Borstvergroting, Medisch, Overpeinzingen
comments 3

Inflate the deflatedness?

Bladerend door mijn foto’s op zoek naar een bepaalde foto om te zien hoelang dat ook weer geleden was, stuitte ik in datzelfde rijtje ook op een toplessfoto van mezelf. Bij het zien daarvan drong het tot me door hoeveel mijn borsten zijn geslonken sinds ik in september ben gestopt met de cyproteronacetaat. Leeggelopen als een fietsband waarvan het ventiel stuk is. Ik mis de bouncyness die ik ooit voelde bij hardlopen, de zachtheid bij het aanraken, de rondingen in het silhouet in de weerspiegeling op een natte douchevloer. Precies de reden waarom ik na mijn operatie op eigen houtje weer die testosteronblokker ben gaan slikken, terwijl het medisch gezien gewoon niet nodig was. De testosteronfabriekjes zijn er immers niet meer.

De leegheid van mijn blouse en de volheid van mijn huid met vettigheid en acne. Dát was wat me dreef om die pilletjes in vieren te gaan snijden en er dagelijks een puntje van te nemen. Lang leve de progestagene bijwerkingen van die tabletjes. Ik moet bekennen: dat weer opnieuw gaan doen, ik heb nog zat van dat spul in huis, kwam gisteren opnieuw bij mij op.

Mijn bosje twijgjes holt mijn zelfverzekerdheid nogal uit, zeker nu het weer snel lente gaat worden en de zomerjurken alweer lonken. Het voedt mijn body consciousness en staat body acceptance in de weg. Ik ben er al een goede week erg hard aan het over nadenken. Deels aangeslingerd door de laatste aflevering Hij is een Zij waar het onderwerp borstvergroting aan bod kwam.

De keuze tussen vollere boobs of niet-depressief zijn werd gisteravond bijna een reële keuze. Een dilemma waarin ik bijna zou kunnen kiezen voor de boobage ten koste van mijn emotionele gesteldheid. De optie om weer opnieuw met pilletjes te gaan prutsen heb ik kort overwogen, 0.68 seconden om precies te zijn. Tot ik me besefte wat de nadelen ook weer waren, wat het me gekost heeft en tot ik me besefte dat er een optie is waar ik niet hoef te kiezen tussen een echt bestaande cupmaat en emotionele baseline boven neutraal. I can inflate my deflatedness.

In de twitterdiscussie die volgde op de laatste Hij is een Zij werd me ook gevraagd waarom ik er niet gewoon iets aan deed als ik er zo mee zat. Een inhoudelijk antwoord kon niet geven, ik kon zo geen bezwaren aandragen, behalve financiële. Als het gaat om body-modification ben ik geen groentje meer. Ik weet wat zo’n ingreep kan brengen. Wat het toevoegt in zelfbeeld en zelfverzekerdheid. En dan is het resultaat van die eerdere operatie voor de buitenwereld zo goed als onzichtbaar. Terwijl een borstvergroting veel zichtbaarder is.

Dat dit onderwerp al even in mijn hoofd zit blijkt wel. Uit een van mijn vorige blogs: toch niet klaar? Toen kwam ik er al achter dat dit in mijn hoofd nog echt wel een ding is. Ook toen iemand me laatst vroeg hoe ik dat dan deed in het zwembad of op het strand: simpel: daar ga ik niet heen, ik zwem niet. Alleen op plekken waar ik me veilig genoeg voel zal je een glimp van mijn ware grootte kunnen zien, de rest van de tijd doe ik alsof. (Mocht je het je afvragen: het is grotendeels nep wat je ziet.)

Ik heb nog wel even te gaan in dit proces, voor ik er klaar voor ben. Niet alleen mezelf verdiepen in de opties en mogelijkheden. Ook emotioneel moet het idee nog rijpen. Dat ene financiële bezwaar vind ik ook nog wel een oplossing voor: waar een wil is, is een weg.

Dit artikel is onderdeel van een reeks blogs over mijn persoonlijke issues met mijn cupmaat en de verzekeringstechnische aspecten van borstvergrotingen. Lees hier de rest van de artikelen. 

3 Comments

  1. Herkenbaar probleem, Daniëlle. Ik heb ook nog elke dag smokkelwaar in mijn bh. Ik ben zelf een half jaar geleden begonnen met het slikken van progesteron. Kreeg ik niet van het VU, maar maakt serieus verschil. Ik slik nu 200mg/dag. Maar het is waarschijnlijk uiteindelijk ook voor mij onvoldoende om zonder smokkelwaar een cup A te vullen. Ik koop de progesteron gewoon op internet, trouwens.

    • Ik ben na mijn ervaring met cyproteronacetaat een beetje huiverig voor de pillenroute. Blijkbaar ben ik gevoelig voor depressies en heb ik niet zoveel zin om dat risico opnieuw te lopen.

  2. […] een vriendin met de tip naar de Hunkemöller te gaan gaf me te denken. Mijn plannen richting een borstvergroting zijn toch minder ver gevorderd dan ik dacht. Normaal gesproken komt de nationale […]

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.