Overige
Leave a comment

Metamorphose

Toen ik nog in de Binnenstad van Den Haag woonde vond ik het nooit erg om te moeten wachten als ik in het postkantoor was. Om een pakketje af te geven, het ophalen van mijn OV-Studentenkaart of voor een velletje postzegels. Voor dat laatste ging ik nooit naar de kantoorboekhandel verderop, ook al was de wachttijd daar aanzienlijk korter. In het postkantoor aan het Kerkplein hing toen nog Metamorphose III van M.C. Escher. Nooit raakte ik uitgekeken op dat werk, ook niet verwonderlijk, het is bijna 50 meter lang.

Opening van Metamorphose III - M.C. Escher

Opening van Metamorphose III – M.C. Escher

 Het schilderij begint met haar eigen titel: ‘Metamorphose’ dat via een soort stratenpatroon overgaat in een schaakbord. Vervolgens vervormt het patroon tot onder andere hagedissen, vogels, boten vlinders, vissen, een stad en uiteindelijk een schaakspel. Om uiteindelijk weer te eindigen zoals het was: één woord ‘Metamorphose. Ondanks de vele transformaties en tussenstappen die het patroon ondergaat blijft het ook hetzelfde.

Daarin zie ik vergelijkingen met mijn eigen metamorfose. De veranderingen die mijn transitie maken zijn soms klein en subtiel, soms groots en plotseling. Maar uiteindelijk blijf ik toch gewoon wie ik ben: mijzelf. Ik ben begonnen als mijzelf en zal eindigen als mijzelf. Al zijn er toch veel dingen veranderd. Ik voel me niet wezenlijk anders dan voor mijn transitie, maar ik voel me wel veel meer mezelf. Steeds meer en het einde van dat proces heb ik nog niet in zicht.

Mijn operatie heeft wel meer teweeg gebracht dan ik had verwacht. Uiteraard heb ik er vooraf lang en veel over nagedacht. Mijn uiteindelijke conclusie was dat die operatie het juiste pad zou zijn om te volgen. Maar dat het zo snel, zo goed zou gaan voelen, ondanks de pijn had ik niet verwacht. Al na een week voelde ik me comfortabel om mijn anatomie te benoemen volgens de nieuwe set termen. Nu het genezen langzaam vordert voel ik me meer en meer thuis in mijn lichaam, echt thuis. Dat is voor mij een nieuwe ervaring.

 ‘Well, perhaps you haven’t found it so yet,’ said Alice; ‘but when you have to turn into a chrysalis—you will some day, you know—and then after that into a butterfly, I should think you’ll feel it a little queer, won’t you?’ 

‘Not a bit,’ said the Caterpillar.

De rups had gelijk, het voelt geenszins queer, of vreemd, het voelt goed. Het fragment komt uit Alice’s Adventures in Wonderland en is ook afgedrukt op de geboortekaartjes die ik rondstuurde.

Nu ik me steeds meer thuis begin te voelen in mijn lichaam voel ik ook veel meer de behoefte om er beter voor te zorgen, er lief voor te zijn en het te versieren. Eigenlijk precies wat je doet om van een huis een thuis te maken. Het idee om mijn operatie te markeren met een tattoo heeft de kop weer opgestoken. Ook al zal ik de rest van mijn leven de zichtbare sporen bij me dragen in de vorm van littekens, die zal ik niet zomaar met trots aan iedereen laten zien. Ik heb bedacht dat ik deze stap in mijn metamorfose wil markeren.

De tattookriebels zijn terug en in die kriebels onderscheid ik twee plannen: Groot Plan, een groot bloemmotief over mijn flank en Klein Plan. Voor Groot Plan staan er nog heel veel vragen open: soort bloemen, stijl van de tattoo, exacte formaat, artist. En het is nogal een groot plan, met ook het bijbehorende grote prijskaartje. Het is iets voor de langere termijn waar ik nog wel even mee bezig zal zijn. Ook de ontwikkeling van mijn lichaam onder invloed van de hormonen speelt hier nog een rol in.

Klein Plan is al iets concreter. Om mijn unbirthday en sociale transitie te markeren en kenbaar te maken heb ik anderhalf jaar geleden geboortekaartjes verstuurd. De afbeelding, speciaal voor mij ontworpen door Mapije, verbeeld een rups die veranderd in een vlinder. Op de kaartjes met beterschaps- en gelukswensen die ik afgelopen weken heb gekregen komt het thema vlinder regelmatig terug. Vlinders zijn een thema geworden dat vaker terug is gaan komen in mijn leven en maken inmiddels deel uit van Klein Plan.

Kaartje web 2De rups op het kaartje kreeg vleugels, en ontpopte tot vlinder. Voor mij is het nu tijd om ook te kiezen voor vleugels. Hoe ik dat precies doe ben ik nog niet over uit. Eén van mijn ideeën is om alleen de vleugels in een gestileerde versie te laten tattooëren. Daarin ben ik geiïnspireerd door het logo van het VUmc. De griffioen die het originele logo vormt van de Vrije Universiteit is tegenwoordig teruggebracht tot een paar abstracte strepen die de vleugels van het mythologische dier verbeelden.

Nu zal ik het voor mezelf minder gestileerd houden, herkenbaarder. Hoe stilistisch of abstract dan wel ben ik nog niet uit. Sowieso moet ik hierover ook nog eerst overleggen met de ontwerpster zelf. Als er een tattoo komt gebaseerd op haar ontwerp dan zal ik haar daar ook zeker in betrekken.

Voorlopig zijn beide tattooplannen voor later zorg. Mijn eerste prioriteit ligt nu echt bij de genezing. Dat gaat langzaam vooruit, maar ik ben nog lang niet de oude. Ik heb vanmiddag mijn moeder vol trots kunnen mededelen dat ik zélf mijn schoenveters heb vastgemaakt, voor het eerst in 4 weken. Nooit gedacht dat ik dát op mijn leeftijd zo blij kon verkondigen, sommige van mijn standaarden liggen een beetje anders dan normaal.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.