Deze week heb ik veel tijd kunnen besteden aan zelfreflectie. Het liep samen met het afvlakken van de opgaande lijn die ik, en vooral mijn grondstemming, volgde. Niet raar overigens, uitkomen op een neutraal en een net iets positief niveau was ook mijn streven en dat heb ik nu ook in zicht. Het uitbannen van de androcur, vier weken geleden heeft een groter verschil gemaakt dan dat ik verwachtte. Op het moment dat ik besefte dat die medicatie wel eens een katalysator kon zijn en ermee stopte had ik niet durven hopen op zo’n enorm verschil. Na een wandeling die wat langer en intensiever bleek dan gepland, moest ik ineens denken aan de riviergeest in de film Spirited Away. Deze kwam het badhuis binnen en werd aangezien voor een stinkgod. Na een uitgebreid bad en met behulp van Chihiro bleek die stinkgod de beschermgeest van een zwaar vervuilde rivier te zijn. Nu de ‘angel’ (een fiets) er eindelijk uit was kon de riviergeest weer zichzelf zijn. Ik voel me ook zo, mijn angel is er …