“Herinner je jouw eigen puberteit nog? Het voelt bij mij precies zo.” Het is bijna een stopwoordje voor me geworden. In elk geval is dat het standaard antwoord als iemand vraagt hoe het voelt en of ik er al wat van merk. Althans als het een vrouw is die het vraagt. Ik weet nog niet hoe ik het aan een man zou uitleggen anders dan AUW!! Want het doet pijn, steeds meer en steeds heftiger, het wordt met de dag erger. D’r hoeft maar een zuchtje wind langs te komen en ik moet die stekende pijn even verbijten. Een koel briesje heeft nog nooit zo’n pijn gedaan.

Ik was al wel voorbereid op het feit dat het gevoelig zou zijn, zelfs een beetje pijnlijk. Ik maakte al grapjes over het al dan niet een goed idee zijn om een hard matras te kopen. Maar ik had meer het gevoel van duwen op een blauwe plek verwacht, een beetje beurs. Niet scherpe duidelijk afgebakende pijntjes en extreme gevoeligheid. Wat betreft dat matras; ik slaap inmiddels niet meer op mijn buik. De pijnervaring is totaal niet wat ik van te voren had verwacht. Had er ook nooit veel over gehoord, hoeveel vrouwen delen de ervaringen over details uit hun puberteit? Weinig.

Ik heb het dus over mijn borsten, nou ja dat is een groot woord, en vooral mijn tepels. Die zijn gevoelig en produceren nogal wat groeipijnen. Totaal andere groeipijn dan die ik had in mijn knieën tijdens mijn groeispurt. Het soort pijn en de beleving ervan is nu compleet anders. Het is voor een goed doel. Vrouwen in mijn omgeving steken er een beetje de draak mee, dat ik wat in te halen heb.

Het is als ik dit schrijf dag na de Tweede Kamerverkiezingen, verkiezingen waarin PvdA en VVD samen de grootste partijen zijn geworden. Er wordt alweer druk gespeculeerd wat de nieuwe coalitie moet gaan worden. Keren we terug naar paars of wordt er toch een variant gekozen met SP of CDA om zo een regering te vormen die ook in de Eerste Kamer een meerderheid heeft? Het is nog moeilijk te zeggen. Waarom ik dit nu hier schrijf? Ik had de vorige dag na de Tweede Kamerverkiezingen niet gedacht dat ik nu, de dag na de eerst volgende verkiezingen, zou bloggen over groeipijnen in mijn borsten terwijl ik in mijn nieuwe eigen woning zit. De vorige dag na de verkiezingen zat ik namelijk voor het eerst in de wachtkamer van het VUmc bij de Genderpoli.

Handig dat ik zo op Wikipedia terug kan vinden wanneer ik mijn intakegesprek bij het genderteam had.  Op 10 juni 2010 is het gehele circus in gang gezet, ik kan me die dag nog goed herinneren. Er werdt gesproken over dat een coalitie van de drie grootste partijen (VVD, CDA en PVV) een van de slechtst mogelijke opties zou zijn. Ik herinner me ook nog de ellenlange vragenlijsten die ik moest invullen. Persoonlijkheidsdingen en mijn wensen, wat ik zou willen veranderen aan mijn lichaam bijvoorbeeld. Die lijst met vragen was vrij uitputtend en gedetailleerd. Over dingen als haar, oren, neus, kin, borst, genitaliën en voeten moest ik per stuk aangeven hoe tevreden ik ermee was en wat er eventueel anders aan zou moeten. Toen was er nog dat intakegesprek met de psycholoog, wat er daarin allemaal is gezegd weet ik niet goed meer. Wel  herinner ik mij het gevoel wat ik nadien had: vermoeid en uitgeput, ik voelde me als een uitgewrongen dweil.

Ik ben ver gekomen sinds die tiende juni, ruim 2 jaar geleden. Toen zat ik daar nog met kort haar. Bril met een zwart vierkant montuur en beige katoenen broek en vast een onopvallend gekleurd shirt aan. Want ik hield van niet opvallen, ik was een grijze muis. Ik heb nog een lange weg te gaan, maar als ik zo terugdenk aan die dag na de vorige verkiezingen zie ik ook dat er al heel veel is veranderd aan mij als persoon, aan mijn lijf en aan mijn gemoedsrust. Ik ben benieuwd naar wat ik kan schrijven op de dag na de volgende verkiezingen.