All posts filed under: Genderteam

Stickertje

Zeven buisjes bloed armer heb ik vanmiddag het VUmc verlaten. Eigenlijk hebben ze maar vijf buisjes bloed nodig, onder het mom van “je weet nooit waar het goed voor is” tappen ze er twee extra af. Mijn lever en nieren worden gecontroleerd op goede werking, calcium om te zien hoe mijn skelet ervoor staat en de hormoonwaarden om een basis te hebben voor het vervolg. Gewoon even algeheel doorgelicht dus. Het gesprek met mijn psychologe dat ik vandaag had was van afsluitende aard. Afsluiting van de diagnostische fase. Volgende week gaat mijn dossier mee in het overleg van het gehele genderteam. Dan wordt er bepaald welk kleurtje mijn stoplicht gaat krijgen. Rood: Ik hoor er niet thuis, ik heb iets anders onder de psychische leden. Oranje: Ze willen nog wat meer van mij weten. Groen: de volgende afspraak is bij de endocrinoloog (internist met hormoonspecialisatie) voor een concreet behandelplan. Gezien de signalen die ik vandaag kreeg ga ik uit van dat laatste. Voor de komende periode heb ik de volgende tijdlijn. Het begint bij de …

Kleren maken de man, niet de vrouw

Afgelopen woensdag was ik bij de mijn diagnose psychologe van het VUmc. Daar schreef ik al over in Coming out, stappen vooruit. Een van de vragen die ze mij die dag stelde hebben mij aan het denken gezet. Een analogie wat verder uit te bouwen. In het kader van ‘huiswerk’ is mij opgedragen om een vrouwelijkere zelfexpressie te exploreren en de bevindingen vast te leggen in mijn dagboek. Dat heb ik ook gedaan, in mijn gewone dagboek. Wat dagboeken betreft ben ik polyamoreus, ik houdt er meerdere op na. Een van de belangrijkste bevindingen die ik deed tijdens die exploraties van een vrouwelijker zelfexpressie was dat ik me door wat simpele kledingstukken ineens een stuk beter thuisvoelde in mijn eigen lichaam. Nog niet eerder had ik mij zó thuisgevoeld in mijn lijf, zelfs. Ik vond het ineens niet meer zo vervelend om in de spiegel te kijken. Ik voelde mijzelf gewoon instant goed. Dat heb ik ook verteld tegen mijn psych. Die wist daarop een scherpe vraag te stellen: “Is dat dan genoeg, alleen kleding?” Ik …

Coming out, stappen vooruit

Dus…. Vandaag weer een bezoekje gebracht aan de psychologe in het VUmc. Er staan concrete stappen op het program. De diagnostische fase die ik daar doorloop is bijna afgerond. Er zijn nog een paar kleine onderdelen die afgerond moeten worden en nog één grote: De coming out op mijn werk. In de familie zijn de meesten wel op de hoogte. In mijn vriendenkring ook wel en die oud klasgenoten op mijn facebook die ik toch nooit zie die merken het vanzelf wel eens. Ga ik me niet te druk over maken. Maar op mijn werk, dat is eng. Dat is moeilijk. Dat zijn mensen met wie ik vijf dagen per week opgescheept zit. Daar zit ook iemand bij die iedere maand geld op mijn bankrekening stort en dat salaris noemt. Ik heb dan ook geen idee hoe mijn werkgever op dit alles gaat reageren. Ik heb er nog eventjes voor, twee maanden om precies te zijn. Als ik half januari weer bij het genderteam ben moet het gedaan zijn. Dan kan mijn dossier die maand mee met …