Eerste tabletten zijn genomen.

Na een derde en laatste bezoek aan de fertiliteitskliniek ben ik eindelijk aan de hormonen begonnen! Een moment waar ik inmiddels al jaren op wacht en waar ik ook lang naar uitkeek. Al zo’n drie weken had ik die tabletjes in huis klaarliggen. Ook al weet ik zeker dat ik géén kinderen wil, kon ik die keus nog niet definitief maken (van deze medicatie wordt je onvruchtbaar) en dus moest ik nog wachten tot er genoeg genetisch materiaal was verzameld. Nu dat veilig rondzwemt in een badje met vloeibare stikstof is er niets meer wat me tegenhoudt om te beginnen met de pillen. Ik deed dat niet, zoals een vriendin het uitdrukte; “Met drumroffel, slingers en confetti?” maar met een broodje rosbief van de Hema en een glas water. De tabletjes dienen na de maaltijd ingenomen te worden, vandaar.

Wat kunnen jullie nu verwachten? De meeste veranderingen zal ik zelf gaan merken. De lichamelijke verandering veroorzaakt door anti-androgenen (anti mannelijke hormonen) alleen zijn niet heel groot, het is vooral een fundering waarop de oestrogenen verder kunnen bouwen. Lichaamshaar dat minder wordt, een eerste bescheiden aanzet tot borstgroei is waarschijnlijk. Er zal meer vet bijkomen en ook al op andere plekken, ik moet op mijn voeding gaan letten. Maar dat valt niet zoveel op.

De emoties, die zullen wel opvallen.  Testosteron is een grote drijfveer achter agressie en stoerheid, nu dat wordt geblokkeerd kan ik emotioneler gaan reageren op dingen voor de gevoeliger zaken. Nu is dat naar mijn idee niet zo erg, ik ben meer dan eens verweten een ijskonijn te zijn als het om schattige, verdrietige en romantische dingen gaat.  Mischien is over een week of wat wel een mooi moment om te testen of mijn resistentie tegen romantische films te al tanende is door dan eindelijk Titanic kijken. Ik heb ‘m nog nooit gezien.

Ondertussen zit ik ook niet stil. Vorige week zei ik al dat ik ben begonnen met het laten weglaseren van mijn baardhaar. Dat zal nog de nodige tijd in beslag nemen en ik ben nu ook op zoek naar een ervaren logopedist om aan stemtraining te  gaan beginnen. Dat laatste wil ik later gaan uitbreiden met zangles, om het nuttige met het aangename te verenigen, ik denk al langer na over een muzikale tijdsbesteding erbij.

Bij dit beschuit-met-muisjes moment, zoals ik mijn mijlpalen noem, wil ik even stilstaan bij de afgelopen maand. Sinds ik voor het eerst dit blog aan mijn facebook koppelde heb ik een enorme berg hele goede, leuke, lieve en steunende reacties gehad. In mijn omgeving merk ik dat het makkelijker wordt om over dingen te praten en dat iedereen er gewoon mee omgaat. Ik vind het echt geweldig om te zien hoe accepterend de wereld kan zijn, vooral na de vele horrorverhalen die ik eerder hoorde. Ik heb het wel getroffen met mijn omgeving denk ik zo.

Tenslotte, naar aanleiding van iemand die mij het weer eens vroeg, je mag me bij mijn meisjesnaam noemen. Graag zelfs! Maar ik schreef al in de veel gestelde vragen: ik maak er geen heet hangijzer van als je het niet doet.