4 jaar geleden schreef ik ‘Aseksualiteit, taart is beter dan seks’, waar ik vertelde over mijn gebrek aan seksuele interesse. Ik ben naar aanleiding daarvan zelfs nog eens geïnterviewd voor een artikel de Belgische krant De Morgen. Sindsdien, en dan vooral in de afgelopen paar maanden zijn er wel dingen aan het veranderen. Het lijkt erop dat ik zelfs weer iets van een libido heb. Daarom wil ik nu met mijn blog een nieuwe richting op. Over mijn transitie is niet zo heel veel meer te vertellen. ‘Klaar’ ben ik nooit, maar voorlopig gaan op dat gebied geen wereldschokkende dingen meer gebeuren. Al zal ik zeker nog over mijn transitie blijven schrijven.

Gray Rainbows

Onder de noemer Gray Rainbows wil ik meer gaan schrijven over seksualiteit in ruime zin: zowel op persoonlijk vlak, maar ook in algemenere termen over seksualiteitsbeleving bij transpersonen. Want daar ontbreekt het me gewoon aan. Gray Rainbows, grijze regenbogen, is een een verwijzing naar de kleuren van de aseksual pride en gay pride vlaggen en de titel van mijn eigen blog: de geleidelijk overgang tussen het zwart-grijs-wit-paars naar een regenboog. Zo voelt het voor mij persoonlijk.

Afgelopen week ben ik begonnen in het boek Come as you are van Emily Nagoski.* Een boek waarover ik las op Oh Joy Sex Toy (let op! Not Safe For Work, maar hey er staat sex toy in de titel). Tot nu to behoorlijk interessant en ik zal vast nog wel een paar keer naar verwijzen en uit citeren. Maar één passage in de Nagoskis introductie stoort me:

[..] but there is too little research om trans* and genderqueer sexual functioning for me to with certainty whether what’s true about cisgender women’s sexual wellbeing is also true for trans* folks. I think it is, and as more research emerges over the coming decade we’ll find out, but in the meantime I want to acknowledge that is basically a book about cisgender women. – Emily Nagoski, Come as you are

Ik moet maar afwachten of de inhoud van het boek op mij van toepassing is. Ik vermoed grote delen wel, vooral de psychologische onderwerpen. De fysieke en anatomische informatie zal ik voor mezelf wat ruimer moet interpreteren. Voor een boek dat wordt aangeprezen als: “Een van de beste boeken over seksualiteit en verlangen van de afgelopen paar jaar.” Vind ik dat toch wel een manco.

Een van de beste boeken over seksualiteit en verlangen van de afgelopen paar jaar. Zou iedereen moeten lezen. https://t.co/tGBsKPo9ZO

— Marije Janssen (@Vialuce) October 27, 2016

Dat is geen verwijt naar de schrijver of aan hen die dit boek aanprijzen. Er is gewoon heel weinig onderzoek gedaan naar seksualiteitsbeleving door transgenders. In de transgemeenschap wordt er ook verdraaid weinig gesproken over seks, ik ervaar dat daar nog best een taboe op rust, dat vind ik echt jammer. Ondertussen heb ik om me heen behoorlijk veel sex positive mensen waarmee ik over de meest uiteenlopende dingen kan praten. Maar geen van hen heeft hetzelfde anatomische referentiekader, de meesten zijn gewoon cis en een deel van mijn vrienden identificeert als queer.

Daarom heb ik besloten zelf maar eens actie te ondernemen en kies ik ervoor om hier op mijn blog op een open, heldere en sex positive manier te schrijven over seksualiteit als transgender. Ik wil daarin duidelijk zijn en geen onderwerp schuwen zonder ordinair te worden. Als anderen het niet doen, dan moet ik daar zelf verandering in brengen.

Aseksueel een fase?

Beschouw ik mezelf ‘genezen’ van mijn aseksualiteit? Absoluut niet, aseksualiteit kan je niet genezen, want het is geen aandoening maar gewoon een voorkeur Sommige mensen hebben nu eenmaal geen interesse in seks, en dat is prima. Geen seksuele voorkeur hebben is net zo valide als iedere andere voorkeuren. Aseksualiteit is gewoon het uiteinde van een spectrum.

Voor mij was identificeren als aseksueel een deel van mijn persoonlijke ontwikkeling. Ik voelde me er goed bij en het is gewoon enorm fijn om te weten dat je niet de enige bent die zich op een bepaalde manier voelt. De aseksuele gemeenschap heeft me een tijd lang een veilige plek geboden en daarvoor ben ik erg dankbaar. Het gaf, en geeft me nog steeds, de rust voor mijn eigen proces en eigen ontwikkeling.

Dat ik me een tijdlang als aseksueel heb geïdentificeerd en nu toch weer mijn seksualiteit ga verkennen betekent niet dat die vlieger ook op gaat voor andere aseksuelen. Maak alsjeblieft geen opmerkingen: “Zie, het is maar een fase.” Laat mensen in hun waarde, waar op het spectrum ze zich ook thuis voelen en ook hoe vaak, of juist niet, ze van positie veranderen.

*N.B. De link naar dat boek is er één naar een kleine onafhankelijke boekwinkel. Daar krijg ik verder niets voor en mijn enige belang erbij is het in stand houden van een fijne plek.