“Mens sana in corpore sano” sprak Juvenalis: een gezonde geest in een gezond lichaam. Voor mij is het een gezonde geest in een gemankeerd lichaam, of een gemankeerde geest in een gezond lichaam. Die keuze is lastiger dan je zou denken.

Als je mijn blogs sinds de herfst hebt gevolgd, dan weet je van mijn gevecht met mijn depressie en hoe ik erachter kwam dat medicatie daar een bepalende factor in bleek te zijn. Medicatie die gebruikte om mijn lijf gezond te houden. Nee wacht, niet gezond. Ik had andere bedoelingen met het gebruik van de androcur. Ik nam het om mijn lichaam beter passend bij mijn zelfbeeld te maken. Die pillen hadden een positief effect op mijn huid, lichaamshaar en het volume van mijn borsten. Drie dingen die voor mij zwaar wegen in hoe ik mijzelf zie. Dat positieve effect was aantrekkelijk, zelfs zo aantrekkelijk dat ik ook nu ik weet wat de nadelen zijn, soms nog moeite heb om niet opnieuw met dat medicijn te beginnen. Inmiddels besef ik dat mijn mentale gezondheid toch echt (net) zwaarder weegt dan mijn zelfbeeld.

Deze week heb ik nog zo’n keuze moeten maken: gemoedstoestand of zelfbeeld. Ik heb nog steeds een redelijke baardgroei. Het is erg genoeg om me er bij vlagen behoorlijk onzeker over te voelen. Stoppen met die medicatie lijkt de haargroei nog een extra impuls te hebben gegeven. Ik heb daarom nog regelmatig laserbehandelingen bij de huidtherapeut. Voorwaarde voor succesvolle behandeling is echter wel dat je huid zo bleek mogelijk is. Dat betekent zon mijden, factor 50 smeren en hoedjes dragen.

Nu heb ik geen bezwaar tegen hoedjes dragen (mits ik ze in mijn maat kan vinden). Ik heb dat de eerste jaren gedaan: de hele zomer de zon vermijden. Als ik dan buiten kwam smeerde ik factor 50 en hield ik de tijd dat ik buiten was zo kort mogelijk en beperkt tot de momenten dat de zon op zijn zwakst was.

Vorige week heb ik nog een lasersessie bij de huidtherapeut gehad en er werd me gevraagd of ik gelijk al weer een afspraak wilde maken. Ik heb toen even overwogen om weer de hele zomer door te gaan. Maar hield de boot af, weer een zomer als vampier door brengen leek me niet slim.

Hoe slecht dat vampieren voor me is merk ik pas wanneer ik het niet doe. Ik ben nog altijd een voorzichtige zonaanbidder en gebruik sunscreen. Maar ik schuwde de zon niet. Ik nam een voorproefje op mijn vakantie en bezocht landgoed Clingendael. Ik genoot van de tuin, van een boek in de zon, van het maken van foto’s, van een goede wandeling. Aan het einde van de dag voelde ik me fysiek moe, maar mentaal verfrist.

Mens sana, een gezonde geest. Mijn spiegelbeeld zal toch nooit exact mijn zelfbeeld reflecteren. Er zullen altijd dingen zijn waar ik me onzeker van voel. Dan kan ik maar beter zorgen dat ik geestelijk sterk genoeg ben om daar mee om te kunnen gaan. Een gezonde geest is immers een gezond mens.

Japanse tuin op Landgoed Clingendael – Foto: Fading Gender