In mijn boekenkast vindt je geen dichtbundels, ik ben geen poëtisch type. Gedichten schrijven doe ik zelden en ze publiceren nog veel minder. -Alleen als het moet met Sinterklaas.- Bij wijze van geintje, volgend op een online discussie over poëzie, schreef ik een haiku. Met een vaste lengte van 17 lettergrepen is zo’n gedichtje wel te overzien en rijmen hoeven ze ook al niet.

In de eerste nacht na mijn operatie heb ik onder invloed van de nodige substanties er nog eentje geschreven. Net nadat de verpleging nog een extra spuit met pijnstillers in mijn bovenbeen had gezet. Vind het nog best een prestatie van mijzelf dat ik in die staat iets heb weten te schrijven dat past in het lettergrepenstramien van een haiku. Later heb ik er nog zo een paar van die korte gedichtjes geschreven, een aantal heb ik al op mijn twitter-account gepost.

Ook al neem ik ze niet al te serieus, ze geven wel weer wat er zoal in mijn gedachten omgaat. Ik heb ze hier verzameld met erbij het moment dat ik ze schreef.

Weken voor de operatie
mijn piemel eraf
dokter maak er iets moois van
straks een vagina

Nacht na de operatie
de pijn is heftig
spuit haalt het scherpe eraf
het is me het waard

Avond voor laatste controle en ontslag uit het ziekenhuis
oxazepam op
kalm slapen voor deze nacht
spanning voor ochtend

Na het definitieve verlies van een klein stuk huid
helaas een klein deel
je overleefde het niet
afscheid is rouwen

Controle geweest, 2 weken na de operatie
fraaie vagina
dokter vraagt naar orgasme
ik vind het nog vroeg

Na twee maanden zonder weer begonnen met het slikken van hormonen
blauwe pilletjes
emotie raast door mijn hoofd
zoeken naar balans

Een maand na de operatie begin ik eindelijk echt genezing te voelen
de pijn is soms stil
soms moment van verlichting
duurt helaas niet lang

Vingerknipapplaus is toegestaan. 😉