Author: Danielle

Cyberbullying

De weg van de pauw

Ik zeg altijd dat ik nooit last heb van nare reacties op mijn transitie, althans niet meer dan een rare blik of wat gegniffel achter mijn rug. Dat is slechts ten dele waar, online is het namelijk anders. Dan heb ik het niet over de toetsenbordhelden die “Daar moet een piemel in!” een valide politiek argument vinden en reacties posten onder nieuwsberichten. Nee, ik bedoel nu de narigheden die aan mij persoonlijk zijn gericht, hier op mijn blog. Ik heb een terugkerende cyberbully die na lange periode van stilte weer van zich laat horen. Het is exact de reden waarom ik de filterfunctie voor reacties op mijn blog aan heb staan. Voorheen verwijderde ik de reacties gewoon. Deze keer heb ik besloten te delen wat ik over me heen krijg. Een belangrijke reden dat ik besloot te gaan bloggen was aan anderen laten zien wat een transitie inhoudt en wat er bij komt kijken. Helaas is dit soort nevenschade daar ook een deel daarvan. De onderstaande twee reacties zijn geplaatst onder mijn blog over Deadnaming. De …

Deadnaming

Onlangs kreeg ik van mijn ouders een vondst die mijn moeder had gedaan bij het opruimen. Het zilveren armbandje met mijn naam dat ik als kind zijnde droeg. Mijn oude naam, van vroeger, toen ik nog een jongetje was. Mensen die me in de afgelopen jaren hebben leren kennen vragen me er wel eens naar: hoe ik vroeger heette. Best raar eigenlijk die interesse naar iets wat voor hen niet relevant is. Dat iemand vraagt naar hoe ik aan mijn huidige voornaam ben gekomen vind ik veel interessanter: niet iedereen krijgt de kans zelf een voornaam en roepnaam te bedenken. Ik herinner me nog de aangifte van mijn nieuwe naam bij de gemeente: De ambtenaar backspacede het voornaamveld leeg, draaide het scherm nog iets verder naar me toe en keek me met een grote grijns aan. “Wat mag ik voor je invullen?” Als je me vraagt hoe ik aan mijn huidige naam kom, dan zal ik je ook gewoon vertellen dat het gebaseerd is op de naam die ik met mijn geboorte meekreeg. Ik vindt …

Somatische zorgstandaard Transgenderzorg

Regelmatig hoor ik online de klaagzangen van mijn lotgenoten over de lange wachttijden, de stugge houding van het VUmc en de weerbarstigheid van zorgverzekeraars.Toen er deze zomer een oproep verscheen voor mensen die deel willen uitmaken van de focusgroep voor de werkgroep voor het opstellen van een somatische zorgstandaard voor transgenderzorg heb ik me aangemeld. Ik wil graag iets terugdoen voor de maatschappij en mijn lotgenoten nu ik door mijn transitie heen ben. De werkgroep somatische zorgstandaard transgenderzorg is opgericht op initiatief van de Nederlandse Zorgautoriteit om de eenvoudige reden dat er geen standaarden zijn aan de hand waarvan gehandhaafd kan worden. Ook de NZa kreeg de nodige signalen dat het niet goed ging met de transgenderzorg in Nederland, de patiëntenstop van het VUmc in 2014 was een van de bekende druppels. Maar zolang de NZa niets heeft om op terug te vallen kunnen ze ook niet handhaven. Daarom de roep om een nationale zorgstandaard. De eigenlijke werkgroep bestaat uit vertegenwoordigers van alle medische disciplines die zich bezighouden met transgenderzorg. Daarbij zijn onder andere chirurgie, endicrinologie …

Verhuisbericht

Fading Gender is verhuisd!

Ik heb er al een tijdje over gedacht een eigen site en toen .blog als top level domein beschikbaar kwam heb ik het doorgezet: mijn blog is voortaan te vinden op fadinggender.nl. Met dank aan eMendo-IT dat de hosting en domeinnaam heeft gesponsord. Dat het een .nl en geen .blog is geworden heeft vooral te maken met herkenbaarheid. Noem me conservatief, ik heb niets met vanity-urls als .blog of .amsterdam. Ik vind .nl veel herkenbaarder. En ik heb zo meer ruimte om mijn site een andere richting op te sturen als ik dat in de toekomst zou willen. Behalve dat je voortaan fadinggender.nl in de adresbalk van je browser ziet staan veranderd er voor jou als gebruiker weinig. Alle abonnementen en volgers heb ik gelukkig gewoon kunnen meeverhuizen naar mijn nieuwe domein. Ook alle links die verwijzen naar mijn oude blog worden automatisch doorgestuurd. Ik ben nog op zoek naar een mooier WordPress thema, ik draai nu nog steeds met het Twenty-Eleven jaarthema en ik ben toe aan wat moderners. Dat zal een project voor …

Fading Gender’s Gray Rainbows

4 jaar geleden schreef ik ‘Aseksualiteit, taart is beter dan seks’, waar ik vertelde over mijn gebrek aan seksuele interesse. Ik ben naar aanleiding daarvan zelfs nog eens geïnterviewd voor een artikel de Belgische krant De Morgen. Sindsdien, en dan vooral in de afgelopen paar maanden zijn er wel dingen aan het veranderen. Het lijkt erop dat ik zelfs weer iets van een libido heb. Daarom wil ik nu met mijn blog een nieuwe richting op. Over mijn transitie is niet zo heel veel meer te vertellen. ‘Klaar’ ben ik nooit, maar voorlopig gaan op dat gebied geen wereldschokkende dingen meer gebeuren. Al zal ik zeker nog over mijn transitie blijven schrijven. Gray Rainbows Onder de noemer Gray Rainbows wil ik meer gaan schrijven over seksualiteit in ruime zin: zowel op persoonlijk vlak, maar ook in algemenere termen over seksualiteitsbeleving bij transpersonen. Want daar ontbreekt het me gewoon aan. Gray Rainbows, grijze regenbogen, is een een verwijzing naar de kleuren van de aseksual pride en gay pride vlaggen en de titel van mijn eigen blog: de …

Dr Lacelove, or: how I learned to stop worrying and love my breasts

Het is iets dat ik veel eerder had moeten doen. Ik heb het ook al veel eerder gezegd dat ik het zou doen, hier een half jaar terug al. Maar uitstelgedrag dat zich gesterkt voelt door onzekerheid is een taaie cirkel om te doorbreken. Het heeft van maart tot oktober geduurd voor ik eindelijk eens de stap zette om ook daadwerkelijk eens iets te bestellen bij de Hunkemöller. Degenen die me hebben zien lopen met dat roze-witte tasje hadden waarschijnlijk niet door wat voor een mijlpaal de inhoud daarvan was. Dat begint bij mij net ook een beetje in te dalen. Ik weet dat er winkels zijn die specialiseren in kleine cupmaten. Normaal hoef ik het bij de reguliere lingeriezaken of zelfs maar de Hema het niet te proberen met een cupmaat die ergens halverwege de Tannerstadia scoort. En hoe blij ik ook ben dat er iets bestaat als ‘De Kleine BH-shop’ daar iets bestellen heeft een bepaalde lading. In mijn hoofd is het een stigma: ik ben speciaal en niet gewoon een doorsnee vrouw die …

Ben ik mijn plek wel waard?

De reacties onder nieuwsberichten over transgender gerelateerde onderwerpen, ik probeer ze niet te lezen. Maar soms, soms is mijn nieuwsgierigheid sterker dan goed voor me is. Zoals ook afgelopen week onder een nieuwsbericht over Chelsea Manning, die in hongerstaking is geweest om medische transitie af te dwingen. Even in het kort wat context: Chelsea Manning is een klokkenluider die via Wikileaks een groot aantal militaire documenten naar buiten bracht. Daarvoor heeft ze terecht gestaan voor landverraad en zit ze in de gevangens. Daar heeft ze recht op medische bijstand bij haar transitie. Dat is haar onthouden, ze is ervoor naar de rechter gestapt en die rechter stelde haar in het gelijk. Vervolgens is de medische zorg haar alsnog geweigerd waarna ze in hongerstaking ging. Onder dat nieuwsbericht een aantal reacties, waaronder deze twee: “Doe dat maar als hij uit de bak komt” “Op eigen kosten” Ik zou graag zeggen dat dit me koud laat. Dat ik weet dat dit toetsenbordhelden zijn die bij wijze van hobby dit soort teksten onder nieuwsberichten plaatst. Ik stel me zo …

Plastische twijfels

Er pruttelt al een paar weken iets in mijn hoofd: gedachten over plastische chirurgie en de twijfels die ik daarover heb. Door dingen die zijn gebeurd en ook de ervaringen die lotgenoten met me deelden ben ik toch wat verder gaan denken dan mijn neus lang is. Behalve de borstvergroting waar ik al vaker over heb geschreven. denk ik ook over gezichtschirurgie. Ondanks alles wordt ik nog regelmatig met meneer aangesproken, bijvoorbeeld op mijn werk. Ook als ik daar in een jurk op de werkvloer sta, met make-up en mijn haar in een nette krul. Ik dacht altijd dat Facial Feminisation Surgery (FFS) voor mij onbereikbaar was. Want duur! Maar onlangs zag ik van een andere transvrouw de resultaten van een kleine neuscorrectie die al een behoorlijk verschil maakte in de vrouwelijkheid van haar gezicht. Ondanks dat het de verandering heel subtiel waren. Want dat is waar ik bang voor ben, dat ik niet meer op mezelf lijk na zo’n ingreep. Wat me nog meer verbaasde: ze kreeg het vergoed door haar zorgverzekeraar, die was het …

#MissingType

Deze week lanceerde bloedbanken in de wereld de hashtag #MissingType. Ze zijn op zoek naar meer bloeddonoren met de specifieke bloedgroepen A, B en O. Er is in de afgelopen 10 jaar een daling van 30% in de donoren te zien, in Nederland blijft die daling volgens de NOS en bloedbank Sanquin beperkt tot 20%. Vooral onder jonge donoren hebben vrouwen de overhand en zijn ze opzoek naar mannelijke donoren. Want mannen mogen 5 keer per jaar doneren, in tegenstelling tot vrouwen die slechts 3 maal in een jaar een halve liter mogen aftappen. Waar die schifting vandaan komt? Ik heb geen idee. Sanquin heeft mij al eerder laten weten een definitie van geslacht uit het jaar kruik te hanteren. Zo mocht ik voor mijn transitie geen seks hebben gehad met een man, maar na mijn geslachtswijziging was dat geen probleem. De bepalende factor is? De Basisregistratie Personen: het lettertje achter geslacht op je identiteitskaart bepaald of de bloedbank je behandeld als man of vrouw. Volstrekt arbitrair en in geen enkele wijze onderbouwd door medische …

Op deze dag…

Ik heb al een poos de herinneringenfunctie van Facebook aanstaan, dagelijks een rijtje met posts van de datum in het verleden. Door de herinnering van 14 augustus 2010, die ik dus gisteren te zien kreeg besefte ik me dat het vandaag 6 jaar geleden is dat de laatste Bredase Harley Dag werd georganiseerd. Waarom ik dat zo goed weet? Ik zat namelijk dezelfde dag met zweethandjes op de bank bij mijn ouders om uit de kast te komen als transgender. Onderweg naar mijn ouders kwam ik met mijn toenmalige partner in de Bredase binnenstad al de nodige hoeveelheid bulderend en blinkend chroom tegen. Voordat ik open kaart durfde te spelen richting mijn ouders had ik al het nodige achter de rug wat medisch traject betreft. Na mijn eigen bewustwording, de diagnose voor de diagnose had ik het ook al een half jaar op de wachtlijst uitgehouden. Omdat ik enige zekerheid wilde hebben besloot ik mijn ouders pas het nodige te vertellen na de intake bij het Genderteam. Eind juli 2010 kreeg ik te horen dat …