Sport, taboe en feeling sexy
Tijdens de pandemie ben ik gaan sporten. Behalve meer conditie heeft dat ook effect op hoe ik mijn eigen seksualiteit ervaar en er een taboe mee kan doorbreken.
All posts tagged: vumc
Wat me te wachten staat
De operatie komt met rasse schreden dichterbij. Nog maar een paar weken voor het zover is. Deze week vond ik weer een pakketje met informatie van het ziekenhuis in mijn brievenbus. De bevestiging van de opnamedatum en wat aanvullende informatie over de procedure. In mijn voorbereidingen heb ik de patiënteninformatiefolder nog maar eens doorgelezen. Mocht je geïnteresseerd zijn: die folder staat als PDF online en te vinden op de site van het VUmc: Patiëntenfolder Vaginaplastiek. In het kort wat er gaat gebeuren: Van de operatie zijn er drie varianten. Bij mij zullen ze naar verwachting een ‘eenvoudige’ penisinversie uitvoeren. Dat betekent dat er geen extra huidtransplantaat of een stuk darm nodig is om de neo-vagina te vormen. (Nieuwe vagina, door de medici consequent uitgesproken met de klemtoon op de i.) Die inversie, of omkering, kan je vrij letterlijk nemen. De huid van de penis wordt samen met die van het perineum het lichaam in geduwd. Van de scrotumhuid worden schaamlippen gevormd en van de eikel maakt de chirurg een clitoris. De bundel zenuwen wordt intact gelaten …
Patiëntenstop Transgenders bij VUmc
Vanmorgen berichtte de NOS dat het VUmc een patiëntenstop heeft ingesteld voor het Genderteam. Door gebrek aan fondsen vanuit de zorgeverzekeraars is er niet genoeg geld beschikbaar om iedereen te helpen. Nieuwe patiënten worden voorlopig niet meer aangenomen. Het hele bericht is te lezen op de site van de NOS: VUmc: tijdelijke stop transgenders. Voor deze situatie was er al gewaarschuwd. Op 18 december, de ochtend nadat de Eerste Kamer de Transgenderwet heeft aangenomen kwam het VUmc al naar buiten met een persbericht dat een patiëntenstop dreigde.Terwijl online iedereen nog heel druk aan het napraten was over het debat, de motie en de stemming. Werd de euforie over de aanname van deze wetswijziging al snel de kop ingedrukt. Al snel las ik online al de eerste berichten van mensen die van het Genderteam te horen hebben gekregen “net op tijd” te zijn met hun aanmelding. Afgelopen jaar is het ‘Deltaplan transgenderzorg’ ingetreden. Om de onmogelijk lange wachtlijsten, 18 maanden waren de regel, weg te werken is er vanuit de zorgver-zekeraars een zak geld gekomen voor …
Wachttijdverkorting & Angst
Ik had dit weekeinde een ander blogje in de planning maar dat behoeft even uitstel. Gisterochtend kwam ik in een topic over de wachttijden de link naar het actuele wachttijdendocument dat het Genderteam maandelijks op de site van het VUmc publiceert. Omdat die wachttijden zo lang zijn keek ik er eigenlijk nooit. De vorige keer dat ik er keer was het voor mijn blogje ‘Kopie van het briefje van de dokter‘. Toen had ik net te horen gekregen dat ik in voorbereiding alvast moest beginnen met de permanente ontharing van het operatiegebied. De 12-18 maanden die er toen stond voor de operatie was ergens wel geruststellend, omdat het me ineens wat te snel ging. Maar gisterochtend zag ik dit: Dat was even schrikken. De knoop over operatie heb ik nog steeds niet definitief doorgehakt. Ik was blij dat ik daar nog wel even bedenktijd voor had vooral om het idee op me te laten inzinken. Met de 12-18 maanden wachttijd die ik in februari zag had ik daar ook ruimschoots tijd voor. Eén van die gestelde voorwaarden …
Kopie van het briefje van de dokter
Tijdens de diagnostische fase heb ik veel na moeten denken over de sociale en persoonlijk gevolgen van de stappen die ik zou gaan zetten. Ik kreeg denk-huiswerk op van mijn psychologe en dacht ook zelf heel veel na. In die tijd zijn er in mijn denkbeelden over mijzelf best wel wat dingen veranderd. De hoofdlijn is gebleven: ik wil die transitie door, maar subtielere details zijn nu niet meer het zelfde als ze waren. Mijn denken heeft een behoorlijke ontwikkeling doorgemaakt. Nu zijn mijn gedachten opnieuw als een sneeuwbol door elkaar geschud en dwarrelen er flinters aan ideeën, denkbeelden en gedachten chaotisch door elkaar heen. Er is een heel nieuw denkproces gaande met een nieuw groot thema. Vorige week heb ik voor het eerst in enigszins concrete woorden gesproken over een operatie. Tot dan toe leek mij dat nog een heel erg ver van mijn bed show. Dat was iets voor in de toekomst. Een punt van onzekerheid ook. Ik was en ben er nog steeds van overtuigd dat ik het goede pad bewandel, maar aan …
Transitie tijdlijn
Al een tijdje wil ik de belangrijkste data uit mijn transitie op een rijtje hebben, om zo inzicht te hebben in hoe lang mijn transitie nu helemaal duurt. Daarvoor heb ik even flink terug moeten zoeken naar de datums wanneer ik mij voor het eerst heb aangemeld bij het Genderteam en wanneer ik mijn intake gesprek heb gehad. Dat is nog van de tijd vóór dit blog en voordat ik mijn dagboek ging bijhouden. Maar met wat omwegen heb ik het toch weten te vinden. Ik heb vooral de data neergezet die van belang zijn voor de medische zaken. Maar ook een aantal datums die om persoonlijke datums memorabel zijn staan vermeld. Het is de bedoeling dat ik dit nog uitwerk in een mooie infographic. Maar daar moet ik nog wat onderzoek naar gaan doen hoe ik dat mooi kan maken. (Tips zijn welkom!) Vooralsnog een lijstje in omgekeerde chronologische volgorde. Edit: Ik heb inmiddels de tijdlijn verwerkt tot een infographic. Die vindt je op het tablad ‘Tijdlijn’ bovenaan deze site. Tevens heb ik een …
Papierwerk
Ik hoop maar dat ze bij het VUmc op gercycled papier printen, dat transgender zijn vergt nogal wat papierwerk. Het begon al met de intake inmiddels alweer ruim twee jaar geleden, daar moest ik een bescheiden stapeltje vragenlijsten invullen. Dingen om een beetje mijn hulpvraag in -beeld te brengen. Voor de diagnose heeft mijn psychologe nogal wat velletjes volgeschreven tijdens onze gesprekken en zelf heb ik mijn levensverhaal moeten uitschrijven in zeven tot tien pagina’s. In de diagnostische fase was er een sessie die het ‘psychiatrisch onderzoek’ heet. Met een een berg vragenlijsten en persoonlijkheidstesten die ik zelf in moest vullen (ruim anderhalf uur werk) en een boekwerk, letterlijk, aan vragen die een psycholoog met me doornam. Die laatste waren duidelijk vissen naar dingen als schizofrenie, psychoses en paranoia. Ik kan me nog steeds niet voorstellen dat die psycholoog mijn bijdehante en flauwe antwoorden op vragen over schaduwen die me achtervolgen (“Ja, maar dat is een natuurkundig iets, dat hoort.”) erg op prijs kon stellen. Na de diagnose is het niet afgelopen met al die papieren. …
Oestrogeen!
Dat zijn ze dan, twee doosjes met pillen die het grote verschil moeten gaan maken. Een maand of vier geleden ben ik al begonnen aan de opmaat met het onderste doosje, vanmiddag heb ik na een bezoekje aan de endocrinoloog ook het recept voor dat tweede doosje gekregen. Natuurlijk ben ik dat bij de ziekenhuisapotheek gelijk gaan halen. Mijn eigen apotheek moet de cyproteronacetaat ook steeds bestellen. Het is ook wel een merkwaardige cocktail van pillen. Volgens de bijsluiters ben ik niet de doelgroep die de fabrikanten voor ogen hebben. Cyproteronacetaat wordt voorgeschreven bij bepaalde prostaatkankers en bij hyperseksualiteit (en ook gegeven aan seksdelinquenten). De Progynova (estradiolvaleraat) is iets voor vrouwen in de overgang. Ik vind het nog wel een onwerkelijk idee. Ik heb natuurlijk al lange tijd naar vandaag toegeleefd, maar toch kan ik het niet bevatten dat deze pilletjes – ze zijn klein! Hiernaast een foto samen met een stuiver. – zo ingrijpend mijn lichaam zullen veranderen. Ook al heb ik door de cyproteronacetaat, die een omgekeerde puberteit teweeg bracht, al een voorproefje …
Bijna roze muisjes
Afgelopen dinsdag een etentje met vrienden. Naderhand hoorde dat een partner van iemand had gevraagd over mij: “Ze ziet eruit als een meisje, kleedt als een meisje, maar klinkt als een jongen.” Die opmerking pak ik positief op. Het blijkt dus dat ik in mijn voorkomen flinke vooruitgang aan het boeken ben. Dat is vandaag ook wel gebleken, daarover later meer. Het bevestigt ook wel wat ik een week of twee geleden schreef in High Heel Tuesday. Niet gevreesd, dit gaat geen negatief klaagblogje worden. Het was weer eens zover, ik moest me weer melden bij het Genderteam in het VUmc. Ik zit nu zo’n drie maanden in mijn ‘proeffase’ waarin ik testosteronblokkers gebruik. Met mijn vaste psych had ik afgesproken dat ik eerst drie tot zes maanden dat zo zou doen met na de eerste drie maanden een voortgangsgesprek. Dat was dus vandaag. Opgedirkt in een van mijn nieuwe zomerjurken naar het VUmc getogen. Ik heb bewust gekozen voor die met die hysterische in your face rood-groene print. Overigens wel nog met jeans eronder, mijn …
Geboortekaartje
Over drie weken moet ik weer naar het genderteam in het VUmc. Zoals ik al zei in mijn van de hak op de tak post eerder deze week, ben ik gebeld dat er weer drie afspraken voor mij in de agenda waren gezet. Gelukkig wel allemaal op de zelfde dag en redelijk kort achter elkaar. Die dag valt natuurlijk wel precies in de periode die ik had uitgetrokken voor mijn aanstaande verhuizing. Wat dat betreft is het een verloren dag. Ik weet uit ervaring dat die bezoekjes aan het VU aardig wat energie kosten. Wat heb ik dan allemaal te doen, dat er drie afspraken op dezelfde dag zijn ingeboekt? Allereerst is er een voortgangsgesprek met een psycholoog. De afgelopen 2 maanden heb ik anti-androgenen genomen. Behalve wat lichamelijke uitwerkingen heeft dat spul ook psychische effecten. Al vallen die bij mij erg mee. Ik heb van de bijwerkingen enkel last van een beetje vermoeidheid. De andere uitwerkingen zijn positief en de impotentie deert me echt helemaal niks. Ik vind het ergens zelfs een verademing en …