All posts tagged: transgender

Stand houden op de werkvloer

Published by Danielle

Ik heb het gevoel dat veel Transgenders hun baan kwijtraken of niet aan aan een nieuwe baan komen. Niet zozeer vanwege de crisis maar vooral vanwege hun genderdysforie. Dat ze niet (meer) geaccepteerd worden door collega’s bijvoorbeeld. Of door een werkgever die bang is klandizie te verliezen. Voor mij is het ook wel een issue geweest voor mijn coming out, ook al ken ik onder mijn collega’s een flink aantal homoseksuelen. Dus wat acceptatie zou het wel goed moeten zitten. Maar seksuele voorkeur heeft niet een direct gevolg op je voorkomen op de werkvloer. Als het alleen mijn seksuele voorkeur zou zijn, dan had ik echt geen coming out op de werkvloer gedaan. Zoiets zou vanzelf wel eens bekend worden in normale conversaties, daar zou ik me echt niet druk om maken. Als je van geslacht veranderd en daarmee de manier waarop je jezelf presenteert en manifesteert, dat wordt wel opgemerkt. Dan moet je wel gaan uitleggen wat er gaande is. Gelukkig viel die uitleg in goede aarde. Strikt genomen ben ik totaal overgekwalificeerd voor …

Positiviteit uit de omgeving.

Published by Danielle

Voor vandaag heb ik wat moeten zoeken naar inspiratie voor een blog. Vanmorgen had ik nog geen idee wat ik zou moeten schrijven. Door een verrassingsbezoek aan een groep kamperende vrienden is die inspiratie goed op gang gekomen. Het is voor het eerst dat ik weer een sociaal moment had sinds ik ben begonnen met de hormonen, ik heb daarom besloten om beschuit met muisjes mee te nemen. De reacties daarop was positief en ik heb een hele snelle manier van beschuit met muisjes maken geleerd. Tot nu toe heb ik alleen nog maar positieve reacties gekregen op mijn transitie. Van collega’s “die het zo spannend vinden.” Van oud-klasgenoten “die het eigenlijk niks verbazen.” En van familie en vrienden. Alle reacties die ik tot nu te gehad heb zijn met respect en steunend. Soms vraagt men naar dingen, of ik lang hiermee bezig ben bijvoorbeeld. Naar bepaalde specifieke aspecten van mijn transitie. Hoe het met me gaat, of ik al wat voel. Eerlijk gezegd zit ik nog steeds te wachten ’till someone freaks out’.  Iemand …

Mijn gevangenis

Published by Danielle

Ik leef al mijn hele leven in een gevangenis; een gevangenis gevormd door mijn eigen lichaam. Met de maatschappij als cipier. Die gevangenis houdt mijn innerlijk gevangen en heeft een nette hoge muur om haar heen gebouwd, zodat ze maar niet naar buiten kan. Voordat ik wist dat het ook anders kon, was dat niet eens zo erg. Maar sinds ik eenmaal op verlof ben geweest en van de vrijheid geproeft heb, valt het me zwaar om terug mijn cel in te moeten voor het dagelijks leven. De maatschappelijke discussie over de zogenaamde luxe van de Nederlandse gevangenissen laaien zo af en toe weer op. Onlangs zag ik een aflevering van het TV-programma Buch in de Bajes. Nederlandse gevangenissen lijken geenszins op wat wordt vertoont in Locked-Up Abroad, wat in beeld brengt hoe gevangenissen in bijvoorbeeld zuid-oost Azië en Zuid-Amerika, er van binnen uitzien. Wel hoor je van de gedetineerden waar Menno Buch mee spreekt dat niet de aan- of afwezigheid van luxe het in de gevangenis zitten zwaar maakt, maar het gebrek aan vrijheid. Dat je niet kan …

Na(am)denken.

Published by Danielle

Deze week is het zoontje van een bevriend stel geboren. De naam van de kleine kent maar één lettergreep, na de onthulling van die ene lettergreep kwam het gesprek over namen. Er werd geopperd dat de meest voorkomende namen tegenwoordig slechts één of twee lettergrepen hebben. Dat drie al een zeldzaamheid is. Ik heb het even nagekeken op een site met populairste babynamen. Bij de jongens staat er in de top 20 één naam met 3 lettergrepen, acht stuks met twee lettergrepen en de overige elf kennen inderdaad maar een enkele lettergreep. Meisjes krijgen er meer, ik tel er ook hier één met drie,  elf met twee, en slechts acht met één lettergreep. Volgens dit volstrekt empirisch onderbouwd, statistisch verantwoord en volledig representatieve onderzoek *kuch*  hebben jongens een roepnaam met 1,5 en meisjes een naam met 1,65 lettergrepen. Toen ik een paar jaar terug voor het eerst moest gaan nadenken over een nieuwe naam was ik er al vrij snel uit, ik houd gewoon dezelfde en neem de vrouwelijke vorm. Makkelijk toch? Voorletters blijven hetzelfde. Het is …

Relatiepauze

Published by Danielle

Deze week was ik te gast op een huwelijksreceptie van een bevriend koppel, echtpaar inmiddels. Ik kwam daar diverse bekende stellen tegen, samenwonend, getrouwd of ook met trouwplannen. Dat zijn van die momenten dat de eenzaamheid even erg voelbaar is. Dat ik daar alleen binnenkom en ook alleen weer vertrek. Ik zag de dingen die ik mis uit mijn afgelopen relatie. Hoezeer ik dat ook mis. Dit is niet de tijd in mijn leven om weer aan een relatie te beginnen. Momenteel ben ik gewoon heel erg met mijzelf bezig. Met alle facetten van mijn persoonlijke ontwikkeling. Met nadenken over wie en wat ik ben en of ik dat ook wil zijn. Dat kost een boel energie en ook tijd. Ondertussen helpt het niet erg mee dat ik sneller moe ben dan voorheen, dankzij de medicatie. Al is dat gewoon een kwestie van wennen, zo erg is het ook weer niet. Die eenzaamheid is er en ook al zou ik ‘m graag doen verdwijnen maar daar is nu gewoon niet het moment voor, het zoeken …

Een puistje!

Published by Danielle

Vanavond zag ik er één in de spiegel, een puistje! Zo’n ouderwetsche met een wit kopje. Niet zo groot en vies als die je soms in Youtube filmpjes ziet.  – Echt ga maar kijken, youtube staat vol met puist- en abcesuitknijpfilmpjes. Het aantal keren dat ze bekeken worden liegen er niet om, hoe smeriger hoe beter lijkt het. – Maar het was een compleet écht puistje daar onderaan mijn kin. Dat deed mij iets beseffen, mijn huid is sinds mijn pubertijd niet bepaald zuiver en vrij van ongeregeldheden geweest. Nu is dat anders, zo anders dat een puistje gewoon opvalt en uitblinkt in eenzaamheid. Ik slik nu bijna een maand mijn medicatie. Ik ben toe aan de laatste strip van mijn eerste partij en heb afgelopen week al mijn herhalingsrecept laten vullen. Dat was nog niet eenvoudig. de apothekersassistente snapte al niet dat er op het receptpapiertje mevrouw stond. Terwijl ze met mijn naam, voorletters en geboortedatum alleen een meneer in het systeem hadden. Of het een probleem was als er op de doosjes ook …

Geboortedagen

Published by Danielle

Vorige week was mijn verjaardag. De verjaring van mijn geboortedag heb ik niet echt gevierd. Behalve de taart op mijn werk dan, maar ieder excuus voor taart is een goed excuus! In het hele circus met familie en alles over de vloer had ik niet zoveel zin. Ik ben momenteel gewoon veel te veel met mijzelf bezig. De medicatie doet inwerken. Ik ben druk met denken en plannen voor mijn nieuwe appartement. Ik heb het druk genoeg in mijn hoofd. Geboortedagen, normaal heb je er maar ééntje die je ieder opvolgend viert. Het is mij al eens gesuggereerd om een tweede geboortedag te vieren. De dag waarop ik de definitieve omschakeling maak. Een raar idee is het niet, ik heb al eerder van transgenders gehoord dat ze een ‘wedergeboorte’ vieren. De dag die ze daarvoor kiezen verschilt, meestal lees ik over de dag van de operatie. Maar voor mij voelt dat niet als de juiste dag. Voor ik dat moment zal bereiken, als ik er al voor kies, dan ben ik al een hele lange tijd en vooral een …

Zomer in aantocht

Published by Danielle

De zomer is in aantocht. Het heeft even geduurd, na een late koude winter een vroege warme lente en daarna weer een lange periode met koude en veel regen. De eerste tekenen van echte lente en zomer zijn al te zien in de weerberichten. De temperaturen gaan voorzichtig wat omhoog en de voorspelde neerslag kans kruipt langzaam naar beneden. Nu heb ik al een legitieme reden om de zon te vermijden, toch kijk ik enigzins met gemengde gevoelens tegen het komende seizoen aan. Direct zonlicht vermijden is niet zo’n probleem, of eigenlijk niet bruin worden. Dat lukt prima met een flesje factor 50 en desnoods een hoedje. Maar ik zal toch kleding aan moeten en ik zit nu in een overgangsperiode. Mijn lichaam is nog vrij mannelijk van vorm. Ik wordt ook nog steeds als zodanig ‘gelezen’ door buitenstaanders. Met dikke winterkleding zijn lichaams contouren, of het gebrek daaraan, nog prima te camoufleren. Met dunnere en strakkere zomerkleding is dat gewoon een stuk lastiger. Flink shoppen is sowieso hard nodig, mijn garderobe is toe aan …

Tweemaal daags na de maaltijd

Published by Danielle

Na een derde en laatste bezoek aan de fertiliteitskliniek ben ik eindelijk aan de hormonen begonnen! Een moment waar ik inmiddels al jaren op wacht en waar ik ook lang naar uitkeek. Al zo’n drie weken had ik die tabletjes in huis klaarliggen. Ook al weet ik zeker dat ik géén kinderen wil, kon ik die keus nog niet definitief maken (van deze medicatie wordt je onvruchtbaar) en dus moest ik nog wachten tot er genoeg genetisch materiaal was verzameld. Nu dat veilig rondzwemt in een badje met vloeibare stikstof is er niets meer wat me tegenhoudt om te beginnen met de pillen. Ik deed dat niet, zoals een vriendin het uitdrukte; “Met drumroffel, slingers en confetti?” maar met een broodje rosbief van de Hema en een glas water. De tabletjes dienen na de maaltijd ingenomen te worden, vandaar. Wat kunnen jullie nu verwachten? De meeste veranderingen zal ik zelf gaan merken. De lichamelijke verandering veroorzaakt door anti-androgenen (anti mannelijke hormonen) alleen zijn niet heel groot, het is vooral een fundering waarop de oestrogenen verder kunnen bouwen. Lichaamshaar …

Kamertje

Published by Danielle

Ik begon gistermiddag al met schrijven aan deze blogpost maar twijfelde of ik ‘m wel moest publiceren, dat doe ik nu alsnog. Ik vind seks en voortplanting een normaal en behoorlijk essentieel onderdeel van het leven. Als je dat iets vind wat achter gesloten deuren in het donker plaats moet vinden, of als je wat preuts bent op dat gebied sla je deze blogpost beter over. Voor mij is het een thema wat mij momenteel heel erg bezighoudt. Je bent gewaarschuwd! Ik ben er erg zeker van, dat ik nooit (eigen) kinderen zou willen. Echter de stap om die deur nu al definitief dicht te gooien vind ik te groot. Ik heb na veel wikken en wegen over mijn dilemma waar ik eerder over schreef er voor gekozen om sperma in te laten vriezen. De kosten die er tegenover staan zijn nog wel te overzien. Het valt buiten de verzekering omdat mijn “geslachtsaanpassende behandeling” mij blijkbaar niet onbedoeld onvruchtbaar maakt.  Ik betaal het uit eigen zak. Maar, zoals het iemand mij het wist te brengen: zie het als een …