Ik heb zo mijn  ups en downs en die laten zich heel erg typisch kenmerken. Tijdens de ups voel ik mij goed, kan ik alles hebben en vind ik moeilijkheden slechts uitdagingen. De downs staan vooral in het teken van onzekerheid en extreme zelfbewustheid over mijn lichaam. Momenteel heb ik dus zo’n down. Ik weet ook wel hoe het komt hoor. Er zijn in mijn privéleven wat dingen gebeurd en gaande die ik mij nogal aantrek. Ik wordt daar sip van en dat heeft weer weerslag op mijn algehele stemming en gevoel.

Wat ik vooral vervelend vind is de onzekerheid die met zo’n downer gepaard gaat. Ik voel me dan extreem bewust over álle kleine dingetjes aan mijn lichaam die me niet zinnen, ook dingen die niemand ziet en waar alleen ik weet van heb. Dan vliegt al mijn zelfverzekerdheid zo het raam uit. Soms is die onzekerheid zó erg dat ik zelfs begin te twijfelen of ik wel het goede pad ben ingeslagen. Gelukkig hoef ik dan maar heel even te denken aan het alternatief om te beseffen dat ik inderdaad op de juiste manier bezig ben. Ondanks die geruststelling blijft onzekerheid op deze momenten overheersen.

Niets liever wil ik dan terug in mijn schulp kruipen. Niet opvallen, niet gezien worden. Terug naar de grauwe non-persoonlijkheid die ik vroeger was. Binnenblijven, onder een deken en vooral niet met de buitenwereld geconfronteerd worden. Het is dan heel verleidelijk om ook alle sociale contacten uit de weg te gaan.

Zo ook gisteren. Gisteren had ik een feestje met vrienden. Al maanden geleden is dat georganiseerd en is er een locatie gehuurd. Ik heb heel erg op het punt te staan om het op het laatste moment af te zeggen, omdat ik me emotioneel niet lekker voelde. Niet gaan is natuurlijk makkelijk. Gewoon bed in duiken en daar mokken dat ik nooit leuke dingen doe, het is de weg van de minste weerstand. Uiteindelijk ben ik toch gegaan. Ik heb mezelf opgepept en moed ingesproken om wél te gaan. Ik kan dat behoorlijk goed trouwens: mooi weer spelen als ik me somber voel. Zo sterk zelfs dat ik het uiteindelijk ook zelf geloof. Dat is een vaardigheid die ik gaandeweg heb opgedaan. Als je jezelf niet thuisvoelt in je eigen lichaam dan is het makkelijk om in een depressie te raken. Dat heb ik altijd willen voorkomen en dat is me ook wel gelukt.

Gelukkig maar dat ik gegaan ben. Ik heb een hele fijne avond gehad, ook al was ik niet op mijn best, vrolijkst en praterigst. De knuffels deden me goed, het sociale contact natuurlijk ook. Leuke aan dit soort evenementen: ik kom mensen tegen die ik niet heel regelmatig zie. Sommigen zie ik eens in de paar maanden in levende lijve. Hen valt het op dat mijn uiterlijk veranderd. De complimenten daarover waar een enorme opsteker voor mijn gemoedstoestand. Ik heb die down alweer kunnen ombuigen in een voorzichtig stijgende lijn.