All posts filed under: Overpeinzingen

Neem je zwemspullen mee!

Published by Danielle

Ik zeg niet wat we gaan doen, maar neem je zwemspullen mee! Het is nog steeds een drempel, ik heb er al vaker over geschreven, maar destijds niet verwacht dat ik het op dit punt in mijn leven nog steeds als een barrière zou zien: gaan zwemmen. Met dit warme weer zie ik her en der de oproepjes opspringen op facebook en twitter: “Wie gaat er mee zwemmen/naar het strand / meertje?” en ik scroll er steeds maar langs heen. Het gekke is: de afgelopen jaren ben ik wel gewoon naar de sauna geweest. Zowel vóór als na mijn operatie. Daar heb ik niet veel moeite mee gehad. Al vergde die eerste keer na de operatie toch wel een momentje adem in, adem uit. Voor ik mijn kleding aantrok. Voor de operatie was ik me er wal bewust van. Maar, mijn borsten zijn niet van het formaat dat ze echt opvallen, ik heb mannen gezien met grotere moobs. Kan me niet echt voorstellen dat men destijds echt doorhad dat er iets inconsistent was aan mijn lichaam. En …

De rollen in mijn leven

Published by Danielle

Zo’n transitie doe je niet zomaar even. Zelfs als je geen ogenschijnlijke lastige mentale bagage hebt, of met andere problemen kampt. Tornen aan iets wat onze samenleving ziet één van de meest basale en belangrijkste persoonskenmerken heeft zo zijn weerslag. Niet alleen fysiek maar ook psychisch. Mijn huisarts heeft het vanaf begin af aan al gezegd: “Dit kan je niet alleen, zorg dat je wat extra bijstand van een psycholoog hebt.” Eigenwijs en slecht in om hulp vragen als ik ben heb ik dat lang uitgesteld. Zelfs op momenten dat het eigenlijk echt niet meer ging. Uiteindelijk heeft het tot afgelopen najaar geduurd tot ik weer bij een psycholoog op de bank zat. Bijna heb ik die gang naar een psycholoog weer afgeblazen. Ik had me aangemeld en in de wachttijd tot het eerste gesprek ging het eigenlijk steeds beter met me. Gevoelsmatig had ik een onkreukbaar goed humeur. Ik heb me serieus afgevraagd of mijn collega’s stiekem happy pills door mijn koffie roerden. Zo licht en vrij en zonnig en vrolijk voelde ik in …

Ooit, als ik later groot ben

Published by Danielle

Afgelopen week vulde ik een vragenlijst in over niet-conventionele relaties. Niet gek dat ik daar naar gevraagd wordt met mijn non-monogame platonische relatieconstructie. Tussen die vragen stond ook nog een vraag over hoe ik over de toekomst denk. Toen besefte ik me dat ik de afgelopen jaren heel erg in het nu heb geleefd. Ik heb zelfs kunnen stellen dat voor mij alles na volgende week ‘ver weg is’ en alles na volgende maand ‘ooit, als ik later groot ben’. De afgelopen jaren heeft mijn leven heel erg in het teken gestaan van mijn transitie. Elke keer leefde ik naar een volgende stap toe. Van de intake naar de diagnose, van de diagnose naar de real-life fase en van de real-life fase naar chirurgische ingrepen. Een heel duidelijk uitgestippeld plan voor wat ik daarna met mijn leven zou willen heb ik nooit gehad. Verder dan een vage richting komt het bij mij niet. Nou praat ik vaak John Lennon na met zijn “Life is what happens whilst you’re busy making other plans.” Maar nu ga …

Plastische chirurgie of acceptatie

Published by Danielle

Het is een onderwerp dat momenteel erg rondgaat in mijn hoofd: moet ik mijn lichaam accepteren of modificeren. In de nasleep van Leelah Alcorns zelfmoord zag ik mensen schrijven die “gevangen in een verkeerd lichaam” niet een goede omschrijving vinden. Zij zeggen dan dat hoe het er aan de buitenkant ook uitziet, het is wel jouw lichaam. Het is een gedachtegang die volgens mij uit de genderqueer-hoek komt, in elk geval een stroming die gender niet af laat hangen van toevallige biologische en anatomische kenmerken. Ik heb mijn ‘oude’ lichaam vaak genoeg afstandelijke namen geven: gevangenis, zak met vlees en botten waarin ik leef, hotelkamer waar ik me niet thuis voel. Toch is het altijd mijn lichaam geweest en is dat het nu ook nog steeds, ook al is er wat werk aan verricht met de pillen van de endocrinoloog en de scalpel van de chirurg. Op de manier die ik hierboven beschrijf had ik er nog niet eerder over nagedacht, maar ik snap wel wat ermee bedoelt wordt. Als je lichaam als een gevangenis …

Transgender & Feminist

Published by Danielle

Dit is een blog dat al maanden aan het broeien is, maar steeds niet uit mijn vingers kwam. Het onderwerp is complex en ik vind het lastig om goed uit te leggen wat mijn standpunten precies zijn. Daar komt nog bij dat ik er inmiddels achter ben gekomen dat feminisme een veel ruimere ideologie is, met veel verschillende stromingen. Stromingen die er zelfs tegengestelde normen op waarden op na houden, de ene feminist is de andere niet. Zo staan er in mijn twitterfeed de tweets van: @Ashatenbroeke (wetenschapsjournalist, o.a. schrijfster van ‘Het idee M/V’), @Marijke_vonk (psycholoog, schrijft ook boeiend over sekswerk). Op Youtube volg ik het kanaal van Laci Green, een vlogger die haar Sex+ filmpjes vult me sekspositive en LGBT-inclusive onderwerpen. Alle vier zijn aanraders om te volgen als je geïnteresseerd bent in feminisme, seksisme en seksualiteit. Artikelen die ze schrijven of linken en hun inhakers op de actualiteiten hebben mij vaak genoeg aan het denken gezet. Wat ik nu ga schrijven is mijn mening en mijn kijk op de dingen. Ik heb mijn …

Overschat

Published by Danielle

Ik heb een heleboel dingen rondom mijn operatie onderschat: de pijn, de vermoeidheid, de lange nasleep. Maar één ding heb ik juist schromelijk overschat: de invloed die het zou hebben op mijn zelfbeeld. Helaas, mijn zelfbeeld is nog steeds niet positief en Scumbag Brain is niet door de chirurg verwijderd. Met hem zit ik nog steeds opgescheept en juist nu lijkt hij harder zijn best te doen de rotzak uit te hangen dan ooit. Scumbag Brain is net als voetschimmel, je komt er maar niet vanaf. Steeds als je denkt dat je aan de winnende hand bent duikt ie weer op. Scumbag Brain is ook net als die pestkop op school, die niet alleen inhakt op je zwaktes maar ook nog even blijft natrappen als je al op de grond ligt en jezelf niet meer kan verdedigen. Ik heb het idee dat ik in de waan was dat ik door de operatie ook van Scumbag Brain af zou zijn. Helaas is dat niet zo. Ik heb een boel onzekerheden en nog steeds een negatief zelfbeeld. In …

Nerveuze voorbereidingen

Published by Danielle

De operatie is nog een week weg. Nog maar een week. Dagelijks wordt me gevraagd hoe ik me eronder voel. Dat gevoel onder woorden brengen is best lastig want het is heel tegenstrijdig. Aan de ene kant vind ik het doodeng en aan de andere kant kijk ik er enorm naar uit. Die twee emoties gaan zo’n beetje gelijk op en ik zou niet kunnen zeggen welke er nu de overhand heeft. Is ook niet zo heel raar als je bedenkt wat me te wachten staat. Blijkbaar zijn er ook genoeg mensen nieuwsgierig naar de details, de link naar de informatiefolder die ik twee weken terug postte is volgens de statistieken van WordPress al ruim 25 keer aangeklikt. Ik ben nu ook een week gestopt met de Androcur, het deel van de medicijnen dat de werking van testosteron blokkeert. De pukkels waar ik bang voor was zijn uitgebleven, wel heb ik een week lang een nare zeurende hoofdpijn gehad. Of dat nu komt door het in de war gooien van mijn hormoonhuishouding of door alle spanning …

Non-monogamie

Published by Danielle

“Je blogt toch over je transitie, waarom dan ineens iets over non-monogamie?” Nou, eigenlijk is dit heel erg gerelateerd aan mijn transitie, veel meer dan je zomaar zou denken. De medicatie die ik gebruik komt neer op een chemische castratie. Ook al is dat effect niet volledig betrouwbaar, het komt voor dat met gebruik van grote doses Androcur de potentie wel blijft. Bij mij was dat binnen twee wel weken verdwenen. Mijn gevoel daarentegen is niet uitgeschakeld. Ik heb daar al eens over geschreven en gezegd dat taart beter is dan seks. Die mening ben ik nog steeds toegedaan. In dat blog zeg ook dat ik heel erg monogaam ben, dat is zo’n anderhalf jaar later wel een beetje anders. Voor ik verder ga een kleine disclaimer: dit blog heb ik geschreven vanuit mijn eigen ervaring en observaties. Non-monogamie is een zeer complex onderwerp. Dit blog is geenszins een volledig en objectief artikel over non-monogamie. Het gaat hier vooral over hoe ik het beleef. Eerst even wat uitleg over wat ik bedoel met non-monogamie, hierin …

Niet zo facultatief

Published by Danielle

Lang heb ik gedacht dat een geslachtsveranderende operatie facultatief was in mijn transitie, gewenst maar niet verplicht. Het sociale deel vond ik belangrijker. Ik wilde graag mijzelf kunnen zijn en kunnen uiten als wie ik ben. Wat de buitenwereld zag was belangrijker dan wat ik zelf zag in de spiegel. Tenminste, dat was wat ik dacht voor ik op nieuwjaarsdag naakt voor de spiegel ging staan. Op dat moment werd er een enorme steen op mijn balans gegooid en sloeg deze door. Ik was er wel uit in mijn afweging. Sindsdien ben ik veel met de gedachten bezig. Naar mate ik er meer en meer over denk kom ik er achter dat die operatie helemaal niet zo optioneel is. Dat ik voor de buitenwereld kan zijn is leuk, maar het is niet alles. Er blijft iets hangen, een gevoel van incompleetheid. Een gevoel van niet-af. Die operatie is niet de spreek-woordelijke kers op de slagroom. Het is de slagroom én de taart zelf. De presentatie naar de buitenwereld is niet meer dan een facade. Het is als …

Naakt voor de spiegel

Published by Danielle

Dit jaar zal ik de grootste beslissing nemen die ik tot nu toe in mijn leven heb gedaan en wat altijd een van de grootste dingen in mijn leven zal zijn. Het is al bijna 4 jaar geleden dat ik mij aanmeldde bij het Genderteam en ik ben nu al vier jaar naar dat moment toe aan het werken. Eén tip die ik kreeg, vooral in het kader van zelfacceptatie, heeft mij enorm geholpen. Op Nieuwjaarsdag ben ik naakt voor de spiegel gaan staan Dat was best moeilijk, dat advies heb ik al maanden geleden gekregen, maar ik heb er al die tijd tegen aan gehikt. Te confronterend, te eng. In het kader van het nieuwe jaar en de doelen die ik mij voor dit jaar heb gesteld heb ik me ertoe gezet om het te doen. Het was een openbaring.   Zo naakt voor de spiegel staan en dan gewoon zien dat het niet klopt. De reflectie is niet zoals deze hoort te zijn. Hoeveel meer ik mijn lichaam ben gaan accepteren, hoe meer dat ene …