Al jaren ben ik hiermee bezig en altijd heb ik ermee gewacht. Twijfels, nadenken over de stijl, zoeken naar een artiest. Maar vooral wachten tot ik tevreden genoeg was. Tevreden genoeg met mijn lichaam om het te versieren. Ik zie het als het sluitstuk van mijn transitie en ook al zijn daarin nog wat losse eindjes te knopen beschouw ik die als voltooid. Voor mij is dit het vieren van mijn lichaam. Vieren dat ik mijzelf ben. Vieren dat ik vrede heb gesloten met mijn spiegelbeeld. Het is ook een beloning aan mijzelf voor alle energie die in mijn transitie heb gestoken, voor de pijn die ik heb geleden, voor alles wat ik heb moeten doen en alles wat ik heb moeten laten.

Het was een project van enkele maanden, op mijn bovenbeen staat sinds deze zomer nu dit:

De foto is gemaakt net na de laatste inkleursessie. Als alles geheel genezen is wordt het tijd voor mooie geposeerde foto’s.

Het ontwerp is speciaal voor mij gemaakt, aangezien ik een tattoo iets heel persoonlijks vind. Daarom wilde ik in eerste instantie ook zeker niet iets dat leek op een sakura, juist omdat het een veel gebruikte afbeelding voor tatoeages is. Maar ondertussen vind ik die kersenbloesem ook gewoon enorm mooi. Uiteindelijk is dat ook de doorslaggevende factor geweest. Dat het ontwerp naar mijn wens is gemaakt gaf ook de ruimte voor mijn eigen stijlvoorkeuren met sobere zwarte en ongekleurde delen.

De traditionele betekenis die in Japan aan de kersenbloesem wordt gehangen is wel passend en heeft ook wel inspiratie gegeven aan het ontwerp. De sakura bloeit ieder jaar slechts kort maar intens. Iets wat men in Japan viert met een Hanami, meestal een picknick onder de bloeidende bomen. Na een bloeiperiode van een week of twee beginnen de bloesemblaadjes te verwelken en veranderen de bomen van een uitbundig roze naar een niet bijzonder opvallende groene boom. De kersenbloesem is een symbool van het leven, sterfelijkheid en de vergankelijkheid van schoonheid. Om die reden zijn er ook drie losse vallende blaadjes toegevoegd aan mijn tattoo.

De tweede betekenis

Behalve een voltooiing van mijn transitie heeft deze tattoo een tweede betekenis gekregen. Het zal voor altijd verbonden blijven met wat ik hoop mijn laatste depressieve periode zal zijn. Ik heb deze zomer nog een aardige downswing gemaakt met mijn stemming. Iets dat er langzaam in is geslopen in ik pas te laat heb opgemerkt, daar schreef ik vorige week over. Hierdoor ben ik op de dag dat de vallende blaadjes zijn gezet ook iets moois en bijzonders verloren.

Dat voelt nu enigszins ironisch, maar ik zie het zeker wel als iets symbolisch. Ik ben altijd van mening geweest dat alles wat we mee hebben gemaakt bijdraagt aan wie we zijn. Niet alleen de positieve dingen, maar ook de negatieve dingen. Zowel geluk en liefde als pijn en verdriet zijn essentieel voor een volledig en waardevol leven.

Sakura mogen dan gezien worden als een symbool van de vergankelijkheid en hun na een korte bloeiperiode hun bloesems laten vallen. Die bomen doen ook nog iets anders: ieder voorjaar komen de bomen opnieuw in bloei. Ze vormen nieuwe bloesems en beginnen een nieuwe levenscyclus. Onverwachts heeft mijn tattoo zo een tweede betekenis gekregen, eentje die ook de rest van mijn leven zal koesteren en waarderen.

Hanami in het Amsterdamse bos – april 2015