Een poosje terug werd ik gewezen op een artikel op Skepchick.org: Sacrificing Privilege. De schrijfster haalt op haar beurt weer een ander artikel aan over transmannen (dat wil zeggen: geboren als vrouw, nu levend als man) aan. Mannen die een bepaalde baan al hadden vóór hun transitie en nu exact hetzelfde werk doen, op exact de zelfde manier, met exact de zelfde kennis en vaardigheden. Ervaren nu ze zich als man presenteren dat ze betere beloningen krijgen en voor voller worden aangezien door collega’s dan wanneer ze zich nog als vrouw leefden. Zelfde baan, zelfde werk, zelfde resultaten: andere beloning en zelfs andere promotiekansen. Dát is het glazen glazen plafond aan het werk. Normaal gesproken is dat glazen plafond maar een vaag concept wat niet objectief meetbaar is, maar in het geval van transgenders is dat ineens zichtbaar te maken. Voer voor psychologen die zich interesseren in groepsdynamiek en arbeidspsychologie. De schrijfster in kwestie heeft, net als ik van plan ben, de transitie andersom gemaakt. Zoals het in haar biografie staat te lezen: “born with an Y-chromosome, but totally kicked …