All posts tagged: pijn

Zes maanden verder

Published by Danielle

Het is nu zes maanden sinds mijn fameuze onder invloed van de nodige pijnstillers geschreven blog verscheen. Ofwel zes maanden sinds mijn operatie. Het is alsof ik met mijn lichaam een pas verliefd stel ben, want ik houd het echt tot op de maand nauwkeurig bij hoe lang we al samen zijn. Zes maanden inmiddels en ik vind het een mooi moment om terug te blikken. Eindelijk voel ik me weer normaal, dat heeft lang geduurd. Ik heb zeker drie maanden dagelijks aan de pijnstillers gezeten en ook daarna nog regelmatig hulp nodig gehad om de pijn te onderdrukken. Die pijn heb ik echt heel erg onderschat en in die zin is het me enorm tegen gevallen. Inmiddels kan ik alweer een tijdje zonder. De pijnscheuten die ik nog zo af en toe heb zijn hevig, maar duren slechts kort. Kwestie van blijven ademen om er doorheen te komen. Maar die eerste weken? De massa van een handvol neerkomende fotonen deed al pijn. Op sommige momenten had weinig hoop dat het ooit nog goed zou komen. …

Drie maanden verder

Published by Danielle

Het is nu drie maanden sinds mijn operatie. Dat ik mijn tijd zo reken, dat geeft wel te denken wat voor allesbepalende factor dat in mijn leven is. Het is inmiddels ook een maand sinds ik voor het laatst heb geblogd en dat heeft alles met elkaar te maken. Mijn herstel gaat rustig voort, de chirurg had bij de controle een paar weken terug geen bijzondere opmerkingen, de genezing gaat wat haar betreft goed. Ik mag nu ook weer in bad of zwemmen. Niet dat ik helemaal geen bad heb in huis, alleen een douche en het me ook nog steeds ontbreekt aan zwemkleding. Maar als ik zou willen kan het en het voelt fijn om een beperking minder te hebben. Want andere beperkingen zijn er nog wel. Fietsen heb ik nog steeds niet aangedurfd. Ik denk dat dat één van de laatste grote achievements in het genezingsproces gaat zijn. Voorlopig verplaatst ik me wel te voet. Gewoon zitten kan ik inmiddels wel. Al een paar weken gebruikte ik die vreselijke institutioneel-oranje zitring niet meer. …

Home Sweet Home

Published by Danielle

Het heeft langer geduurd dan ik had verwacht, ook al had ik vooraf niet een duidelijk beeld van hoelang het zou duren. Maar eindelijk is het zover: ik ben thuis! Na weken bij mijn ouders te hebben verbleven, en daar meer dan uitstekend ben verzorgd, ben ik eindelijk thuis, in mijn eigen huisje. De operatie is een goede maand geleden en de genezing maakt voortgang. Al is het wel met twee stappen vooruit en eentje terug. Een week eerder had ik al het plan opgevat om naar huis te gaan. Een slechte nacht en veel pijn gooiden toen roet in het eten. Alles werd een week uitgesteld. Dit weekeinde had ik weer tegenslag terug, dat bijna weer zou voorkomen dat ik naar huis zou gaan. Dit keer in de vorm van een bloeding. Dat lijkt nu ook weer onder controle en ik kon toch naar huis. De laatste dagen voelt het ook eindelijk alsof de genezing vooruit gaar. Ik heb sinds de operatie voortdurend pijn. Met pijnstillers is dat wel terug te brengen naar een …

Blijf ademhalen!

Published by Danielle

Het is alweer drie weken geleden en ook voelt het nog als pas drie weken. Het genezingsproces gaat langzaam en met de nodige ongemakken. Ik ben inmiddels heel erg op de hoogte waar mijn buikspieren zoal aan vast zitten. Overeind komen vanaf bed is nogal een klus als je het daarbij moet hebben van alleen maar je armen. Dat gaat echt in etappes nu. Dan mis ik best wel die triangel boven mijn bed om me aan op te kunnen trekken. Behalve het gemis aan nuttige buikspieren heb ik nog wel meer ongemak. De hechtingen die gewoon dicht zijn jeuken. You can’t spell stitch without itch. Het is een teken van genezen waar ik op gerekend had. Met jeuk kan ik omgaan, ik heb door de jaren geleerd het te negeren en het naar de achtergrond van mijn gedachten te verplaatsen. Dat kan ik niet met pijn. Pijn is gewoon aanwezig en dringt zich op in mijn gedachten. Ik zou het heel slecht doen met chronische pijnklachten. Ik weet dat dit langzaam weg zal gaan …

Auw!

Published by Danielle

Het is de ochtend  na de operatie en het doet auw met een w.  Ook al is dat eigenlijk geen correct  Nederlands,  maar au zonder werk dekt de ladingniet niet. Dat was gisteren helemaal zo.  Tijd voor een updaten,  die ik overigens half naakt in bed schrijf, dat opertiejasje wat ik nog draag is los gegaan.  Vind het wel best zo. Overigens  heb ik sinds begon met schrijven  ontbeten, een flinke dosis pijnstillers gehad,  ben ik gewassen en een beetje fatsoenlijk aangekleed.  Terug naar de operatiedag. Ik zou rond het middaguur geopereerd worden. Voor de ochtend  had ik nog bezoek van een zeer bijzondere vriendin met haar partner die me afleiden met een spelletje ‘Ticket to Ride’ ,  knuffel en het kammen van mijn haar. Dat laatste is iets waar ik makkelijk  van ontspan. Tegen één  uur werd ik eindelijk opgehaald om naar de operatiekamer te gaan.  De verpleegsters die mijn bed reden wisten  me prima af te leiden en me op mijn gemaakte stellen met smalltalk ove  mijn werk.  En ze wisten me wijs …