Mijn afgelopen blogs waren wat afstandelijker, vandaag is het tijd voor iets persoonlijkers: een voortgangsblogje. Op een dag na zit ik nu drie weken aan de progynova. De effecten laten zich gelden, sneller en heftiger dan ik had verwacht. Voor mij is het een tweede puberteit waar ik in ga, zowel lichamelijk als geestelijk, met dagelijks nieuwe ontdekkingen. Ik vind het een heel bijzondere ervaring en ben ook nieuwsgierig naar wat me allemaal te wachten staat. Het voelt ook nog best onwerkelijk allemaal. Behalve van me af schrijven en op een rijtje zetten van mijn gedachten heb ik met dit blog tot doel anderen uit te leggen wat ik zo allemaal door maak en wat er met een transitie gemoeid gaat. Vandaar de details in de onderstaande tekst.

Na een week die kleine blauwe pilletjes slikken merkte ik al hoe vaak er iets tegen de borst stuit. Mijn tepels zijn behoorlijk gevoelig geworden. Dat is uiteraard een teken van voortgang waar ik heel blij mee ben. Het is fijn te merken dat die pillen die je slikt ook echt een merkbare uitwerking hebben. Voor de mannen die dit lezen en zich er totaal geen voorstelling van kunnen maken hoe het voelt: vergelijk het met twee verse blauwe plekken van het hele gevoelige soort. Ik kan gelukkig nog steeds op mijn buik blijven slapen, maar ik vraag me af hoe lang nog, de gevoeligheid breidt zich uit. Waar het eerst nog echt puur mijn tepels waren, is het nu al het hele gebied achter mijn tepelhoven wat beurs en gevoelig is. Ik heb in de afgelopen twee weken inmiddels wel geleerd voorzichtiger te zijn, met afdrogen bijvoorbeeld.

Voor mijzelf heb ik afgelopen week wat foto’s gemaakt. Topless, om het verschil een beetje bij te kunnen houden. Vast iets wat de meeste pubermeisjes niet zullen doen, maar de meesten van heb zullen ook niet zo bewust met hun lichamelijke ontwikkeling bezig zijn tijdens de puberteit. Echte ‘voor’ foto’s kan ik het al niet meer noemen. Behalve de gevoeligheid is ook het volume aan het toenemen. Nog niet heel erg zichtbaar, maar ik merk het persoonlijk al wel. Zeker omdat mijn tepels vroeger en op de tast volstrekt onvindbaar waren. Mocht je me tegen komen: Nee, ik heb het niet koud en nee, ik ben niet opgewonden. Dat soort opgewonden ben ik al een maand of vier niet meer.

Opwinding heb ik wel op hele andere nieuwe manieren leren ervaren. Voordat ik begon heb ik al eens gezegd dat ik erop hoopte dat ik wat emotioneler zou worden, of eigenlijk makkelijker uiting zou kunnen geven aan mijn emoties. Ik werd nogal eens uitgemaakt voor ijskonijn. Nou die cake is not a lie gebleken en achievement unlocked. Eerder deze week even een hele fijne *kuch* emotionele dip gehad waar ik mijn tranen niet kon bedwingen, terwijl het om iets pietluttigs ging. Ik heb in mijn leven zo mijn dips en emotionele momenten gehad, maar zo snel emotioneel ben ik nog niet eerder geweest. Een aantal vriendinnen verwelkomden mij al tot de club. Dat zal wel even wennen gaan zijn, ik heb sindsdien al meerdere momenten gehad waar ik me véél emotioneler voelde dan ik gewend ben van mijzelf. Volgens mij is het moment om Titanic te gaan kijken aangebroken

Tenslotte nog wat goed nieuws. Vandaag ontving ik van mijn zorgverzekeraar een toezegging dat de eerste 10 laserbehandelingen voor het verwijderen van mijn baard zonder meer vergoed zullen worden en dat ik voor meer behandelingen een gemotiveerd verzoek kan doen. Dan ben ik ook vanmorgen begonnen met logopedie. De stemoefeningen die ik moet doen, ter plekke en als huiswerk, vragen wat gewenning en door een zekere gêne heen breken. Het terugluisteren naar mijzelf vond ik dan weer minder erg dan verwacht.