Ik hoop maar dat ze bij het VUmc op gercycled papier printen, dat transgender zijn vergt nogal wat papierwerk.
Het begon al met de intake inmiddels alweer ruim twee jaar geleden, daar moest ik een bescheiden stapeltje vragenlijsten invullen. Dingen om een beetje mijn hulpvraag in -beeld te brengen. Voor de diagnose heeft mijn psychologe nogal wat velletjes volgeschreven tijdens onze gesprekken en zelf heb ik mijn levensverhaal moeten uitschrijven in zeven tot tien pagina’s. In de diagnostische fase was er een sessie die het ‘psychiatrisch onderzoek’ heet. Met een een berg vragenlijsten en persoonlijkheidstesten die ik zelf in moest vullen (ruim anderhalf uur werk) en een boekwerk, letterlijk, aan vragen die een psycholoog met me doornam. Die laatste waren duidelijk vissen naar dingen als schizofrenie, psychoses en paranoia. Ik kan me nog steeds niet voorstellen dat die psycholoog mijn bijdehante en flauwe antwoorden op vragen over schaduwen die me achtervolgen (“Ja, maar dat is een natuurkundig iets, dat hoort.”) erg op prijs kon stellen.
Na de diagnose is het niet afgelopen met al die papieren. Sowieso zijn er de nodige keren dat er bloed geprikt moet worden, waar ik steeds weer een volgekruist lab-formulier voor meekrijgt. Dan uiteraard nog de receptjes die de internist uitschrijft. Die recepten krijg je niet zomaar, daarvoor moet je eerst een contract ondertekenen, eentje voor de androcur en later ook nog een tweede voor de progynova. In die contracten staan de belangrijkste bijwerkingen van de medicatie, bij de androcur was dat onder andere dat ik minder initiatiefrijk en impotent van zou worden. In dat voor de progynova staat bijvoorbeeld: “Ik weet dat mijn lichaam zal veranderen door de nieuwe hormonen (oestrogenen). Er zal borstvorming ontstaan, mijn lichaamsvormen zullen ronder worden… [Duh, daar doe ik het voor!] …en bij langdurig gebruik blijvend onvruchtbaar worden.” Dan nog wat bepalingen dat het genderteam ook bepaalde zaken van mij verwacht zoals een coming out en nieuwe naam kiezen.
Deze week ontving ik nog een stapeltje papierwerk van het genderteam. Allereerst een brief in het Nederlands en Engels die ik bij mijn paspoort kan houden. Het kan nogal verwarrend zijn als ik mezelf moet identificeren en problemen opleveren, daar heb ik al vaker over geschreven. Wat uitleg op een officieel uitziend briefpapiertje zal dat moeten voorkomen. Dan is er een brief die ik kan sturen naar diverse instanties om daar de aanduiding ‘man’ niet meer te gebruiken. Ik vraag me af of ik die nodig ga hebben, ik zag bij mijn bank al dat ik de geslachtsaanduiding gewoon via een online standaardformuliertje kan veranderen. Bij andere instanties zal het vast ook zo gaan, al hebben ze bij de KPN na een telefoontje voor een installatie afspraak het mevrouw wel ongevraagd in meneer veranderd. Maar bij dat bedrijf gaat wel meer mis. Net zoals bij de Eneco waar ze me het zelfde trucje hebben geflikt. Ik vraag me soms af hoe bedrijven kunnen voortbestaan. Mijn apotheek daarentegen heeft geheel op eigen initiatief de gegevens op de juiste manier in het systeem veranderd, bij mijn tandarts net zo.
Tenslotte zat er in dat stapeltje papier nog afschriften van een tweetal brieven die naar mijn zorgverzekeraar zijn gestuurd. Allereerst eentje met het verzoek de administratie aan te passen en mij een nieuw pasje te sturen. De vermelding van geslacht in de verzekeringsadministratie heeft nogal eens gevolgen voor de vergoeding van bepaalde behandelingen. Ik vermoed dat als er met een M in de administratie een bezoek aan de gynaecoloog niet wordt vergoed. De tweede brief voor mijn zorgverzekering is een machtiging voor gezichtsontharing, verzekeraars willen daar nogal eens moeilijk in doen met vergoeden.
Nog eventjes de wetswijziging afwachten en dan kan ik wat papierwerk richting de gemeente toevoegen aan mijn verzameling: een deskundigenverklaring en wat formulieren voor de wijzigingsaanvraag. Dat zal t.z.t vast nog wel in drievoud op papier moeten en niet online kunnen, zoals mijn verhuizing die ik vanmiddag heb doorgegeven.