All posts tagged: emoties

Geluk & Verdriet

Published by Danielle

Mijn laatste paar blogs gingen vooral over het fysieke deel van de operatie en de eerste dagen van het genezingsproces, over het mentale heb ik sindsdien nog nauwelijks geschreven hier. Terwijl het mentaal ook best een belastend proces is, veel gedachten die een storm in mijn hoofd vormen. Door wat er gisteren is gebeurd heb ik het een beetje op rij kunnen krijgen, ook al kwam dat proces op gang door intens verdriet. De ‘waar ben ik aan begonnen gedachte’ heb ik gehad. Vind ik ook niet zo raar en ik had dat ook wel verwacht dat deze langs zou komen. Ik trek nu twee maal per dag een extra uur uit voor de verzorging van mijn nieuwe orgaan. Daar reken ik nog niet eens de extra tijd bij die ik nodig heb voor een eenvoudig toiletbezoek. Een neo-vagina vergt nogal wat aandacht en tijd. Maar ik heb het ervoor over. Tijdens de verzorging zie ik mezelf in spiegels, naakt uiteraard, en het is nog verre van genezen. It ain’t pretty, zouden de Amerikanen zeggen. Je kan …

Terugblik op het afgelopen jaar.

Published by Danielle

Het einde van het jaar is ook altijd weer het moment van de lijstjes, terugblikken en jaaroverzichten. Het afgelopen jaar is voor mij niet onfortuinlijk geweest, behalve op het gebied van fortuin dan, het saldo op mijn bankrekening is niet miraculeus omhooggeschoten. Terugdenkend aan het goede voornemen dat ik maakte bij de jaarwisseling 2010-2011 en dat ik tijdens de jaarwisseling ’11-’12 ook ten uitvoer bracht, is het moeilijk om te bevatten hoeveel vorderingen ik heb gemaakt. Eind januari, had ik mijn laatste echte pure diagnosegesprek bij het VUmc om daarna besproken te worden door het genderteam in het geheel. Op 9 februari kreeg ik dan ook dat verlossende telefoontje. Althans, ik moest er zelf achteraan bellen nadat ik niets hoorde in de week waarin mij dat oorspronkelijke telefoontje was beloofd. Gelukkig kreeg ik het antwoord waar ik op hoopte, daarmee viel er echt wel een last van mijn schouders. Ook al wist ik al een beetje wat de uitslag zou worden, mijn psychologe had al beloofd dat ze een positief advies zou geven aan het …

Lekker in mijn vel

Published by Danielle

Had je me een jaar geleden gevraagd of ik óóit een blog zou schrijven met deze titel dan had ik met een resoluut “Nee!” geantwoord. Kan je nagaan hoeveel er voor mij al is veranderd en wat er aan mij aan het veranderen is. Ik zit écht letterlijk beter in mijn vel. Zeker de laatste paar weken, zo sinds mijn weekje vakantie onlangs. Daar zijn een aantal dingen die daar invloed op hebben gehad. Ik ben gesetteld in mijn huisje. Er moeten nog dingen gebeuren en ook nog spullen, vooral mijn boeken, worden overgeheveld van mijn ouders. Maar het voelt al steeds meer als thuis. Ik voel me er prettig en veilig. De eerste onwennigheid van in m’n eentje zijn is er af. De routine van huishoudelijke taken begint er langzaam in te komen. Al vergt dat nog wel wat bijstellen en af en toe wat extra planning. Dan is er nog dat weekje vakantie zelf geweest, een beetje extra rust heeft me goed gedaan. Mijn vakantie deze zomer ben ik vooral bezig geweest met het …

Werking en bijwerking, drie weken verder

Published by Danielle

Mijn afgelopen blogs waren wat afstandelijker, vandaag is het tijd voor iets persoonlijkers: een voortgangsblogje. Op een dag na zit ik nu drie weken aan de progynova. De effecten laten zich gelden, sneller en heftiger dan ik had verwacht. Voor mij is het een tweede puberteit waar ik in ga, zowel lichamelijk als geestelijk, met dagelijks nieuwe ontdekkingen. Ik vind het een heel bijzondere ervaring en ben ook nieuwsgierig naar wat me allemaal te wachten staat. Het voelt ook nog best onwerkelijk allemaal. Behalve van me af schrijven en op een rijtje zetten van mijn gedachten heb ik met dit blog tot doel anderen uit te leggen wat ik zo allemaal door maak en wat er met een transitie gemoeid gaat. Vandaar de details in de onderstaande tekst. Na een week die kleine blauwe pilletjes slikken merkte ik al hoe vaak er iets tegen de borst stuit. Mijn tepels zijn behoorlijk gevoelig geworden. Dat is uiteraard een teken van voortgang waar ik heel blij mee ben. Het is fijn te merken dat die pillen die je slikt ook …

Mijn gevangenis

Published by Danielle

Ik leef al mijn hele leven in een gevangenis; een gevangenis gevormd door mijn eigen lichaam. Met de maatschappij als cipier. Die gevangenis houdt mijn innerlijk gevangen en heeft een nette hoge muur om haar heen gebouwd, zodat ze maar niet naar buiten kan. Voordat ik wist dat het ook anders kon, was dat niet eens zo erg. Maar sinds ik eenmaal op verlof ben geweest en van de vrijheid geproeft heb, valt het me zwaar om terug mijn cel in te moeten voor het dagelijks leven. De maatschappelijke discussie over de zogenaamde luxe van de Nederlandse gevangenissen laaien zo af en toe weer op. Onlangs zag ik een aflevering van het TV-programma Buch in de Bajes. Nederlandse gevangenissen lijken geenszins op wat wordt vertoont in Locked-Up Abroad, wat in beeld brengt hoe gevangenissen in bijvoorbeeld zuid-oost Azië en Zuid-Amerika, er van binnen uitzien. Wel hoor je van de gedetineerden waar Menno Buch mee spreekt dat niet de aan- of afwezigheid van luxe het in de gevangenis zitten zwaar maakt, maar het gebrek aan vrijheid. Dat je niet kan …

Relatiepauze

Published by Danielle

Deze week was ik te gast op een huwelijksreceptie van een bevriend koppel, echtpaar inmiddels. Ik kwam daar diverse bekende stellen tegen, samenwonend, getrouwd of ook met trouwplannen. Dat zijn van die momenten dat de eenzaamheid even erg voelbaar is. Dat ik daar alleen binnenkom en ook alleen weer vertrek. Ik zag de dingen die ik mis uit mijn afgelopen relatie. Hoezeer ik dat ook mis. Dit is niet de tijd in mijn leven om weer aan een relatie te beginnen. Momenteel ben ik gewoon heel erg met mijzelf bezig. Met alle facetten van mijn persoonlijke ontwikkeling. Met nadenken over wie en wat ik ben en of ik dat ook wil zijn. Dat kost een boel energie en ook tijd. Ondertussen helpt het niet erg mee dat ik sneller moe ben dan voorheen, dankzij de medicatie. Al is dat gewoon een kwestie van wennen, zo erg is het ook weer niet. Die eenzaamheid is er en ook al zou ik ‘m graag doen verdwijnen maar daar is nu gewoon niet het moment voor, het zoeken …

Kalm beekje

Published by Danielle

Inmiddels een weekje bezig met pillen en ik  merk er nog weinig van. Klopt ook wel, de ervaringen die ik heb gelezen spreken ook over twee tot drie weken voordat de eerste effecten can anti-androgenen merkbaar worden. Wel heb ik sinds een paar dagen een enorm rustig en sereen gevoel in mijn hoofd. Ik kan me niet herinneren dat ik me ooit zo kalm heb gevoeld, het beste van dat al: dat gevoel is doorlopend. Ik sta ermee op en ik ga er mee naar bed. Of het nu een placebo-effect is, of gevolg van daadwerkelijk chemische veranderingen in mijn hormoonhuishouding weet ik niet. Dat maakt ook niet zoveel uit. Het is niet zo dat ik geen zorgen, angsten of frustraties meer heb. Die zijn er nog gewoon. Het is alsof de woest kolkende rivier aan gedachten die door mijn hoofd stroomde is verworden tot een rustg, kalm kabbelend beekje. Die rust en stilte is aangenaam. Nu het donderend geraas van het water is verstomd kan ik ook andere geluiden horen. Emoties beginnen langzaamaan veel subtieler door …