Twee doosjes met kleine witte tabletjes. Ze zien er zo onbenullig uit. Dat tweemaal daags zo’n klein pilletje zoveel verschil kan maken. Met het slikken ervan moet ik nog even wachten. Ik heb nog een fijn dilemma om komend weekend over na te denken: Wil ik ooit nog kinderen?  Het bezoek aan de endocrinoloog van vandaag stelde weinig voor. Korte anamnese: “Rook je? Ben je ergens allergisch voor? Heb je ergens last van? Gebruik je nog andere medicijnen? Zijn er tromboseklachten in de famillie?” Even op de weegschaal, bloedruk meten, naar mijn hart en ademhaling luisteren. Vervolgens nog even de bloedwaarden doorgenomen van het bloed dat ik een paar weken terug heb achtergelaten. Hormoon- en stollingswaarden zijn normaal en mijn lever en nieren werken uitstekend.  Fysiek stelde het dus allemaal weinig voor. Daarna nog wat uitleg gehad over de medicatie. Wat de gevolgen en bijwerkingen van zijn. Het gesprek werd vervolgd met een verklaring. Een soort contract dat ik heb moeten ondertekenen waarin te kennen geef wat voor gevolgen de medicatie zullen gaan hebben. Dat ik goed heb …