een andere zorgverzekering zijn weer op de radio. Maar als ik de verhalen om me heen hoor denk ik niet dat zorgverzekeraars me graag als klant zien komen. Nu moet ik zeggen dat ik met mijn eigen zorgverzekeraar nooit moeite heb om mijn declaraties vergoed te krijgen, bij andere bedrijven is dat lastiger. Namen noemen ga ik hier niet noemen. Mocht je als werknemer van een verzekeraar, ministerie of zorgautoriteit je aangesproken worden, dan mag je de hand in eigen boezem steken. Wat declaraties betreft ben je als transgender niet eens bijzonder duur voor een zorgverzekeraar. Ik gebruik voor zo’n 50 euro aan medicijnen in de maand. (Ofwel ik betaal 7 maanden per jaar mijn medicatie zelf, uit mijn eigen risico). De bezoekjes aan de huidtherapeut zijn zo’n 150 euro per keer en die hebben een maximum. Dan heb ik nog de kosten die direct door het VUmc gedeclareerd worden. Zoals de driemaandelijkse controles bij de endocrinoloog en …

Geruststellende informatie

Published by Danielle

Geruststellend. Dat is wat ik antwoordde aan de collega’s die aan me vroegen hoe het was op die informatieavond. Van te voren had ik me nogal zitten opvreten over de doemscenario’s en bloederige foto’s. Maar dat viel alles mee, de foto’s die ik gezien heb waren alles behalve bloederig. Het verhaal was eerlijk, helder, informatief en vooral geruststellend. Ik heb het gevoel dat de storm in mijn hoofd langzaam afzwakt en ik mijn gedachten weer onder controle krijg. Toch was ik blij met bijstand van een goede vriendin die me in haar spaarzame vrije tijd vergezelde naar de bijeenkomst. Waar ik een paar weken terug nog een beetje vertwijfeld was over wie ik zou vragen om mee te gaan, wie ik met zoiets zou belasten (hulp vragen is niet bepaald mijn sterkste kant), had ik minstens drie vriendinnen die direct aanboden mee te gaan. Behalve dat het gewoon fijn is om zoveel bijstand te hebben was het ook een flinke trap in de ballen van mijn Scumbag Brain. Mijn zelfbeeld behoeft nog wat verbetering en …

Paars notitieboekje

Published by Danielle

Het was weer een driemaandelijkse check-up bij het Genderteam. Eén dag met twee afspraken en vier wachtkamers. Bij de arts niets bijzonders, behalve dat ik nog op de hoge dosis cyproteron-acetaat (de testosteron blokker) blijf. Waar ik nog 100 mg per dag slik, is het nieuwe standaard regime waarmee ze beginnen 50 mg per dag. Ik heb een tijdje 50mg geslikt, maar toen zelfs collega’s opmerkten dat mijn baardschaduw zichtbaarder werd heb ik de dosis weer verhoogd. Verder nog op de weegschaal (ik ben minder aangekomen dan ik dacht) en bloeddruk meten (zoals altijd aan de hoge kant). Ik vind die automatische bloeddrukmeters maar niets. In alle bezoeken bij het VUmc is er tot nu toe maar één arts geweest die ambachtelijk met stethoscoop en handblaasbalgje mijn bloeddruk mat. Een kwartier later stond ik weer buiten met recepten voor de komende drie maanden. Het gesprek bij de psycholoog was exemplarisch voor hoe mijn gedachten momenteel zijn: van de hak op de tak en totale chaos. Mijn psychologe had duidelijk moeite om het gesprek een bepaalde …

Voorlichtingsbijeenkomst

Published by Danielle

In mijn brievenbus vond ik weer eens post van het Genderteam. Deze keer met een uitnodiging voor een ‘Voorlichtingsbijeenkomst Genitale Chirurgie’. Als een verassing kwam dit stapeltje papier niet, online had ik al een vooraankondiging voor deze avond gezien. Toch hakte de uitnodiging er bij mij in en houden de gedachten erover mij alweer een paar dagen bezig. Op dit soort momenten kijk ik dan Valentijns Tedx Talk weer terug. Valentijn legt onder andere uit dat de operatie voor haar geen vernieuwd begrip van gender heeft gekregen. Dat de vragen die ze had nog steeds onbeantwoord bleven. Maar dat als ze opnieuw de keus moest maken ze direct weer voor een operatie zou kiezen, omdat ze het voor haarzelf gedaan heeft. Dé operatie, het is voor mij nog best een groot ding. Zeker nu het niet meer die ver van mijn bed show is die het altijd was. Ook al is het nog een groot onbekend terrein. Niet dat ik helemaal niet weet hoe het in zijn werk gaat: ik ken de in Nederland gebruikte …

Principes

Published by Danielle

Principes hebben, het is soms best lastig. Mijn principes staan me in de weg om bepaalde dingen te doen. Zoals het geven van bloed, waar ik nog steeds geen definitief besluit over heb genomen. Het is me ook al gelukt om mensen tegen me in het harnas te jagen als ik wijs op een ongelijkheid en daar inhoudelijk op doorga in stevige bewoordingen. Als je een facbookvriendje van me bent zal je het vast al eens gezien hebben: ik post en deel regelmatig dingen die betrekking hebben op LGBT-rechten. Ik identificeer als het eerste en het laatste lettertje van die afkorting en vind het belangrijk dat er voor mij en anderen die binnen die vier lettertjes vallen gelijke rechten zijn, wereldwijd. In Nederland zijn we daar een heel eind mee. Het grootste juridische struikelblok is de transgenderwet die in de Eerste Kamer lijkt te gaan stranden. Verder zit het qua wetten voor de LGBT-doelgroep wel goed in dit land. Huwelijk, partnerschap en adoptie is mogelijk, al kunnen regels en wetten nog wel wat soepeler.  Grappen …

Donorschap

Published by Danielle

Ik ken meerdere bloeddonoren. Een aantal hebben me aangespoord om me ook te melden bij de bloedbank om te doneren. Nu heb ik niet de begeerde heilige graal van bloedgroepen, maar ik zou er mensen mee kunnen helpen. Een onbarmhartige goede daad, goed voor de karma. Overigens: ik geloof niet in in iets hogers, meer denk wel dat karma een kern van praktische waarheid heeft. Als je een ‘goed mens’ bent dan zal de kans dat je aansluiting vind bij andere ‘goede mensen’ ook groter zijn. Nu slik ik best zware medicijnen. Behalve dat er een flinke dosis hormonen en hormoonblokkers in zit hebben ze ook invloed op mijn bloedstolling. Ik vroeg me daarom af of ik wel bloed zou mogen geven. Ik heb er een mailtje richting de bloedbank aan gewaagd en een antwoord kwam snel: De medicatie of transseksualitet is geen bezwaar. Wel een bezwaar zou zijn als ik vóór de geslachtsverandering seksueel contact met mannen zou hebben gehad. Over ná de geslachtsverandering wordt niet gesproken over seks met mannen, blijkbaar is het …

Omgaan met complimenten

Published by Danielle

Gisteravond had ik weer eens een feestje, waar ik haast werd bedolven onder complimenten. Feestjes lijken voor mij steeds meer een synoniem te worden met complimenten over mijn uiterlijk en voorkomen. Natuurlijk vind ik dat leuk, maar ik vind het ook nog steeds lastig om ze aan te nemen en er mee om te gaan. Ik ben het niet gewend om dat soort complimenten te krijgen en heb nog steeds een sterke neiging om ze weg te wuiven. Iedere dag voel ik me meer en meer mezelf en voel ik me beter in mijn vel. Dat is een stijgende lijn, die met af en toe en dip, steeds verder omhoog gaat. Maar ik voel me ook nog steeds onzeker, op mijn hoede. Soms is er nog dat stemmetje van mijn Negatief Zelfbeeld,  dat dan influistert dat men alleen maar zegt wat ik wil horen. Dat kan ik ook steeds beter negeren. Vooral als de complimenten spontaan komen van mensen die ik niet goed ken. De neiging om complimenten af te doen en dingen toe te schrijven …

Pijnlijk leermomentje

Published by Danielle

Sommige dingen wordt je door schade en schande wijs. Dit was er zo eentje met weinig schande maar vooral heel veel schade. Er zijn zo van die dingen die je niet meekrijgt in je jeugd als je opgroeit als een ander gender. Van die kleine dingetjes die toch best wel het verschil kunnen maken. Zoals voorzorgsmaatregelen bij nieuwe schoenen. Ik heb nooit last van nieuwe schoenen, nooit meer dan wat extra vermoeide voeten omdat de schoenen nog stijf zijn. Het aantal blaren dat ik mijn leven heb opgelopen kan ik op één hand tellen. Brandblaren niet meegerekend trouwens, om die te tellen heb ik de handen van een heel peleton nodig. Het aantal blaren dat ik heb overgehouden van schoen is echt niet meer dan een handje vol. Althans tot een paar weken terug. In mijn vakantie een paar weken geleden heb ik een fijne shopmiddag gehad, die me behalve de openbaring dat ik geen enorme vierkante man-shoulders heb, ook twee paar nieuwe schoenen heeft opgeleverd. Nieuwe schoenen moeten natuurlijk worden geshowed. Dus heb ik …