Ik heb spijt van wat ik heb gedaan. Niet van mijn transitie, daar ben ik juist heel erg blij mee en heb ik absoluut geen spijt van. Ik heb spijt van dingen die érvoor zijn gebeurd en de keuzes die ik destijds heb gemaakt en de nalatenschap daarvan waar ik nu mee leef. Ik vind het bijvoorbeeld jammer dat ik niet veel eerder de signalen heb begrepen en mij ook eerder had gemeld bij het genderteam. Dat zijn gedane zaken, ik kan niet terug om dat te veranderen en leef met de gevolgen. Afgelopen week liep ik tegen zo’n spijt-issue aan. Ik moest naar de tandarts. Vorig weekeinde ben ik een vulling verloren en die tand moest dus weer opgelapt. Ik had aanvankelijk verwacht dat de tandarts zo klaar zou zijn: beetje schoonmaken, dichtplamuren en klaar. Maar helaas, ik heb weer een vol half uur in die stoel gelegen en had nadien kramp in mijn kaakspieren. Het vooruitzicht is dat ik er de rest van het jaar nog wel wat uurtjes in de tandarts praktijk …