Soms krijg ik wel eens het gevoel dat ‘men’ denkt dat ik dit allemaal maar voor mijn lol doe. Juist, ik vind het gewoon heel gezellig zo’n maandelijks praatuurtje bij de psycholoog. Die keuzes die voor de rest van mijn leven onomkeerbare lichamelijke gevolgen hebben, och dat doet iedereen toch. De hele werking van je endocrine systeem door de war gooien, peanuts! Je hele sociale leven op de kop zetten en compliceren is geen probleem. Voor jezelf drempels op de arbeidsmarkt opwerpen, maakt niet uit!  Al die drempels en onzekerheden over de meest basale dingen in je leven overwinnen dat doen we toch allemaal?

Ik doe dit echt niet vrijwillig of omdat ik het leuk vindt. Mijn XX chromosoom, dat mijn fysieke geslacht bepaald, heeft gewoon een pootje te weinig meegekregen ergens in een celdeling. Nou ja, poep gebeurd, “When life gives you lemons, you make lemonade.” En meer van die cliché’s Gelukkig is de medische wereld er inmiddels van overtuigd dat het onethisch is om iemands persoonlijkheid volledig te onderdrukken. In plaats daarvan wordt genderdysforie gezien als iets lichamelijks. Lichamen hebben geen gevoel, geen emotie dus daar kunnen we wel aan sleutelen. Lichamen kan je ombouwen (Ha, ik zei het O-woord!!) zodat het fysieke beter bij het geestelijke past. Wat dat betreft zie ik genderdysforie niet anders als geboren worden met een hazenlip, of een extra vinger. Een fysiek defect dat gerepareerd dient.

Sommige mensen zien de stappen die ik zet als een keuze. Daar hebben ze gelijk in, als je kiezen tussen je leven lang zeker ongelukkig zijn of een goede kans hebben om wél te gelukkig te zijn en je thuis te voelen in je eigen lichaam een keuze noemt. Ik vind het niet een keuze, ik vind het ‘het beste van het leven proberen te maken. Kinderen nemen, nog zo’n lifetime commitment met een boel gevolgen, dat is in mijn ogen wél een keuze. Maar daar hoor je zelden iemand over. Zeggen dat iemand beter géén kinderen neemt, om wat voor reden dan ook, is al helemaal not done. Maar blijkbaar is het tegen transgenders zeggen dat ze hun gekozen pad beter niet bewandelen bon-ton. Ik heb dat ‘advies’ al meerdere malen gekregen.

Ik had veel zelf ook oneindig veel liever zonder al die complicerende factoren geboren geworden. Gewoon in een situatie waar geslacht en gender wel op één lijn zitten. Dat had mijn leven een stuk eenvoudiger gemaakt in deze maatschappij met haar strikte genderbinaire denkbeelden. Dat had een heleboel onzekerheid gescheeld en mij niet zo’n negatief zelfbeeld gegeven. Gelukkig heb ik een vriendengroep die niet alleen in grijstinten maar zelfs in een volledig kleurenspectrum denkt als het gaat zaken als om persoonlijkheid, geaardheid en gender. Dat maakt mijn leven wel een heel stuk dragelijker.

Het doel dat ik wil bereiken is voor mij duidelijk. Dat doel wil ik ook echt bereiken. Dat hele proces waar ik door heen moet, dat kan ik missen als kiespijn. Echt, ik wil dit allemaal niet. Maar toch doe ik het!