All posts tagged: operatie

Nerveuze voorbereidingen

Published by Danielle

De operatie is nog een week weg. Nog maar een week. Dagelijks wordt me gevraagd hoe ik me eronder voel. Dat gevoel onder woorden brengen is best lastig want het is heel tegenstrijdig. Aan de ene kant vind ik het doodeng en aan de andere kant kijk ik er enorm naar uit. Die twee emoties gaan zo’n beetje gelijk op en ik zou niet kunnen zeggen welke er nu de overhand heeft. Is ook niet zo heel raar als je bedenkt wat me te wachten staat. Blijkbaar zijn er ook genoeg mensen nieuwsgierig naar de details, de link naar de informatiefolder die ik twee weken terug postte is volgens de statistieken van WordPress al ruim 25 keer aangeklikt. Ik ben nu ook een week gestopt met de Androcur, het deel van de medicijnen dat de werking van testosteron blokkeert. De pukkels waar ik bang voor was zijn uitgebleven, wel heb ik een week lang een nare zeurende hoofdpijn gehad. Of dat nu komt door het in de war gooien van mijn hormoonhuishouding of door alle spanning …

Laatste ronde Androcur

Published by Danielle

De Google Doodle van vandaag deed me eraan herinneren dat het morgen (8 maart) Internationale Vrouwendag is. Dat deed me ook herinneren dat het inmiddels al twee jaar geleden is dat ik met dit blog en Facebook mijn grote coming out had. Ik zat destijds er al een beetje tegen aan te hikken en vond de betekenis van die dag wel een leuke aanleiding om op die dag mijn Open Brief te publiceren via Facebook. Vandaag is ook de dag dat ik voor het laatst Androcur heb genomen. Dit middel, dat de opname van testosteron in het lichaam blokkeert, zal ik nooit meer hoeven nemen. Over een paar weken zullen de organen die het overgrote deel van mijn testosteron aanmaken bij de patholoog in een petrischaaltje liggen voor onderzoek naar mogelijke afwijkingen. Dat ik nu al stop met deze medicijnen, met de oestrogeen ben ik een paar weken terug al gestopt, heeft te maken met de effecten ervan op de bloedstolling. Het spul moet uit mijn bloed zijn voor ik onder het mes ga. Het …

Wat me te wachten staat

Published by Danielle

De operatie komt met rasse schreden dichterbij. Nog maar een paar weken voor het zover is. Deze week vond ik weer een pakketje met informatie van het ziekenhuis in mijn brievenbus. De bevestiging van de opnamedatum en wat aanvullende informatie over de procedure. In mijn voorbereidingen heb ik de patiënteninformatiefolder nog maar eens doorgelezen. Mocht je geïnteresseerd zijn: die folder staat als PDF online en te vinden op de site van het VUmc: Patiëntenfolder Vaginaplastiek. In het kort wat er gaat gebeuren: Van de operatie zijn er drie varianten. Bij mij zullen ze naar verwachting een ‘eenvoudige’ penisinversie uitvoeren. Dat betekent dat er geen extra huidtransplantaat of een stuk darm nodig is om de neo-vagina te vormen. (Nieuwe vagina, door de medici consequent uitgesproken met de klemtoon op de i.) Die inversie, of omkering, kan je vrij letterlijk nemen. De huid van de penis wordt samen met die van het perineum het lichaam in geduwd. Van de scrotumhuid worden schaamlippen gevormd en van de eikel maakt de chirurg een clitoris. De bundel zenuwen wordt intact gelaten …

Operatiedatum!

Published by Danielle

Soms valt in één keer alles samen. Deze week is zo’n week. Waar ik gister de metafoor over taartbakken schreef. Ik kan nu de oven gaan voorverwarmen en het deeg gaan kneden! Ofwel ik heb een operatiedatum! Tijdens mijn bezoekje aan het Genderteam voor de drie maandelijkse voortgangscontrole heb ik het met de psycholoog gehad over de operatie. In het najaar ben ik al bij Physician Assistant van de plastich chirug geweest. In eerste plaats om mijn vragen kwijt te kunnen en ook gelijk de mogelijkheden te bespreken. Ik heb in oktober met mijn psycholoog afgesproken dat gesprek eerst af te wachten voor ik de knoop door zou hakken. Half januari heb ik dan ook gezegd dat ik door wil gaan met de operatie. Het naakt voor de spiegel voorbeeld heb ik daar fijn bij kunnen aandragen. Maar duidelijkheid over de termijn heb ik toen nog niet gekregen. Eerst moest in het interdiscplinair overleg van het team de voorlopige goedkeuring door het gehele team nog worden omgezet in een definitief groen licht. Als vanouds was …

Zonder beugels

Published by Danielle

Ik dacht vandaag voor een half uurtje in het ziekenhuis te zijn. Babbeltje bij de plastisch chirurg, kans om wat vragen te stellen, even kijken en weer naar huis. Maar dat werd toch iets anders dan verwacht. Het half uurtje werd tweeënhalf uur met twee medisch specialismen en bezoekje aan het lab. Ik heb veel informatie over me heen gekregen en heb genoeg om over te denken. Als ik een fortress of solitude zou hebben, dan zou ik me daar terug trekken. Maar ik moet het doen met mijn huiskamer, aan mijn eettafel een fijn denkplekje ingericht: Het consult bij de afdeling bij plastische chirurgie was verhelderend. Overigens niet met de chirurg zelf, maar met de Physician Assistant en een gezellige co-assistente. Het gesprek begon met een anamnese en de gebruikelijke vragen naar medicatie, roken, alcohol, allergieën en gezondheid. Daarna het fysieke onderzoek: controle of mijn teelballen wel waren ingedaald (ik hoefde niet eens op mijn hand te blazen), het meten van de lengte en zien hoe het was gesteld met de haargroei. Ik had verwacht …

Geruststellende informatie

Published by Danielle

Geruststellend. Dat is wat ik antwoordde aan de collega’s die aan me vroegen hoe het was op die informatieavond. Van te voren had ik me nogal zitten opvreten over de doemscenario’s en bloederige foto’s. Maar dat viel alles mee, de foto’s die ik gezien heb waren alles behalve bloederig. Het verhaal was eerlijk, helder, informatief en vooral geruststellend. Ik heb het gevoel dat de storm in mijn hoofd langzaam afzwakt en ik mijn gedachten weer onder controle krijg. Toch was ik blij met bijstand van een goede vriendin die me in haar spaarzame vrije tijd vergezelde naar de bijeenkomst. Waar ik een paar weken terug nog een beetje vertwijfeld was over wie ik zou vragen om mee te gaan, wie ik met zoiets zou belasten (hulp vragen is niet bepaald mijn sterkste kant), had ik minstens drie vriendinnen die direct aanboden mee te gaan. Behalve dat het gewoon fijn is om zoveel bijstand te hebben was het ook een flinke trap in de ballen van mijn Scumbag Brain. Mijn zelfbeeld behoeft nog wat verbetering en …

De Diagnose voor de Diagnose

Published by Danielle

Het begon allemaal als een soort uitdaging: “Dan ga je toch als meisje verkleed!” werd er gegrapt in de voorpret naar een feestje toe. Ik laat me met dat soort uitdagingen niet kennen en ben daarop ingegaan. Nog steeds maak ik er graag een grapje van als iemand me een raar voorstel doet: “Is dat een uitdaging? Pas op hè, je weet wat er de vorige keer van gekomen is!” Ik kan de precieze datum niet achterhalen, maar de bewijzen die ik terug kan vinden in mijn e-mail wijzen erop dat het in de zomer of najaar van 2005 geweest moet zijn. Het was de eerste keer dat ik een rok en kousen aantrok en een pruik opzette. Ervan uitgaande dat er een hoop lol zou gaan volgen die avond, maar de uitwerking was wat anders dan verwacht. Het verkleden voelde namelijk helemaal niet grappig of spannend. Het voelde gewoon goed. Toen is het kwartje bij mij gevallen, al is er nog een lange periode voorbij gegaan voordat ik me aanmeldde bij het genderteam. Dat ik de …

Het Lichaam spreekt

Published by Danielle

De stappen die ik zet zijn geen makkelijke. Het hele proces wat ik doorloop is zeer ingrijpend in mijn leven en beïnvloed het in alle facetten. Om een idee te geven van mijn innerlijke strijd; een dialoog tussen mijn lijf en mijn brein die ieder de voors en tegens voorstellen. “Hey, Brein!” “Ja, Lijf wat is er?” “Wat is er allemaal aan de hand? Er gebeuren hier rare dingen! Ik heb al een paar keer mezelf laten prikken en bloed moeten afstaan. Huid zegt dat ze droger is geworden, Penis lijkt al maanden in coma, Lever klaagt dat ‘ie harder moet werken en tweeling Tepel doet me een partij raar. Ik snap er niks meer van.” “Oh dat, ja eh dat… ehm… ik… eh ik moet je wat vertellen.” “Waarom doe je daar zo aarzelend over? We kennen elkaar al ons hele leven. Je weet toch dat je me alles kan vertellen.” “Nou Lijf het ligt nogal gevoelig.” “Gevoelig, hoe gevoelig wil je het hebben moet ik Hand in Arm laten knijpen? Dat is pas gevoelig.” “Nee, …

Oestrogeen!

Published by Danielle

Dat zijn ze dan, twee doosjes met pillen die het grote verschil moeten gaan maken. Een maand of vier geleden ben ik al begonnen aan de opmaat met het onderste doosje, vanmiddag heb ik  na een bezoekje aan de endocrinoloog ook het recept voor dat tweede doosje gekregen. Natuurlijk ben ik dat bij de ziekenhuisapotheek gelijk gaan halen. Mijn eigen apotheek moet de cyproteronacetaat ook steeds bestellen. Het is ook wel een merkwaardige cocktail van pillen. Volgens de bijsluiters ben ik niet de doelgroep die de fabrikanten voor ogen hebben. Cyproteronacetaat wordt voorgeschreven bij bepaalde prostaatkankers en bij hyperseksualiteit (en ook gegeven aan seksdelinquenten). De Progynova (estradiolvaleraat) is iets voor vrouwen in de overgang. Ik vind het nog wel een onwerkelijk idee. Ik heb natuurlijk al lange tijd naar vandaag toegeleefd, maar toch kan ik het niet bevatten dat deze pilletjes – ze zijn klein! Hiernaast een foto samen met een stuiver. – zo ingrijpend mijn lichaam zullen veranderen. Ook al heb ik door de cyproteronacetaat, die een omgekeerde puberteit teweeg bracht, al een voorproefje …

Dé vraag

Published by Danielle

Het is dé vraag. De ultieme vraag. De vraag die alle andere vragen overbodig maakt. Maar het is niet de vraag of je trek hebt in een drankje. Afgelopen week was het weer zover, iemand die nog niet van de hoed en de rand wist vroeg naar wat dingen over mijn transitie. Ik heb haar leren kennen ná mijn coming-out en ze vroeg naar wat dingen.  Dan komt toch weer de vraag die iedereen schijnt bezig te houden, of althans alle cis-mensen (cis betekent niet-trans) die ik tegenkom. Het is verreweg de meest gestelde vraag als het om mijn transitie gaat. Of ik me ook “ga laten opereren?” Met opereren doelen ze dan op de geslachtsaanpassende operatie. Ik snap niet zo goed wat nu die grote obsessie is die mensen met mijn genitaliën hebben, ik vraag aan anderen ook niet of hun binnenste schaamlippen ook echt kleiner zijn dan de buitenste of aan mannen of ze links- of rechtsdragend zijn en eventueel besneden. Maar aan transgenders lijkt het normaal om te vragen naar hun geslachtsorganen. …