Uiteraard is mij een paar keer gevraagd wat ik van de genderneutrale omroepen van de NS vindt. Mijn eerste gedachte, en leedvermaak, waren alle gekrenkte dames en heren die online hun onvrede met deze ontwikkeling uitten.
Als ik de commentaren onder de nieuwsberichten en op social media zie valt het mij op dat vooral de groep die graag de woorden als SJW’s, linkschmensch, gutmensch, en policors bezigt ineens zoveel waarde hecht aan correcte aanspreekvormen. Men moet normaal doen en zich maar vooral niet beledigd voelen en gewoon gehoorzamen.
Als LGTQIA+ minderheid mag je precies zijn wie je bent in Nederland. Zolang je maar niet opvalt en je precies gedraagt zoals de cis-meerderheid dat het liefste ziet. Mannen die hand in hand lopen zijn aanstootgevend. Vrouwen die zoenen worden behandeld alsof ze een live pornovoorstelling geven. Verbaal en fysiek geweld moeten we als LGBT’er maar normaal vinden en ‘gewoon’ een dikke huid kweken of de gevolgen maar dragen.
Het was hetzelfde riedeltje als er eens gewezen wordt op privileges van de meerderheid. Door anderen dezelfde privileges te gunnen, of dat nu een huwelijk is, mogen dienen in het leger, een veilig toilet of inclusive taalgebruik voelen de geprivilegieerden zich te kort gedaan. Als je niet beter zou weten zou je nog denken dat de overheid een belasting op het niet uitmaken van een minderheid had geïntroduceerd.
Persoonlijk voel ik mij prima aangesproken als een een omroep begint met “Dames en Heren.” Ik identificeer als vrouw en voel mij daar comfortabel bij. Maar inmiddels heb ik ook genoeg mensen leren kennen die zich daar minder prettig bij voelen. Mensen die schuilgaan achter de Q en I van de LGTQIA+. Een grote groep is het niet, ik ken er verhoudingsgewijs gewoon veel. Desalniettemin is het een geval kleine moeite, groot gebaar. Nog belangrijker: het is een duidelijk standpunt in een tijd dat discriminatie van minderheden onder het mom van ‘vrijheid van meningsuiting’ steeds meer salonfähig wordt gemaakt.
In een week waarin de Amerikaanse president op eigen houtje beslist dat alle transgender militairen oneervol ontslag moeten krijgen. En dat onze eigen Stichting Ideële Reclame selectief terug naar de jaren ’50 wenst te gaan. -In de tijd van enkel mannelijke onderwijzers werd ‘jongensgedrag’ beloond met een paar fikse tikken met een liniaal. Buiten dat het de campagne ontbreekt aan iedere wetenschappelijke onderbouwing.- Is het voortschrijdend inzicht van de NS en de Gemeente Amsterdam erg welkom.
Ik kan me echt op geen enkele manier voorstellen hoe je als cispersoon benadeeld wordt als de omroep op het station begint met “Beste reiziger” in plaats van “Dames en heren”. Als het vervolg van die omroep is dat mijn trein 25 minuten vertraging heeft, voel ik me met beide aanspreekvormen evenveel benadeeld als aangesproken. Omdat ik voor anderen niet kan bepalen door welke woorden zij zich beledigd of buitengesloten voelen nodig ik je uit om me dat uit te leggen. Je kan hieronder, als je wilt zelfs anoniem, uitleggen waarom jij zoveel moeite hebt met: “Beste reiziger.”
‘Reiziger’ is mannelijk.
Vandaar dat de NS het heeft over ‘reizigers’.
Scherp, ik ben overal die meervoudsvorm vergeten. Overigens is reiziger volgens de Van Dale niet uitsluitend mannelijk: rei·zi·ger (de; m,v; meervoud: reizigers)1iem. die reist
Ik heb er de meest afschuwelijke reacties op gelezen. Op een gegeven moment ben ik maar gewoon gestopt met lezen, omdat ik er helemaal naar van werd.
Wat mij opvalt, is dat iedereen die er over zit te mekkeren, niets met LGBTQA+ heeft te maken. Ze hebben niet te maken met dat je elkaars hand niet durft vast te houden door de angst om in elkaar geslagen te worden. Ze hebben niet te maken met vooroordelen of uitsluiting.
Ik ben een cisvrouw. En ik snap er niets van wat er zo beledigend is voor mensen die zo zitten te jammeren. Word je buitengesloten? Nee. Word je beledigd? Nee. Wat is er mis mee om iets te doen voor een kleine minderheid? Ik vind het een aardig gebaar!
De belachelijkste reactie die ik hierop heb gelezen is “maar ‘beste reizigers’ klopt voor mij niet want ik voel me geen reiziger, omdat ik maar sporadisch gebruik maak van de trein”.
ik ben een binaire bi en vindt het uitstekend dat de reizigers aangesproken worden met reizigers!