Gisteravond had ik weer eens een feestje, waar ik haast werd bedolven onder complimenten. Feestjes lijken voor mij steeds meer een synoniem te worden met complimenten over mijn uiterlijk en voorkomen. Natuurlijk vind ik dat leuk, maar ik vind het ook nog steeds lastig om ze aan te nemen en er mee om te gaan. Ik ben het niet gewend om dat soort complimenten te krijgen en heb nog steeds een sterke neiging om ze weg te wuiven. Iedere dag voel ik me meer en meer mezelf en voel ik me beter in mijn vel. Dat is een stijgende lijn, die met af en toe en dip, steeds verder omhoog gaat. Maar ik voel me ook nog steeds onzeker, op mijn hoede. Soms is er nog dat stemmetje van mijn Negatief Zelfbeeld,  dat dan influistert dat men alleen maar zegt wat ik wil horen. Dat kan ik ook steeds beter negeren. Vooral als de complimenten spontaan komen van mensen die ik niet goed ken. De neiging om complimenten af te doen en dingen toe te schrijven …