Deadnaming
Onlangs kreeg ik van mijn ouders een vondst die mijn moeder had gedaan bij het opruimen. Het zilveren armbandje met mijn naam dat ik als kind zijnde droeg. Mijn oude naam, van vroeger, toen ik nog een jongetje was. Mensen die me in de afgelopen jaren hebben leren kennen vragen me er wel eens naar: hoe ik vroeger heette. Best raar eigenlijk die interesse naar iets wat voor hen niet relevant is. Dat iemand vraagt naar hoe ik aan mijn huidige voornaam ben gekomen vind ik veel interessanter: niet iedereen krijgt de kans zelf een voornaam en roepnaam te bedenken. Ik herinner me nog de aangifte van mijn nieuwe naam bij de gemeente: De ambtenaar backspacede het voornaamveld leeg, draaide het scherm nog iets verder naar me toe en keek me met een grote grijns aan. “Wat mag ik voor je invullen?” Als je me vraagt hoe ik aan mijn huidige naam kom, dan zal ik je ook gewoon vertellen dat het gebaseerd is op de naam die ik met mijn geboorte meekreeg. Ik vindt …