Update: Inmiddels heeft Free Pride bekend gemaakt de beslissing terug te draaien. Drag kings en Queens zijn niet alleen welkom als bezoeker, maar ook als performer.
Al een paar dagen waart er een nieuwsbericht rond op internet dat er bij Free Pride Glasgow (een klein onafhankelijk Pride event, georganiseerd als tegenhanger van een groter en commerciëler Pride evenement) dragqueens niet welkom zouden zijn. Nieuwskanalen, LGBT-sites en ook mijn vriendjes op social media vallen over elkaar heen om dit op zijn hardst te veroordelen. Want dit is niet inclusive en dat is niet goed voor acceptatie en ze vinden er vooral heel veel van. Terwijl de zaak ietwat genuanceerder in elkaar zit. Ik kwam namelijk ook een uitleg van de organisatie zelf waarin ze zeggen dat dragqueens en kings gewoon welkom zijn op het evenement. Maar dat de organisatie ervoor gekozen heeft om niet actief drag acts uit te nodigen voor optredens. Dit met oog op het T-deel van de LGBT doelgroep.
Uit de verklaring van Free Pride:
This does not mean that people of any gender can’t wear what they want to the event, we simply won’t be having any self-described drag acts perform at our Free Pride Event on the 22nd August.
Toen ik het eerste nieuwsbericht zag gingen bij mij de nekharen overeind staan. Ik houd niet van arbitraire non-inclusiveness. Ook ik stond klaar om hier heel erg iets van te vinden. Toch heb ik even ademgehaald en wat verder gelezen om de zaak van de andere kant te bekijken. Het ziet er naar uit dat het allemaal iets genuanceerder in elkaar steekt dan dat het op het eerste lijkt.
Ook al ben ik het niet eens met deze beslissing, ik snap wel waar de gedachte van deze organisatie vandaan komt. Hun transleden hebben blijkbaar aangegeven dat ze zich geïntimideerd of gekwetst kunnen voelen door individuen die een karikatuur van het ene of andere gender neerzetten. Vooral de transmensen die nog niet uit de kast zijn kan dat lastig zijn. Het is inderdaad een fase waar je als transgender doorheen moet, althans ik ben daar ook doorheen gegaan.
Het was aan het begin van mijn transitie. Een van mijn grootste angsten destijds was niet passabel zijn, om voor de rest van mijn leven te door te moeten gaan als vent-in-bloemetjesjurk. Of vergeleken te worden met die en die van TV. Al moet ik over dat laatste zeggen dat associatie bij de meesten dan eerder Kelly van Big Brother was en niet Dame Edna of Margreet Dolman.
Dragqueens (en kings) portretteren een karikatuur van een gender. Door helemaal over de top te gaan in stereotype eigenschappen van het gender van hun personage leggen ze juist de nadruk op hun fysieke geslacht. En dat is wat je als transgender nu exact niet wilt, je wilt zo min mogelijk de aandacht vestigen op hoe je bent geboren, ook al schijnen die hints nog wel door je voorkomen heen. Dingen als stem, lichaamsbouw, kaaklijn, het wel of niet hebben van een adamsappel. Het liefst wil je dat het allemaal onzichtbaar is, maar zeker in het begin van je transitie als je nog niet, of pas heel kort hormonen gebruikt is dat niet zo makkelijk.
Behalve die hormonale veranderingen die je doormaakt die je helpen om je uiterlijk beter te laten passen bij je gender is er nog een mentale factor. In het begin van je transitie ben je heel erg opzoek naar je eigen authentieke zelf. Het is niet ongewoon dat je daarin doorschiet in dingen waarvan je vindt dat ze bij je gender horen. Ik heb ook zo mijn fase gehad, en het bij andere transgenders ook. Vooral bij transvrouwen valt het makkelijk op: te veel en te felle make-up. Overdreven piepstemmetje opzetten. Te korte rokjes en te hoge hakken. Ik chargeer hier even en noem dingen die me zo te binnen schieten. Ik zo niet de tegenhangers noemen voor transmannen, maar ik ga ervan dat transmannen juist extra stoer overdreven mannelijk gedrag gaan vertonen. Het is zoals ik zei een fase, waar je doorheen gaat tot je je eigen authentieke zelf hebt gevonden. Juist in die ultra-feminiene fase die veel transvrouwen doormaken zullen ze zich onprettig kunnen voelen door drag queens. Want die clash tussen gender en geslacht is wat je als trans wilt verbergen, terwijl de drag queens er de nadruk op leggen.
De keuzes die Free Pride heeft gemaakt kan ik niet achter staan. Ook al snap ik dat ze hun transleden een prettig gevoel willen geven. Dat bereik je alleen niet door arbitrair dan andere mensen uit te sluiten, ook al is het alleen maar als performer. Je doet er toch een boodschap mee uitgaan dat sommige groepen toch minder welkom zijn dan anderen. Er is altijd wel een groep aan te wijzen die het slechter heeft, of nog minder begrepen wordt. Zijn de transgenders geïntregreerd, dan zijn er (in willekeurige volgorde) de genderqueers die het moeilijk hebben en daarna de aseksuelen, en daarna zij die geboren zijn met een intersexconditie. Dit soort pikordes en verdeel-en-heers-tactieken zijn uiteindelijk voor geen van de minderheden bevorderlijk. Juist door samen te werken en elkaar te steunen zal de maatschappelijke acceptatie van iedereen het snelste groeien.
De dragqueens zijn een erg vocale en zichtbare groep, meestal binnen de homogemeenschap. Ze hebben veel betekent in de homoacceptatie en zijn door hun bekendheid ook al een duidelijke plek verworven in de maatschappij. Dat is iets waar transgenders nog hard voor aan het vechten zijn, vooral in de conservatievere gemeenschappen. Dit verschil tussen de twee groepen moet geen bron van afgunst zijn, maar juist een lat waaraan we elkaar op kunnen trekken en steunen in de strijd naar acceptatie.