Na 3,5 jaar was het wel weer eens tijd voor een nieuw referentiekader. Mijn laatste brillen heb ik uitgezocht voor ik daadwerkelijk aan mijn transitie begon. In de tussentijd heb ik wel een paar keer mijn glazen laten vervangen maar niet mijn montuur gewisseld. Onder het mom van te druk/geen zin/geen tijd. Sowieso heb ik met een bril uitzoeken liefst iemand mee die mij en mijn stijl een beetje kent. Die opticientypes vinden bijna alles leuk staan. Aan samen met iemand moeten plannen om een bril uit te gaan zoeken had ik altijd een goede uitstel smoes. Tussendoor heb ik enkel de glazen laten vervangen door andere sterkte.

Ik heb ze eens op een rijtje gelegd: mijn brillen van de afgelopen vijf of zes jaar. Van het behoorlijk strakke en mannelijke halve montuur met aluminium pootjes van Mexx, de bril waarmee ik zo’n 5 jaar geleden voor het eerst het VUmc binnenstapte. Ik herinner me nog de aantekeningen die de psycholoog bij mijn intake destijds maakte, er stond iets mij als ‘mannelijke bril’ – Mijn vaardigheden om ondersteboven handschrift te kunnen lezen is sindsdien alleen maar beter geworden. – Daarna kwamen de twee middelste, een frivole Elizabeth Arden en een tweede brilletje uit de budgetcollectie ‘voor erbij’. Uitgezocht toen ik bezig was met mijn diagnose. Met de uitroep van de verkoopster: “Die zijn wel uit de damescollectie hoor!”

Brilvolutie

Al snel werd dat tweede brilletje mijn standaard montuur, behalve ik en mijn toenmalige partner vond niemand dat montuur met opengewerkt bladmotief echt mooi. Te tuttig hoorde ik vaak, waardoor ik dus terugviel op de bril die ik er eigenlijk voor erbij had: mijn censuurbalkje. Op zo’n beetje alles foto’s die heb met die bril op kijk ik tegen het montuur, of overheen. Als ik mijn haar nu nog in een knot zou doen zou ik zo door kunnen voor een strenge schooljuf kijk maar. Zo schuin over mijn bril heen kijken was mijn blue steel, kijk maar:

Blue steel

Tijd voor wat nieuws dus. Mijn moeder heeft ook al een paar keer gehint dat bij mijn transitie ook echt wel een nieuwe bril hoorde. De foto meest links hier boven is al van ruim twee jaar terug, de meest rechtse van een paar weken geleden. Is gelijk te zien hoeveel mijn haar in die tijd gegroeid is. Ze had gelijk ook, in de afgelopen jaren is mijn uiterlijk behoorlijk veranderd. Net als mijn kledingstijl, ik ben ineens kleuren gaan dragen bijvoorbeeld, in plaats van de grauwe en onopvallend muis uit te hangen. Alles werd anders, behalve mijn bril. Dat kadertje rond mijn ogen bleef maar hetzelfde

Het was een van de eerste monturen die ik op had en het beviel mij, en mijn shopgezelschap al snel. Nadat ik het montuur opzij had laten leggen nog even verder gekeken bij andere opticiens, maar dit bleef toch mijn favoriet. Die smartphones zijn toch verdraaid handig met dit soort dingen, want je kan zo heel snel en makkelijk monturen vergelijken. Ik moet nu wel gaan werken aan mijn magnum, want blue steel kan echt niet meer.