Op dit moment gaat er op Social Media de hashtag #MeToo rond. Het is een reactie op de grootschalige aanrandingen en verkrachtingspogingen van filmproducent Harvey Weinstein. Tot voor kort toe wist Weinstein door zijn invloedrijke positie in Hollywood zijn slachtoffers de mond te snoeren. Dat wast tot het moment dat The New York Times voor het eerst publiceerde over Weinsteins drie decennia lange carrière als aanrander. Na die publicatie werd een beerput opengetrokken door actrices die ook nare ervaringen met de filmproducent hadden. Sinds afgelopen week staat het internet vol met #metoo waarin vrouwen de momenten delen dat ze zijn aangerand, seksueel geïntimideerd of verkracht. Vaak voorzien van een relaas over hoe ze niet serieus genomen werden en de standaard goedprater ‘boys will be boys’. De reacties die posters van een #metoo krijgen zijn bedroevend: ze zouden het wel hebben uitgelokt, ze waren op de verkeerde plek, hadden ze maar niet… Victim blaming heet dat, de schuld bij het slachtoffer leggen in plaats van bij de dader. De internationale #metoo is eigenlijk hetzelfde als de …