Er pruttelt al een paar weken iets in mijn hoofd: gedachten over plastische chirurgie en de twijfels die ik daarover heb. Door dingen die zijn gebeurd en ook de ervaringen die lotgenoten met me deelden ben ik toch wat verder gaan denken dan mijn neus lang is. Behalve de borstvergroting waar ik al vaker over heb geschreven. denk ik ook over gezichtschirurgie. Ondanks alles wordt ik nog regelmatig met meneer aangesproken, bijvoorbeeld op mijn werk. Ook als ik daar in een jurk op de werkvloer sta, met make-up en mijn haar in een nette krul.
Ik dacht altijd dat Facial Feminisation Surgery (FFS) voor mij onbereikbaar was. Want duur! Maar onlangs zag ik van een andere transvrouw de resultaten van een kleine neuscorrectie die al een behoorlijk verschil maakte in de vrouwelijkheid van haar gezicht. Ondanks dat het de verandering heel subtiel waren. Want dat is waar ik bang voor ben, dat ik niet meer op mezelf lijk na zo’n ingreep. Wat me nog meer verbaasde: ze kreeg het vergoed door haar zorgverzekeraar, die was het er blijkbaar mee eens dat ze een te mannelijk gezicht had. -FFS valt onder de basisverzekering als je daarvoor een positief oordeel van drie individuen én je zorgverzekeraar (ze willen vaak foto’s zien) hebt- Terwijl ik haar gezicht helemaal niet zo mannelijk vond, qua mannelijkheidsgehalte vergelijkbaar met dat van mijzelf. Sterker nog ik vond haar zelfs een vrouwelijker gezicht hebben dan ik.
Waar het in mijn gezicht precies aan ligt durf ik niet te zeggen. Ik heb niet een enorm voorhoofd, de zogenaamde brow ridge steekt bij mij nauwelijks uit. Mijn neus is niet klein, maar naar mijn idee prima in verhouding met mijn gezicht. Ik heb ook geen enorme vierkante Superman kaak. Toch viel het me laatst op, toen ik op het balkon zat met mijn laptop op schoot. In mijn scherm zag ik een reflectie van de onderste helft van mijn gezicht, van jukbeen tot hals. Wat ik zag kon ik toch niet anders dan als ‘mannelijk’ typeren, maar ik kan nog steeds niet de vinger leggen waar dat door komt.
Een paar weken terug zag ik per toeval Louis Theroux: Under the Knife, de documentaire van de de bekende interviewer over plastische chirurgie in Los Angeles. Dat keek als een 60 minuten lange anti-reclame om maar vooral géén ingrepen aan mijn ‘secundaire geslachtskenmerken’ te laten doen. Programma tot de rand toe gevuld met patiënten en artsen die het gevoel voor realistische en ethische esthetiek al lang kwijt waren. Ik had na het zien van die show gelijk veel minder behoefte aan aanpassingen.
Zachte buik
Aan de andere kant: de afgelopen paar keer dat ik bij de huidtherapeut voor een lasersessie zat heb ik behalve mijn gezicht ook twee andere delen van mijn lichaam laten behandelen, mijn decollete en mijn buik. Op eigen kosten, welteverstaan. De kliniek waar ik kom heeft de regel dat je bij een gewone behandeling een klein gebied tegen een gereduceerd tarief kan laten meebehandelen. Dat ik het haar op mijn borstbeen laat weglaseren zal je vast niet zo verrassend vinden. Ik heb genoeg tops met een lage hals en dat er dan geen donkere haren zichtbaar zijn vind maakt me wel een stuk zekerder.
Dat ik mijn buik laat laseren is niet voor mijn zelfverzekerdheid, maar voor mijn zelfbeeld. In het gebied rond en net onder mijn navel heb ik van nature dikke donkere en vooral stugge haren zitten. Hoe goed ik die ook wegscheer ze blijven duidelijk voelbaar, dat verstoorde enorm mijn zelfbeeld. Nu dat gebied en paar keer behandeld is, is de haargroei significant minder. En dat heeft enorm geholpen met hoe ik mij voel over mijn lichaam.
Het klinkt vast heel suf dat ik me druk maak om zo´n klein detail. Maar dat gladde(re) zachte stukje buik rond mijn navel maakt dat mijn lichaam veel meer in sync voelt met mijn zelfbeeld. Niemand die het ziet, en als ze het zien zal het ze niet eens opvallen. Maar ik voel me er een stuk beter door. Het is dat gevoel dat me de laatste tijd wat positiever doet denken over wat plastische ingrepen zouden kunnen betekenen.
Compatible?
Dan is er dat terugkerende punt van mijn borstomvang. De mensen om me heen vragen me soms waar ik me zo druk om maak. Want het valt onder kleding toch niet op en het is prima te faken. Op dat soort momenten overweeg ik om gewoon een topless foto online te zetten en de Facebook-Female Nipple-Test te doen. -Facebook staat niet toe dat er vrouwelijke ontblote tepels te zien zijn op foto’s, mannelijke tepels zijn echter geen probleem.- Om te laten zien wat me zo dwars zit. Daar heb ik me altijd van weerhouden, maar er deed zich een gelegenheid voor.
Ik kreeg een Gay Pride t-shirt cadeau. De maat bleek niet helemaal compatible met mijn systeemeisen. Aanvankelijk ik wilde ik enkel voor de grap een foto maken om de gever te laten zien hoeveel die maat medium te klein is. Ik zag er echter in een mogelijkheid in om duidelijk te maken wat me dwars zit:
De ene maat M is de andere niet. Pridecadeautje valt wat klein. #Gaypride pic.twitter.com/ACw669vHiN
— Daniëlle (@FadingGender) September 4, 2016
Dit is waar het me nou om gaat. Ik ben nooit erg gespierd geweest, en als ik niet zou weten dat ik dit zelf ben op de foto. Dan zou ik zeggen dat dit de borstkas is van een man die nog wel een uurtje in de week extra naar de sportschool moet omdat die borstspieren nog een beetje magertjes zijn.
Ik ben weer een stap verder in mijn denkproces. Zover dat ik nu de mogelijkheden wil gaan onderzoeken. Tot op heden heb ik geen goed beeld van wat er mogelijk is met borstvergrotingen. Bijvoorbeeld of er aan mijn wensen voldaan kan worden. Een realistisch resultaat dat er niet alleen goed uitziet maar ook goed aanvoelt. Want ik weet nu al dat overduidelijke nepborsten me niet verder gaan helpen. Dan kan ik net zo goed verder op de huidige voet, met schuimrubbervullingen in mijn BH.
Of ik wat ga laten doen, ik ben er nog steeds niet uit voor mezelf. In elk geval ga ik informatie inwinnen voor een borstvergroting. Zodat ik een reële van een mogelijk resultaat. En ook een goed beeld heb van alle nadelen en risico’s die aan zo’n ingreep zitten. Dan kan ik van daaruit verder. Wat betreft ingrepen aan neus, kin of kaak. Dat zie ik vooralsnog niet gebeuren. Wellicht als ik iemand vind die daar een objectief en goed geïnformeerd oordeel over kan geven.