Niet verwacht, maar vandaag toch mijn gebruikelijke zondagblogje, ingegeven door de gebeurtenissen van de afgelopen dagen. Ik ben dus druk bezig in mijn nieuwe woning. Dan gebeurt het dus dat je je buren tegen het lijf loopt die ook aan het klussen zijn (complex is afgelopen week opgeleverd).  Gesprekken in het portiek alom, maar vooral: “Ben jij de bovenbuurman?”  Ik houd me dan maar een beetje op de vlakte met voorstellen, de twee keer dat het voorgekomen is. Om me nu voor te stellen met: “Hoi, ja ik ben je bovenbuur. Nu nog man maar straks vrouw.” vind ik ook weer zoiets raars. Dan loop ik ergens tegen aan dat vast meer mensen met een ingrijpende medische aandoening tegen aanlopen: Dat men je gaat zien als het geen wat je onder de leden hebt. Dan ben je ineens de autist, de kankerpatiënt, de verlamde. – Overigens is er in de franse film Intouchables mooi in beeld gebracht wat het verschil is tussen iemand als mens of als ziekte zien. Aanrader! – Dat klopt niet, ik bén niet …