All posts filed under: Van de hak op de tak

Afremmen

Ik moet even pas op de plaats maken. De afgelopen weken ben ik druk geweest, te druk heeft mijn lichaam me laten weten in niet zo subtiele hints. Hoe graag ik zo snel mogelijk verder wil, het zal even wat rustiger aan gaan voorlopig. ‘Het’ is niet mijn transitie, dat ligt nog op schema. Althans dat hoop ik. Deze week is er weer zo’n berucht genderteamoverleg waarin besloten wordt of ik verder mag met de volgende stap. De psycholoog waarmee ik het voortgangsgesprek had een paar weken terug zou een positief advies geven in het team. Normaal gesproken worden die adviezen gewoon overgenomen door het team en voorzover ik weet zou de internist ook geen bezwaren moeten hebben. Ik ben gezond en in lichamelijk in goede conditie, dus ik ga niet uit dat ze nog wat raars in mijn bloedwaarden vinden. Ik zou daar vrijdag over gebeld moeten worden en de afspraak met de internist om dat recept daadwerkelijk voor te schrijven staat al weken in de agenda. Maar toch ben ik er nerveus over. …

Kluspauze

De komende twee weken zal ik afwijken van mijn vaste donderdag en zondag blogmomenten. Ik ben aan het klussen in mijn nieuwe woning waar ik deze week de sleutel van heb gekregen. Lange dagen en zwaar werk.   In ieder geval zal ik na mijn bezoek aan het VUmc, volgende week, een update posten.

Van de hak op de tak!

Normaal neem ik altijd rustig de tijd voor het schrijven van een blogje. Soms begin ik een paar dagen van te voren met een concept, andere keren heb ik een flinke en plotselinge bron van inspiratie en schrijf ik in één keer door de tekst. Maar vandaag zijn er even zoveel dingen gebeurd dat het een Van de hak op de tak wordt (wat trouwens ook een boek van Rien Poortvliet is). Mijn gedachten stuiteren zó in het rond dat ik het gewoon maar even hier neerzet. Hopelijk kalemeren mijn gedachten, die nu als een hand vol stuiterballen door mijn hoofd heen stuiteren, dan wat. Het begon vanmorgen vroeg al met een tandartsbezoek, wortelkanaalbehandeling deel twee. Op zich viel het wel mee. Maar bijna een uur met zo’n vreselijk rubber lapje, alsof je op een ballon sabbelt, is toch niet echt prettig. Napijn is zo goed als afwezig gelukkig, na het eerste deel van de behandeling was dat wel anders. Volgende keer moet die kies nog één keer open en wordt de alles samen met …