Internetdating is uit de taboesfeer, datingsites zijn hot en getuige de vele reclame op radio en TV van de vele betaalsites is het goede business. Voor ieder lijkt er wat wils te zijn: jongeren, hoogopgeleiden, mensen die al een relatie hebben. – Over die laatste zijn er zelfs kamervragen gesteld. – Maar alle sites die ik heb gezien zijn binair ingesteld en ik voel me er niet thuis of door aangesproken.
Het is inmiddels precies (ik kan er een weekje naast zitten) twee jaar geleden dat mijn laatste relatie ten einde liep. Ik was destijds een paar maanden onderweg met de diagnose bij het Genderteam en ben mij daarop gaan richten. Lange tijd ben de optie om een nieuwe relatie te beginnen überhaupt uit de weg gegaan. Eerst maar eens de break-up verwerken. Daarna heb ik alle energie in mijzelf gestoken, begonnen met mijn transitie en ben ik verhuisd. Maar de eenzaamheid begint me zo af en toe wel parten te spelen.
“Dan ga je toch gewoon naar de kroeg? Leer je vanzelf mensen kennen.” Zo makkelijk lijkt het als je extravert ingesteld bent. Maar voor introverts zoals ik is dat lastig. Ik ben niet zo uitgaand, als ik in mijn eentje naar de kroeg zou gaan, dan hang ik aan de bar in een hoekje, drink een drankje en ga naar huis. Zomaar een gesprek aanknopen dat is niet iets wat ik zal doen. Dus toch maar de datingsites.
Ik heb een aantal datingsites bekeken. Ondanks dat er best wel verschillende insteken te vinden zijn in de opzet en de matchmethodes die er worden gehanteerd hebben ze allemaal één ding gemeen: de eerste vragen die ze stellen: “Wat ben je en wat zoek je?” Ze doelen dan op geslacht en daar haak ik af. Niet omdat ik me af wil zetten tegen de binair, maar de angst voor afwijzing.
De samenleving is ingesteld op een strakke binaire verdeling van geslacht en linkt het gender 1-op-1 aan het biologische. Dat ik bij zo’n site het rondje voor ‘vrouw’ aanklik voelt voor mij logisch, maar voor de buitenwereld ben ik daar niet zeker van. Passabiliteit maak ik me niet meer zo druk om dat zal een uphill battle blijven. Ik ben gewoon mezelf en wat anderen daarvan denken heeft niet veel prioriteit. Behalve als het gaat om een mogelijke partner. Een relatie aanknopen die buiten de hetero-normatief valt is één ding, maar als dat ook nog eens is met iemand die buiten de biologische binair van geslacht valt is een tweede. Voor mij speelt dat zeker nu. Niet omdat er nog steeds een M in mijn paspoort staat, maar omdat mijn anatomie niet past bij wie ik ben. Ik voel me echt een zodanig curiosum dat ik mezelf buiten de relatiemarkt plaat, simpel gezegd ben ik gewoon bang dat ik door potentiele partners niet wordt geaccepteerd.
Vriendschap sluiten, samenwerken of op andere manieren omgaan met transgenders is voor de meesten best te doen. Ik kan prima over weg met mijn collega’s en heb genoeg vrienden. Allemaal accepteren ze me zoals ik ben. Maar een relatie aangaan is wat anders dan een vriendschap. Als je een relatie aangaat met een trans dan zal je daar toch echt de nodige commentaar en vragen op krijgen van je omgeving, men twijfelt aan je geaardheid en gaan daar een issue van maken bijvoorbeeld. Tenminste als je zélf al over de geaardheids- en gender drempels weet te slechten. Dat is moeilijk, ik vind het niet raar als iemand een zekere gereserveerdheid in heeft.
Behalve de maatschappelijke en sociale dingen is er ook nog de anatomie. De plastisch chirurgen doen heel erg hun best op de geslachtsoperaties en bereiken hele goede resultaten, maar het zal altijd toch anders zijn. Ik ben momenteel aseksueel ingesteld en nog steeds van mening dat taart beter is dan seks. Maar ik sluit niet uit dat dysforie hier een belangrijke rol in speelt, om nog niet eens te spreken van de invloeden die mijn medicatie hierop heeft. Als dysforie inderdaad zoveel invloed heeft dan kan dat aseksuele in de toekomst nog wel eens veranderen.
Ik had altijd het idee dat ik me gewoon aangetrokken voel tot vrouwen, maar sinds ik verder en verder in mijn transitie ben is dat aan het veranderen en begint in mijn geaardheid de drempel van geslacht te vervagen. Verwacht nu niet dat ik binnenkort met een stoere macho-dude aan mijn arm kom aanzetten. Dat is mijn type niet. Ik ben er met mijzelf inmiddels redelijk over uit dat er een aantal karaktertrekken zijn waar ik me toe aangetrokken voel. Dat zijn trekken die je doorgaans vaker bij vrouwen ziet. Doorgaans dan, want ik ken net zoveel vrouwelijke als mannelijke stoere macho-dudes. Dat is alvast een vooroordeel waar ik niet meer in geloof.
Dat zijn een heleboel zaken die in de matchalgoritmes van de datingsites niet worden meegenomen. Er zijn geen knopjes voor ’trans’ op de aanmeldformulieren. Hooguit kan ik het zelf aangeven in de teksten en dan hopen op een open mind. Maar ik ben bang dat het overgrote deel na die boodschap direct afhaken. Aan de andere kant is het ook niet iets wat ik veel later pas mee wil komen. Alsof het bij een eerste date al niet zal opvallen. *kuch*
Voorlopig laat ik het maar gewoon even rusten en ga ik verder met mijn leven. Er speelt momenteel een heleboel, ook op sociaal gebied. Het zal nog wel duren voordat ik het slot-en-sleutel hangertje dat ik draag zal afdoen. Dat hangertje heeft inderdaad een symbolische betekenis als het gaat om mijn relatiestatus en een bepaald vertrouwen dat ik in het verleden heb verloren.
.
Ja, er kan een afwijzing volgen. Maar met thuiszitten en niks doen vind je zeker niemand. Vul gewoon vrouw in (dat is immers hoe je je voelt en hoe de buitenwereld je meer en meer zal zien) en waag je kansen! Er zijn zat mensen die er niet aan zullen durven beginnen, maar er zijn echt ook mensen die je een kans willen geven of die er gewoon niet mee zitten dat je anatomie niet past bij hoe je je identificeert. Maar die vind je pas als je jezelf laat zien!
Knuffel!
Mja, om daar nou tussen de 10 en 25 euro per maand voor te moeten betalen. Dan eerst verplicht een stemwijzer moeten invullen, die gewoon smeekt om sociaal-wenselijke antwoorden (en ik dus niet vertrouw in het maken van een goede match). Ik heb het eerder geprobeerd, datingsites zijn het voor mij gewoon niet.
Ok, maar “Datingsites zijn niks voor mij.” is wat anders dan “het lukt toch niet als transgender, dus ik kan het net zo goed niet doen.”
Stomtoevallig wiste ik zojuist mijn profielen op de twee datingsites waar ik op zat en las daarna je blog. Nu ben ik weliswaar niet zo complex (ik pas regelrecht in hun malletjes) maar voor mij werkt het ook niet, matchalgoritmes lijken geen partij voor de werkelijkheid. “Eenzaamheid” herken ik ook wel in enige mate. Succes daarmee.
tja,ik eh,heb het geluk dat ik al een relatie had voordat ik ermee naar buiten kwam,een relatie zoals het hoort te zijn:man-vrouw.stop.totdat ze me betrapt heeft met dameskleding en een woordje uitleg vroeg:ik heb haar dan verteld dat ik me anders voelde,maar ze vroeg of ik ermee kon stoppen,en ik heb dan heel stom ja geantwoord.dus nu moest ik mij stiekem verkleden en dat vond ik helemaal niet prettig,je bent toch gewoon degene die je bent,dus moet je je toch niet voor je eigen pesoon verstoppen.inmiddels waren wij dan al gehuwd in 2007 en met een stiefzoon erbij.dan ben ik op een avond na het werk uitgebarsten en was de kogel door de kerk,ik heb haar toen gevraaagd waarom ik mij niet anders mocht kleden en uiten.dan heb ik mijn vrouw uitgelegd hoe de vork in de steel zat,en hebben we een datum vastgesteld bij het genderteam in gent,en na enige gesprekken,wat bleek?inderdaad,ik zat in het verkeerde lichaam,maar veel te lang gewacht voor die eerste intake:3 jaar is 3jaar uitstel,waar veel in had kunnen gebeuren,ik zit nu 2 1/2 jaar in mijn transitie en hebben ze een blokage in mijn hypophyse bemerkt,daar mijn lichaam veel te langzaam reageert en met hoge waarden in mijn lichaam zit,kortom,het valt nog mee,maar hierdoor zal het weer iets langer duren:fijn hoor.ondertuusen loopt de tijd.het valt nu wel fel op dat ik tussen 2 geslachten inzit,ik persoonlijk zit daar niet mee,ik heb vriendinnen gemaakt tussen het jonge volkje,mensen die nieuwsgierig waren en ik ook niet terugdeins voor een scherp antwoord of een hartig gesprek,waar mijn vrouw en ik achteraf dan een gezellig terrasje van maakten om deze mensen te leren kennen,het heeft mij enorm veel goed gedaan dat ik er met vreemden kon over praten.het lucht op.daar jij dan toch alleen bent,kruip echt niet in je schulp,daar help je je eigen niet mee,je moet echt wel naar buiten komen als je volledig aanvaard wil worden en is op een manier de makkelijkste weg.door je weg te steken val je pas op,de mensen zijn rapper geneigd te denken dat er ,dan wel wat meer scheelt.ik heb het geluk ook aan mijn kant dat ik dan ook nog in een stad woon,ken niet veel mensen in mijn geburen,maar meer in het centrum die mij dan weer wel kennen als de persoon die ik ben (vr.ident.)ik wens je veel succes,groeten van leandra uit belgie
Goh, dit blog heeft me wel aan het denken gezet. Las het twee dagen geleden, maar heb nog niet eerder gereageerd. Denk werkelijk dat datingsites nog heel wat verbeterd kunnen worden, laat ik het maar zo zeggen. Sommige mensen vallen inderdaad duidelijk naast de boot. In mijn kennissenkring heb ik een dame die al jaren een datingsite beheert (ook voor een bepaalde doelgroep en zij geeft persoonlijke begeleiding), ik zou wel eens kunnen polsen wat zij hierover denkt, hoe dit evt. in de praktijk gebracht zou kunnen worden, want ik neem aan dat er geen bestaande software voor bestaat en alles moet ook nog eens heel integer behandeld worden.
hallo,naar mijn mening word er toch vrij misbruik van gemaakt en vind ik dit gewoon geldklopperij.je moet toch maar al je gegevens doorgeven,wie weet wat er met jou persoonlijke gegevens gebeurt?juist, eigenlijk niemand,er is geen controle op en degene die jou gegevens bezit kan er mee aanvangen wat hij wilt.vind je dat dan fijn?niets is zo prive van jou,als zelfs de mensen die langs je wonen al je data zouden kennen,leuk is toch anders.een datingsite is eigenlijk een datasite,naar mijn mening,ze vergelijken data en koppelen data van een ander toe om te kijken wat voor resultaat dat geeft.klikt het meteen tussen die data,daarom klikt het nog niet met de persoon van wie die data is,neen,dan bekijk ik het liever op de oude en bekende manier:kom naar buiten,maar ja,als je weinig tijd of de mogelijkheden niet hebt,niet getreurd,en denk aan het oude gezegde:op elk potje past een dekseltje,ik geef je goede moed en veel succes,groetjes van leandra uit belgie
Ben het niet met je eens Leandra. Ik heb er nooit gebruik van hoeven maken, maar ik vind een datingsite een prachtige plek om kennis te maken met andere mensen die je anders nooit zou ontmoeten. Veel sneller en effectiever. Natuurlijk zijn er veer verschillen tussen de ene site en de andere, daar moet je wel op letten, maar er zijn zeker een aantal goede en betrouwbare sites en dan zou ik het geen punt vinden om daar voor te betalen, mits het maar goed en integer in elkaar zit. Op de ‘gewone’ manier een partner vinden (via de kroeg, clubjes, bijeenkomsten) kost ook een hoop geld en vooral tijd ( = geld). En het mooie van zo’n database is dat je bepaalde dingen die je wel/niet wilt in een partner kunt uitsluiten of juist aangeven.
hallo,ja oke,het is wel een cliché,maar ik beweer ook niet dat alle datingsites hetzelfde zijn,als ze ook kunnen aantonen wat ze hebben aan te bieden.als een datingsite kan aangeven dat je daar safe zit,vind ik dat goed,maar het hangt ook gewoon van de persoon af die zich daar aanmeld om iemand te vinden van je eigen hoogte.zeg eens heel eerlijk:als je 10 personen zou ontmoeten,hoeveel zouden er overblijven als je dan je ware ik toon?ook al heb je dit vb.aangegeven,zouden er 5 van de 10 ook kunnen reageren uit nieuwsgierigheid en weggaan,ook al beantwoorden ze je aan je profiel,van de overige 5 hun reactie’s hebben we het dan nog niet gehad,ik weet wel wat je bedoelt ,er zullen zeker ook wel goede datingsites zijn,maar waar vind je ze? hoeveel tijd heb je er voor nodig om steeds paraat te staan bij je pc,ok,het kost niets als je ook niets doet,maar het is toch de bedoeling dat de persoon in kwestie ook niet te lang op zijn/haar honger moet zitten,maar hoe kun je zeker zijn dat je vind wat je gade is?eerst moet het via de site,dan afspreken en hopen dat deze persoon je bevalt,en dan moet er nog die klik zijn. ik geef wel toe,het is ook veel gemakkelijker om via deze poort te zoeken,maar als je een goede site bezoekt,zouden ze daar toch een soort discretielabel moeten gebruiken om hun betrouwbaarheid te laten aantonen,een soort erkenning van de overheid ofzo.precies daarvoor omdat je dan ook serieus behandeld word,het kost je ook geld om je privacygegevens te laten gebruiken door derden,maar nou ja,ieder zijn ding,ik zou het fijn vinden mocht je iemand vinden die heel goed bij je past.je mag je reactie altijd aan mij richten,ik geef je een eerlijke mening of antwoord,ik ben zelf een transgender en wat ik niet weet vraag ik ook aan derden,of personen die hun mening uiten,ik vind dat je daaruit veel kan leren.ik vond het leuk om even te reageren en je weet wat ik zeg:niet opgeven,blijven volhouden,en ,hou me op de hoogte.veel sterkte en succes,groeten van leandra uit belgie
Heb je al naar OkCupid gekeken? Veel van mijn trans* vrienden en partner(s) gebruiken dit, en het is echt een stuk beter voor niet-normatieve mensen dan andere sites. Je moet inderdaad jammergenoeg het binaire geslacht invullen van je potentiele partners en jezelf, maar daarnaast vul je gewoon heel veel multiple choice vragen in – en die geven je een match score met mensen.
In mijn ervaring werkt het echt super, en je kunt aangeven dat je geen match wilt met mensen die trans*-onvriendelijke antwoorden geven. Plus, het is gratis 🙂 Echt een aanrader!
Dank je voor de tip! Die ga ik zeker proberen dan, met gratis valt er niets te verliezen. Bij de andere sites heb ik gewwoon geen goed gevoel en dan wil ik er niet voor betalen.
OKC is inderdaad een heel leuke gratis site en de matches zijn vaak niet onaardig. Je kunt zelf aangeven hoe belangrijk je bepaalde match-vragen vindt, je kunt weigeren te antwoorden, en ze zijn er voor zover ik weet erg open minded (voor een deel omdat bezoekers zelf bijgedragen hebben aan de match-vragen).
Wees niet te bang voor afwijzing, want mensen die je veroordelen om je geslacht, zo’n basaal deel van je menselijkheid, hoef je helemaal niet beter te leren kennen. Misschien beter als ze direct afvallen, al zijn ze verder nog zo leuk. Je bent de moeite waard.
ja,soms is het een cliche,maar wie weet, vroeg of laat passeert er iemand in je leven waar je je meer dan goed bij voelt>.hou vast,we duimen voor je!!!groetjes van Leandra
hallo,een goedemiddag.en neen van die site heb ik nog niet gehoord,er zijn zoveel site’s.maar des te beter is het voor deze mensen dat ook deze site dan ook waarschijnlijk anders en transvriendelijk werkt,en dat vind ik een pluspunt,en dat deze gratis is.vele durven de stap gewoon niet te zetten,juist.het kost voor een transgender zo al veel geld,laat staan dat deze mensen dan nog moeten betalen om iemand te vinden.ik zei het al eerder ,maar dat is wel een waarheid,en als deze site deze mensen dan ook de mogelijkheid bied,….ja,…dan zou ik er toch anders over denken,zolang er maar goede discretie word geboden.fijn voor jou en alle anderen.je kunt je er maar beter door voelen als je iemand vind die werkelijk bij je past,en ook met je kan leven,zonder al die poespas van vragen te stellen.leuk,ik zou deze site dan toch aanbevelen .succes en groetjes van leandra uit belgie
Ik heb me toevallig vorige week aangemeld op een dating site, een paar foto’s geupload en al meteen veel positieve reacties van mannen. Verder wat gechat met mannen, een paar leuke kandidaten gevonden waarmee het goed klikte. Ik had echt de indruk dat de vrouwen rol mij goed lag. Ik kon me reeds allerlei zaken inbeelden tot er plots een gedachte mij overviel. Ik ben geen bio vrouw, ik neem nog hormonen, ik mis anatomisch nog een paar essentële zaken: ik voel me eigenlijk een bedriegster. Ik wist eigenlijk niet meer goed wat doen. Die mannen zijn uiteraard opzoek naar een echte bio vrouw en als ik een echte bio vrouw zou zijn, zou ik er zo op ingaan, maar nu durf ik even niet meer. Ik kondig mij aan als vrouw maar ben het niet echt… Andere gevoelens kwamen aan de oppvervlakte in de trend van “was ik maar als bio vrouw geboren of was ik al zover dat mijn SRS had plaatsgevonden”. Het zou mij het leven zoveel gemakkelijker maken. Ik kan me best inbeelden dat heteroseksuele mannen het vies vinden om met een neo vrouw te zijn; ze vallen niet op bio mannen en weten hier geen raad mee. Wellicht ben ik dan toch iets te vroeg met daten… of het lijkt er een beetje op dat ik tweederangs mannen (sorry voor de woordkeuze maar vond voorlopig geen betere bewoording) moet gaan zoeken. Er zijn ook mannen die kijken naar de persoon zelf en zich niet al te veel aantrekken van de omgeving, maar ik heb de indruk dat dergelijke mensen meestal een alternatieve opvoeding hebben genoten, of uit een ander milieu komen waardoor er al een potentiële bron van probleem zou kunnen zijn (om het cru te stellen: ik vergelijk het een beetje met een mannelijke arbeider die aan de rand van de maatschappij leeft en een relatie aan knoopt met de iemand van de koninkelijke familie : twee verschillende milieu’s en opvattingen, zal zal zeker botsen).