Dat zijn ze dan, twee doosjes met pillen die het grote verschil moeten gaan maken. Een maand of vier geleden ben ik al begonnen aan de opmaat met het onderste doosje, vanmiddag heb ik  na een bezoekje aan de endocrinoloog ook het recept voor dat tweede doosje gekregen. Natuurlijk ben ik dat bij de ziekenhuisapotheek gelijk gaan halen. Mijn eigen apotheek moet de cyproteronacetaat ook steeds bestellen. Het is ook wel een merkwaardige cocktail van pillen. Volgens de bijsluiters ben ik niet de doelgroep die de fabrikanten voor ogen hebben. Cyproteronacetaat wordt voorgeschreven bij bepaalde prostaatkankers en bij hyperseksualiteit (en ook gegeven aan seksdelinquenten). De Progynova (estradiolvaleraat) is iets voor vrouwen in de overgang.

Zo klein en zoveel effect.

Ik vind het nog wel een onwerkelijk idee. Ik heb natuurlijk al lange tijd naar vandaag toegeleefd, maar toch kan ik het niet bevatten dat deze pilletjes – ze zijn klein! Hiernaast een foto samen met een stuiver. – zo ingrijpend mijn lichaam zullen veranderen. Ook al heb ik door de cyproteronacetaat, die een omgekeerde puberteit teweeg bracht, al een voorproefje gehad. Het idee dat mijn vetverdeling veranderd, dat ik meer heupen ga krijgen en mijn borsten gaan groeien is toch moeilijk te bevatten. Ook al heb ik opgelet tijdens mijn biologielessen en mijzelf ingelezen in de mechanismen die in gang worden gezet.

Net zoals na de operatie, waar ik waarschijnlijk wel voor ga. Dat er zo’n plastisch chirurg aan de gang gaat met allerlei enge instrumenten en dat als je uit die operatiekamer komt niet meer staand kan plassen. Maar dat je dan ook op een andere manier seks kan gaan leren hebben, dat is dan ook gewoon mogelijk inclusief orgasmes (als ze tijdens de operatie de zenuwen niet teveel beschadigen). Dan ik kan ik ook zeggen dat ik weer maagd ben.

Het bezoekje aan het VUmc was kort en zonder omhaal. De endocrinoloog vroeg naar wat dingen, zijn co-assistente nam mijn bloeddruk en gewicht. Overigens heb ik liever dat een arts handmatig de bloeddruk meet, dat is toch heel wat comfortabeler dan die automatische apparaatjes. Ik kreeg een contract, zoiets had ik de vorige keer bij de endocrinoloog ook al gehad. Dat ik me bewust ben van de gevolgen die de medicatie hebben: dat ik er definitief onvruchtbaar van zal worden en dat bepaalde lichamelijke veranderingen onomkeerbaar zullen zijn. Als ik dan ooit spijt zou krijgen zouden borsten enkel operatief kunnen worden verwijderd. Contract ondertekend en ik kreeg een recept in mijn handen gedrukt. Bij het secretariaat kreeg ik van genderteamcoördinator Jos Megens nog een felicitatie en een handdruk en ik kon weer gaan. Het ophalen van de medicijnen bij de ziekenhuisapotheek meegerekend ben ik zo’n 20 minuten binnen geweest.

Ik zal de komende maanden wel uitvinden of dat extra harde matras wat ik voor mijn nieuwe woning heb gekocht wel zo’n goed idee was, ik ben een buikslaper. En ja, het gaat bij mij straks net zo als bij alle meisjes in de puberteit: dat groeien gaat pijn doen. Lichamelijk gezien ga ik gewoon een tweede puberteit in, ietwat opgejaagd doordat ik gelijk met hoge doses hormonen begin en de aanmaak ervan niet langzaam op gang kom. Verder is het vergelijkbaar met het gewone natuurlijke proces, minus de menstruatie dan. de pijn en krampen en ongemakken die ik daarvan misloop krijg ik dan nog wel terug na die operatie.