I think I’ve misplaced my boobs.
[…]
Oh, the scales know where they went; vanished into thin air.

Dat komt uit recent app-gesprek. Ik had het niet voor mogelijk gehouden, want het stelde al nauwelijks iets voor. Sinds ik ben gestopt met de androcur, ben ik al volume kwijtgeraakt. Maar nu ik een paar kilo ben afgevallen, ben ik haast net zo plat als voor mijn transitie. Zo goed als ik me het afgelopen najaar er nog over voelde, nu is dat helemaal weg. Ik vraag me zelfs af of ik niet gewoon onder de Schippers-norm van maximaal 1 cm klierweefsel val. Als er ook nog een spier onder moet zitten kan er nooit veel overblijven.

Het idee van een borstvergroting speelt dus weer in mijn hoofd. Nu zo sterk dat ik op zoek ben naar ervaringen. Omdat ik nog steeds geen goed idee heb hoe het voelt. Want dat is voor mij heel belangrijk, continue gewaar zijn van twee implantaten durf ik zelfs een dealbreaker te noemen. Dan zoek ik liever mijn heil in de risico’s van androcur of progesteron.

Ik ben dus op zoek naar vrouwen die een borstvergroting hebben ondergaan en mij wat willen vertellen over hun ervaring ermee. Dat mag als een (anonieme) reactie hieronder of in een berichtje via het contactformulier, als je niet wilt dat je reactie voor anderen zichtbaar is.

Dit artikel is onderdeel van een reeks blogs over mijn persoonlijke issues met mijn cupmaat en de verzekeringstechnische aspecten van borstvergrotingen. Lees hier de rest van de artikelen.