Een treinabonnement, een bestelling bij een webwinkel, een foto laten afdrukken, een enquête, een eenvoudige vraag bij mijn verzekering. Bedrijven en instanties hebben een enorme informatiehonger en beginnen te dreinen als een peuter die geen lolly mag als je dat niet wil geven. Om een of andere reden is een favoriete smaak informatie bij instanties en bedrijven geslacht. Het begon bij mijn zorgverzekeraar. Ik wilde vanmorgen eenvoudige vraag stellen, of een bepaald iets in het pakket van mijn aanvullende verzekering zit, en deed dat via het web-formulier. Om een vraag te kunnen stellen moest ik mijn voorletters, achternaam en e-mailadres invullen. Tot zover kan ik er nog wel in mee. De keus om voorletters te vragen in plaats van een voornaam kan ik nog toeschrijven aan keuzes in huisstijl. Vervolgens moet ik ook mijn huisadres en geboortedatum opgeven. Volgens het handige kalendertje in het formulier weet ik inmiddels dat ik ben geboren op een maandag. De uitleg van de webcare-afdeling: “We hebben voor vrijwel alle vragen persoonlijke gegevens nodig.” Ze zouden me ook gewoon de optie …