Vandaag, 8 maart, is het internationale vrouwendag. Ik zag het in de krant, hoorde het op het nieuws en ook op het werk werd erover gesproken. Waarom die dag op 8 maart valt verschillen de internetbronnen, daarover verschillende de internetbronnen nogal van mening. Ik vind die historische verband met het “Bread and Roses” protest het mooiste. Dat protest, een staking van New Yorkse (maar elders lees ik Massachusetts) textielwerksters zo’n 100 jaar geleden wordt gezien als een van de belangrijkere gebeurtenissen in het feminisme en katalysator van vrouwenrechten.

Ik vind het een mooie aanleiding om maar voorgoed uit die stomme kast te komen. Die kast die ik nu al veel te lang van binnen heb gezien. Tijd om nu volledig open te zijn waar ik mee bezig ben. Er verschijnt als ik dit blogje heb gepost, dadelijk een linkje naar mijn Open Brief  op mijn facebook account. Daar lezen nog wat mensen, collega’s, vrienden, en oud-klasgenoten mee die nog van niets weten. Of wellicht niets weten maar wel wat vermoedden. De laatste tijd waren mijn hints toch al niet al te subtiel meer.  Maar het betekent nu dat ik eindelijk kan ophouden met opmerkingen inslikken, geheimzinnig doen en mezelf op de vlakte houden. Daar heb ik inmiddels wel genoeg van.