Via twitter kwam ik een fragment tegen uit het Belgische TV-programma Villa Vanthilt, een late-night talk show door Marcel Vanthilt op het Belgische net één. Het is een interview met Fran Bambust over het boek wat ze schreef. In een paar minuten zag en hoorde ik een heleboel herkenning, humor en een boodschap. Enfin, kijk het eerst maar even:

Frans boodschap: Er zijn te weinig probleemvrije transen met gezicht. Ze noemt zelf dat de transen die in de media komen meestal één van de vier P’s zijn: Pathetisch geval, Psycho of Prostituee zijn. (De vierde P mag je zelf terughoren in het filmpje.) Omgekeerd: er zijn nauwelijks transen in de media met een positieve uitstraling. Als ik in gesprek ben met iemand over mijn genderdysforie dan komt al snel “Kelly, je weet wel… die van big brother” ter sprake. Niet bepaald het rolmodel wat ik in gedachten had. Ik ben wat dat betreft ook blij dat Valentijn de Hingh regelmatig opduikt in de media. De publieke coming-out van Lana Wachowski (die samen met broer Andy o.a. The Matrix en V for Vendetta regisseerde) heb ik ook bejubeld. Succesvolle transen zullen veel meer begrip kweken in de maatschappij dan de vier P’s.

Ik snap het wel, de meeste transen duiken als hun transitie op zijn einde loopt de anonimiteit in. ‘Stealth’ noemen ze dat. Ze willen niet meer opvallen of herkend worden als trans en gewoon worden genomen voor wie ze zijn: man of vrouw zonder te worden herinnerd aan dat ene foutje in hun genen. Ik kan dat wel begrijpen hoor, op een gegeven moment heb je die periode afgesloten. Maar dat betekent wel dat er gewoon nauwelijks mensen zijn die een voorbeeld kunnen geven en een spokesperson zijn voor ‘ons transen’. Dan blijven de aandachtstrekkers over en die zetten meestal niet een heel positief beeld neer. Vandaar ook dat ik dit blog schrijf. ik ben gewoon open over wat er aan de hand is en waar ik mee bezig ben. De openheid werkt en als ik via dit blog ook maar een handjevol mensen iets kan leren dan is voor mij een doel bereikt. Stiekem hoop ik er wel een beetje op om ‘ontdekt’ te worden. Maar als het bij een handjevol blijft, dan vind ik het ook best.

Ik vind persoonlijkheden zoals Fran geweldig. Het boek wat ze heeft geschreven heb ik (nog) niet gelezen maar wat ik begrijp uit het interview en de beschrijving gaat het vooral over het laten zien dat er mensen anders kunnen zijn en over het bijbrengen van verdraagzaamheid. In het programma komt ze in elk geval als iemand met gevoel voor humor en zelfspot dat kan ik echt waarderen. Haar boek Plafondmeisje is te krijgen bij de boekhandel.