Een jaar geleden was ik druk met het verzamelen van adressenlijstjes, nerveus twitteren met een drukkerij, klagen over ondersteboven gedrukte teksten. Nog nerveuzer worden van een DHL die pakketjes met een adreswijziging als ‘Correct bezorgd en aangenomen’ in hun track & trace systeem zet. Maar alles is op tijd goed gekomen, inclusief een herdruk én op tijd bezorgen. Mijn hergeboortekaartjes heb ik op tijd kunnen versturen. Op tijd was 10 november ’12 . Achter die datum zit een logica die ik al eerder uit de doeken heb gedaan.

Dat dat alles al een jaar geleden was betekent ook dat vandaag de eerste verjaring van mijn onjaardag is. Ik noem het bewust niet mijn verjaardag, mijn gewone verjaardag valt in het voorjaar en daar heb ik gemengde gevoelens bij. Het is natuurlijk het vieren van mijn geboortedag, maar het staat ook voor mijn verloren jaren. Niet dat ik een slechte jeugd of leven heb gehad, integendeel zelfs, maar achteraf gezien had ik dingen graag anders en vooral eerder gedaan. Achteraf gezien… Captain Hindsight is de meest waardeloze superheld ooit.

Ik wil niet te veel stilstaan bij de negatieve dingen in het verleden, maar wel de positieve benadrukken. Daarom vier ik ook gewoon twee verjaardagen. Eén reguliere om stil te staan bij al het leuke van het verleden en één onjaardag om stil te staan bij de nieuwe start en alles wat de toekomst zal brengen.

Mijn onjaardag vier ik niet uitbundig maar ik sta er zeker even bij stil. Om terug te kijken wat er het afgelopen jaar is gebeurd en om mezelf voor te bereiden op al wat komen gaat in het komende jaar.